symbol | jezyk |
---|---|
4/6137 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Improwizacja fortepianowa na sekcji Rytmiki stanowi jedną z integralnych części przedmiotu rytmika, obok i rytmiki i kształcenia słuchu. Improwizacja fortepianowa powinna być inspiracją do wyrażania ruchem ciała emocji wypływających z treści, które niesie muzyka. Podstawą prowadzenia rytmiki w Polsce jest metoda Emila Jaques-Dalcroze’a – muzyka, pedagoga żyjącego na początku XX wieku, który zakładał, że ciało ludzkie jest zdolne wyrażać zarówno bogactwo dźwięków jak i emocje towarzyszące słuchaniu muzyki. Z idei metody Emila Jaques-Dalcroze’a wynikają dwie grupy zagadnień, które powinny wystąpić w nauczaniu improwizacji do przedmiotu rytmika:
Tego rodzaju utwory są jednocześnie realizacją niektórych form muzycznych:
Dopełnieniem treści programowych improwizacji fortepianowej są tańce polskie i piosenki. Podstawowymi założeniami w realizacji improwizacji fortepianowej do przedmiotu rytmika jest
Obecnie, w szkolnictwie wyższym obowiązuje system boloński, który wyraża się podziałem na studia licencjackie i magisterskie. Oba etapy nauczania w zakresie improwizacji fortepianowej stanowią zamknięte cykle, które powinny obejmować wyżej wymieniona problematykę. Różnice między obu wymienionymi etapami nauczania dotyczą stopnia komplikacji wykorzystywanego tworzywa dźwiękowego: skali, struktur akordowych, stylów muzycznych i poziomu formuł dźwiękowych i rytmicznych. Studia licencjackie kończą się egzaminem praktycznym, który osoba egzaminowana realizuje, przygotowując materiał dźwiękowy do lekcji rytmiki z udziałem studentów Treści programowe z improwizacji fortepianowej na kursie licencjackim uprawniają absolwentów do pracy w szkołach muzycznych I-go stopnia, przedszkolach i placówkach pozaszkolnych.
| |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Umiejętności wstępne wymagane od kandydatów na studia licencjackie obejmują:
Ponieważ program nauczania improwizacji fortepianowej w szkołach muzycznych II-go stopnia opiera się również na metodzie Emila Jaques-Dalcroze’a, dlatego egzamin wstępny na studia bazuje na tej problematyce. Wymagania egzaminu wstępnego:
| |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
Improwizacja jazzowa, harmonia jazzowa, warsztaty jazzowe | |
bibliografia podstawowa | |
| |
bibliografia uzupełniająca | |
Brak | |
efekty kształcenia - wiedza | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16430 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16556 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16557 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16558 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16559 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Anna Galikowska-Gajewska, dr hab. Marzena Kamińska, dr Taida Wiśniewska, | 4/6137/16560 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Materiał dźwiękowy: tonalność
Formy: okresowe: ab, aba1 Wybrane ćwiczenia metody E. Jaques Dalcroze’a:
Nauka improwizacji fortepianowej w pierwszym semestrze ma na celu poprawne opanowanie systemu tonalnego wyrażające się w poprawności melodyczno-harmonicznej, formy okresowej, opanowanie akompaniamentu właściwego dla ćwiczeń rytmicznych i poprawne zastosowanie tego tworzywa w ćwiczeniach stosowanych na lekcji rytmiki: tematy rytmiczne, wstęp do lekcji. Tonalny materiał dźwiękowy jest także tworzywem do komponowania muzyki do ruchu przestrzennego: etiudy, miniatury oraz tańców
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ujmując ogólnie metodą naczelną w prowadzeniu improwizacji fortepianowej jest prezentowanie uczniom określonych tematów melodyczno-harmonicznych ujętych w postaci okresu muzycznego, opracowanych pod względem harmonicznym; przekazywanie określonych połączeń harmonicznych, który to materiał dźwiękowy poddawany jest zmianom figuracyjnych, rytmicznym, tonacyjnym, oraz realizowany z różnymi formami akompaniamentu. W kolejnych semestrach materiał dźwiękowy jest coraz bogatszy i bardzie skomplikowany i stanowi podstawę do realizowania różnego rodzaju zagadnień metody Emila Jaques-Dalcroze’a które obowiązują na przedmiocie rytmika. Nauka rozpoczyna się od systemu tonalnego, który jest stopniowo rozszerzany przez wprowadzenie akordów septymowych na poszczególnych stopniach gamy, czterodźwięku septymowego oraz czterodźwięku zmniejszonego jako samodzielne tworzywo formotwórcze, co prezentuje tonalność rozszerzoną, aż do wykorzystania niestandardowych struktur akordowych wyrażających atonalność. Tego rodzaju gradacja stopnia trudności materiału dźwiękowego wsparta jest ćwiczeniami szczegółowymi polegającymi na opanowaniu niektórych połączeń akordowych, stosowaniu różnych tonacji i stanowi materiał dźwiękowy na bazie którego realizowane są problemy metro rytmiczne metody Emila Jaques-Dalcroze’a, oraz konkretne formy muzyczne. Obok ćwiczeń metody dalcrozowskiej studenci tworzą tańce polskie oraz muzykę do wyrażania ekspresji ruchowej (etiudy, miniatury) i muzykę ilustracyjną. Ćwiczenia stosowane w I semestrze nauki:
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie kolokwium na zakończenie semestru obejmuje prezentację wstępu do lekcji, tematów rytmicznych, polki etiudy, miniatury oraz kompozycji do określonej tematycznie zabawy ruchowej. Ocena z kolokwium uwzględnia obecności i pracę studenta na lekcjach. |