Orkiestra

Orkiestra jest przedmiotem obowiązkowym realizowanym na studiach pierwszego i drugiego stopnia. Kształcenie ma na celu w szczególności:

- poznawanie literatury orkiestrowej,

- poszerzanie wiedzy z zakresu kameralistyki,

- pogłębianie umiejętności czytania  a'vista,

- przygotowanie do gry w zespołach orkiestrowych,

- uświadomienie konieczności dyscypliny instrumentalnej w zakresie realizacji

  elementów dzieła muzycznego,

- nauke wzajemnego słuchania,

- rozwijanie umiejętności prawidłowego odczytywania i reagowania na ruchy

  dyrygenta.

Zdany egzamin wstępny na studia I stopnia.

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Nie dotyczy

Absolwent:
- zna podstawowy repertuar orkiestrowy,
- umie zastosować wiedzę dotyczącą elementów dzieła muzycznego a także wzorców budowy formalnej utworów,
- posiada wiedzę o stylach muzycznych i związanych z nimi tradycjach wykonawczych.

Absolwent:
- posiada wiedzę i swobodę w interpretowaniu utworów reprezentujących różne style muzyczne,
- jest przygotowany do współdziałania z innymi muzykami w różnych składach orkiestrowych,
- jest zdolny do podjęcia wiodącej roli ( stanowisko koncertmistrza, pierwszy głos) w orkiestrze,
- przyswoił dobre nawyki dotyczące umiejętności ćwiczenia i pracy podczas prób,
- poznał efektywne techniki ćwiczenia umożliwiające ciągły rozwój poprzez samodzielną pracę,
- opanował czytanie nut w stopniu wystarczającym zarówno dla zrozumienia muzyki, jak i dla biegłego czytania a’vista,
- przyswoił formy zachowań związane z występami publicznymi.

Absolwent:
- nabył doświadczenie w pracy zespołowej w ramach wspólnych projektów i działań,
- posiada umiejętności komunikowania się i integrowania z innymi osobami w zespole,
- posiada umiejętności organizacji pracy zespołowej w ramach realizacji przedsięwzięć artystycznych,
- zdobył doświadczenie związane z procesami motywacji pracy w grupie,
- nauczył się odpowiedniej komunikacji interpersonalnej niezbędnej do piastowania różnych funkcji w orkiestrze(koncertmistrz, prowadzący grupę, inspektor orkiestry, bibliotekarz orkiestry).

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry a w tym: nabycie nawyku i umiejętności takich cech wspólnego grania, jak:

- topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),

- rytmiczna precyzja,

- dbałość o szczegóły wszystkich detali,

- skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,

- umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,

- granie w tzw. „pionach” rytmicznych,

- rozróżnianie stylowej artykulacji (z epoki),

- reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta,

- zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej,

- rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania  a’vista,

- przełamywanie i opanowanie tremy,

- poznanie dodatkowych obowiązków związanych z graniem w orkiestrze

  (obowiązki koncertmistrza, inspektora, bibliotekarza).

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrzów lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta.

Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry a w tym: nabycie nawyku i umiejętności takich cech wspólnego grania, jak:

- topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),

- rytmiczna precyzja,

- dbałość o szczegóły wszystkich detali,

- skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,

- umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,

- granie w tzw. „pionach” rytmicznych,

- rozróżnianie stylowej artykulacji (z epoki),

- reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta,

- zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej,

- rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania  a’vista,

- przełamywanie i opanowanie tremy,

- poznanie dodatkowych obowiązków związanych z graniem w orkiestrze  

  (obowiązki koncertmistrza, inspektora, bibliotekarza).

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrzów lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta.

Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry a w tym: nabycie nawyku i umiejętności takich cech wspólnego grania, jak:

- topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),

- rytmiczna precyzja,

- dbałość o szczegóły wszystkich detali,

- skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,

- umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,

- granie w tzw. „pionach” rytmicznych,

- rozróżnianie stylowej artykulacji (z epoki),

- reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta,

- zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej,

- rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania  a’vista,

- przełamywanie i opanowanie tremy,

- poznanie dodatkowych obowiązków związanych z graniem w orkiestrze

  (obowiązki koncertmistrza, inspektora, bibliotekarza).

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrzów lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta.

Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry a w tym: nabycie nawyku i umiejętności takich cech wspólnego grania, jak:

- topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),

- rytmiczna precyzja,

- dbałość o szczegóły wszystkich detali,

- skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,

- umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,

- granie w tzw. „pionach” rytmicznych,

- rozróżnianie stylowej artykulacji (z epoki),

- reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta,

- zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej,

- rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania  a’vista,

- przełamywanie i opanowanie tremy,

- poznanie dodatkowych obowiązków związanych z graniem w orkiestrze

  (obowiązki koncertmistrza, inspektora, bibliotekarza).

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrzów lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta.

Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry a w tym: nabycie nawyku i umiejętności takich cech wspólnego grania, jak:

- topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),

- rytmiczna precyzja,

- dbałość o szczegóły wszystkich detali,

- skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,

- umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,

- granie w tzw. „pionach” rytmicznych,

- rozróżnianie stylowej artykulacji (z epoki),

- reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta,

- zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej,

- rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania  a’vista,

- przełamywanie i opanowanie tremy,

- poznanie dodatkowych obowiązków związanych z graniem w orkiestrze

  (obowiązki koncertmistrza, inspektora, bibliotekarza).

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrzów lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta.

Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.