| symbol | jezyk |
|---|---|
| 2/5256 | |
| założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Założeniem dydaktycznym przedmiotu głównego, jest dążenie do wyposażenia studenta w teoretyczne podstawy wiedzy muzycznej oraz praktyczne umiejętności w formie trwałych nawyków w zakresie posługiwania się sztuką wykonawczą. W tym: - nabycie umiejętności, umożliwiających poprawną grę na instrumencie: solo, w zespołach kameralnych i w orkiestrze, na poziomie odpowiadającym ukończeniu studiów muzycznych I stopnia oraz zdanie egzaminu wstępnego na studia uzupełniające II stopnia.
- rozwijanie wrażliwości muzycznej studenta i umiejętności dokonania prawidłowej samooceny związanej z grą na fagocie.
- wskazanie metod pracy służących samodzielnemu rozwiązywaniu problemów wykonawczych i interpretacyjnych, występujących w literaturze fagotowej przewidzianej dla studiów I stopnia, | |
| sposób realizacji | |
| zajęcia stacjonarne | |
| wymagania wstępne i dodatkowe | |
Kandydat na studia winien wykazać się techniką gry na fagocie na poziomie odpowiadającym ukończeniu szkoły muzycznej II stopnia, wrażliwością, inteligencją, zdrowiem i zdolnościami ogólnomuzycznymi, umożliwiającymi jego dalszy rozwój.
Warunkiem rozpoczęcia studiów licencjackich jest pozytywnie oceniony egzamin wstępny, który polega na przedstawieniu trzech utworów /jeden na pamięć/ zróżnicowanych pod względem wyrazu i epoki, w tym: formy sonaty, koncertu i miniatury instrumentalnej | |
| zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
Występy publiczne, udział studenta w koncertach Katedry, Rozwijanie uzdolnień, pobudzanie wyobraźni muzycznej i wrażliwości na różnorodne środki wyrazu artystycznego. Praca nad pogłębianiem potencjału intelektualnego studenta, poprzez uaktywnianie wrażliwości na inne dziedziny sztuki - literaturę piękną, sztuki plastyczne, teatr, film.
Wskazane jest również uczestniczenie w charakterze słuchacza podczas koncertów nie tylko w uczelni, lecz także na innych, profesjonalnych estradach (Filharmonia, Opera). Ważnym elementem w kształceniu instrumentalisty jest kontakt z mikrofonem. Uczelnia stwarza również warunki do uczestnictwa w kursach mistrzowskich, a studenci mają ogromny wybór różnego rodzaju warsztatów instrumentalnych zarówno w kraju jak i za granicą. | |
| bibliografia podstawowa | |
Głównym materiałem bibliograficznym służącym podczas kształcenia jest ogromny wybór fagotowej literatury muzycznej. Są to różnego rodzaju Szkoły, Etiudy, Sonaty, Koncerty i niezliczona grupa miniatur oraz tzw. „Utworów dowolnych” na fagot solo lub z towarzyszeniem fortepianu. Zakres tej literatury obejmuje okres od baroku po muzykę współczesną. Materiał ten nie stanowi zamkniętego zbioru utworów lecz jest stale uzupełniany innymi ciekawymi propozycjami z dziedziny dydaktyki fagotowej Właściwego wyboru utworów, realizujących założenia programowe dla danego studenta - dokonuje pedagog prowadzący klasę fagotu. | |
| bibliografia uzupełniająca | |
-Jopping Gunther Oboe & Fagott, Schott, Mainz 1980 -Wojciech Turek Fagot w duecie instrumentalnym. Historia i specyfika gatunku, Akademia Muzyczna w Krakowie, Kraków 2008 Materiałem uzupełniającym w procesie kształcenia są wydane zeszyty naukowe dotyczące technik pracy również innych instrumentów (skrzypce, fortepian). -Wydawnictwa dotyczące zagadnień związanych z grą na instrumentach dętych.
