Kontrapunkt z fugą

- poznanie techniki polifonicznej i umiejętność napisania głosu/głosów kontrapunktujących do danego cantus firmus;

- umiejętność stosowania techniki imitacyjnej;

- poznanie i tworzenie wariacji chorałowych i passacaglii;

- poznanie wybranych kanonów (2-, 3- i 4-głosowych) i umiejętność ich konstruowania;

- poznanie i tworzenie fug: 2-głosowej wokalnej, 3- i 4-głosowej instrumentalnej, z uwzględnieniem fugi dwutematycznej.

Podstawowym celem niniejszego przedmiotu na Wydziale II jest wykształcenie u studentów-organistów umiejętności praktyki kontrapunktycznej, tj. swobodnego poruszania się w problematyce imitacji ścisłej i swobodnej. W związku z tym charakter przedmiotu jest z jednej strony analityczny i opiera się o materiał nutowy literatury muzycznej przedmiotu, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki J. S. Bacha. Z drugiej zaś strony zakłada przełożenie obserwacji analitycznych na twórcze i samodzielne działanie w zakresie komponowania ściśle określonych gatunków i form.

Od studentów wymaga się przede wszystkim systematyki działania, postępowania celowego i świadomego w odniesieniu do danego problemu kontrapunktycznego. Wymaga się zatem wysokiej frekwencji w ramach każdego semestru. Wynika to przede wszystkim z konieczności kontroli przez prowadzącego przedmiot postępów studenta, co umożliwia z kolei sprawiedliwą ocenę pracy w semestrze.

K. Sikorski: "Kontrapunkt" tom I-III, PWM Kraków 1955-1957.

Materiał nutowy - J. S. Bach:

- Passacaglia c-moll BWV 582;

- Wariacje chorałowe Vom Himmel hoch;

- Wariacje Goldbergowskie;

- Das wohltemperierte Klavier, tom I;

- Die Kunst der Fuge.

J. Chomiński: "Historia harmonii i kontrapunktu", tom I-III, PWM Kraków 1960-1990; A. Poszowski: "Harmonia systemu tonalnego dur-moll", AM Gdańsk 2001.

- tworzenie cantus firmus, z uwzględnieniem konstrukcji harmonicznej;

- tworzenie konstrukcji dwugłosowych, z uwzględnieniem gatunków: 1 na 1, 2 na 1, 3 na 1, 4 na 1 i kontrapunktu ozdobnego floridus;

- tworzenie konstrukcji trzygłosowych, z uwzględnieniem gatunków jak wyżej, z głosem kontrapunktującym w jednym głosie, w dwóch głosach (imitacja), w trzech głosach (imitacja);

- tworzenie konstrukcji czterogłosowych - chorał.

Całość kursu obejmuje zajęcia poświęcone analizie wybranych dzieł z literatury muzycznej przedmiotu na podstawie treści zawartych w literaturze teoretycznej. Powyższe analizy wykorzystywane są przez studentów do samodzielnej pracy twórczej w odniesieniu do każdego problemu kontrapunktycznego. Założenia szczegółowe, np. dotyczące budowy formalnej, harmoniki określonego utworu itp., podawane są do wiadomości przez wykładającego i notowane przez studentów w zeszytach ćwiczeń. Praktyka twórcza uwzględnia wszystkie treści programowe przewidziane w danym semestrze.

Zaliczenie semestru z oceną dokonuje się na podstawie wykonanych w danym semestrze zadań oraz poprzez sprawdzenie wiedzy nabytej przez studentów - w ramach kolokwium.

- tworzenie wariacji chorałowych, passacaglii;

- tworzenie konstrukcji kanonicznych - kanony dwugłosowe w ruchu prostym w oktawie, w kwincie górnej i dolnej oraz kanony z dopełniaczem.

Całość kursu obejmuje zajęcia poświęcone analizie wybranych dzieł z literatury muzycznej przedmiotu na podstawie treści zawartych w literaturze teoretycznej. Powyższe analizy wykorzystywane są przez studentów do samodzielnej pracy twórczej w odniesieniu do każdego problemu kontrapunktycznego. Założenia szczegółowe, np. dotyczące budowy formalnej, harmoniki określonego utworu itp., podawane są do wiadomości przez wykładającego i notowane przez studentów w zeszytach ćwiczeń. Praktyka twórcza uwzględnia wszystkie treści programowe przewidziane w danym semestrze.

Zaliczenie semestru z oceną dokonuje się na podstawie wykonanych w danym semestrze zadań oraz poprzez sprawdzenie wiedzy nabytej przez studentów - w ramach egzaminu.

- tworzenie 2-głosowej fugi wokalnej,

- tworzenie 3-głosowej fugi instrumentalnej.

Całość kursu obejmuje zajęcia poświęcone analizie wybranych dzieł z literatury muzycznej przedmiotu na podstawie treści zawartych w literaturze teoretycznej. Powyższe analizy wykorzystywane są przez studentów do samodzielnej pracy twórczej w odniesieniu do każdego problemu kontrapunktycznego. Założenia szczegółowe, np. dotyczące budowy formalnej, harmoniki określonego utworu itp., podawane są do wiadomości przez wykładającego i notowane przez studentów w zeszytach ćwiczeń. Praktyka twórcza uwzględnia wszystkie treści programowe przewidziane w danym semestrze.

Zaliczenie semestru z oceną dokonuje się na podstawie wykonanych w danym semestrze zadań oraz poprzez sprawdzenie wiedzy nabytej przez studentów - w ramach kolokwium.