Wskazane jest poznanie biografii kompozytorów, nad których dziełami aktualnie trwa praca jak również informacje zawarte na wielu wydaniach nutowych, gdyż dotyczą one genezy i okoliczności powstania dzieła. | |
| efekty kształcenia - wiedza | |
| efekty kształcenia - umiejętności | |
| efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, dr Mirosław Pachowicz, | 2/5256/14239 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: Rozpoznanie podstawowych niedoskonałości technicznych studenta oraz praca nad rozwiązywaniem zauważonych problemów - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. - doskonalenie warsztatu technicznego. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) Pomoce: spirometr, oddechowy worek anestezjologiczny itp. - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato pojedyncze, podwójne) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z towarzyszeniem bez i z towarzyszeniem fortepianu - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy międzysemestralnej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia warsztatowe zwiększające możliwości techniki instrumentalnej. Praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta Praca nad przygotowaniem utworów do występu – analiza formalna, geneza i okoliczności powstania dzieła, informacje o kompozytorze i jego epoce. Metody samodzielnego przygotowywania się do występu publicznego Nauka budowy i obróbki stroików fagotowych Uczestnictwo w konkursach i warsztatach krajowych i zagranicznych. Bieżąca konserwacja instrumentu Możliwość prowadzenia zajęć w językach: polskim, niemieckim, czeskim i rosyjskim. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła /bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. Podczas każdego semestru odbywa się w początkowej fazie egzamin techniczny wobec komisji, w wyniku którego następuje wpis do indeksu informujący o zaliczeniu, a w sesji egzaminacyjnej w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry występ przed komisją oceniany w punktacji od 1 do 25. Egzamin praktyczny - komisyjne stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci. W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok od baroku do muzyki XX wieku, wykorzystującej niekonwencjonalne techniki instrumentalne
- egzamin techniczny Program: gamy Dur i moll, chromatyczna i całotonowa, interwały- tercje i kwinty, pasaże oraz 5 etiud ( w tym jedna na pamięć)
- egzamin w sesji Program: prezentacja dowolnego programu wyznaczonego przez pedagoga. Stopień trudności zależny od możliwości grającego. | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, dr Mirosław Pachowicz, | 2/5256/14261 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: Rozpoznanie podstawowych niedoskonałości technicznych studenta oraz praca nad rozwiązywaniem zauważonych problemów - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. - doskonalenie warsztatu technicznego. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) Pomoce: spirometr, oddechowy worek anestezjologiczny itp. - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato pojedyncze, podwójne) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z towarzyszeniem bez i z towarzyszeniem fortepianu - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy międzysemestralnej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia warsztatowe zwiększające możliwości techniki instrumentalnej. Praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta Praca nad przygotowaniem utworów do występu – analiza formalna, geneza i okoliczności powstania dzieła, informacje o kompozytorze i jego epoce. Metody samodzielnego przygotowywania się do występu publicznego Nauka budowy i obróbki stroików fagotowych Uczestnictwo w konkursach i warsztatach krajowych i zagranicznych. Bieżąca konserwacja instrumentu Możliwość prowadzenia zajęć w językach: polskim, niemieckim, czeskim i rosyjskim. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła - bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. Podczas każdego semestru odbywa się w początkowej fazie egzamin techniczny wobec komisji, w wyniku którego następuje wpis do indeksu informujący o zaliczeniu, a w sesji egzaminacyjnej w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry występ przed komisją oceniany w punktacji od 1 do 25. Egzamin praktyczny - komisyjne stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci. W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok od baroku do muzyki XX wieku, wykorzystującej niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
- egzamin techniczny Program: gamy dur - moll, chromatyczna, całotonowa, interwały- kwarty, oktawy, pasaże z przewrotami, również zmniejszone i zwiększone. 5 wybranych etiud (jedna na pamięć)
- egzamin w sesji Program: 3 utwory z różnych epok – sonata z klawesynem, koncert klasyczny, miniatura z fortepianem lub solowa. | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 3 | 30.00 | 11.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, dr Mirosław Pachowicz, | 2/5256/14285 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: Rozpoznanie podstawowych niedoskonałości technicznych studenta oraz praca nad rozwiązywaniem zauważonych problemów - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. - doskonalenie warsztatu technicznego. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) Pomoce: spirometr, oddechowy worek anestezjologiczny itp. - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato pojedyncze, podwójne) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z towarzyszeniem bez i z towarzyszeniem fortepianu - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy międzysemestralnej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia warsztatowe zwiększające możliwości techniki instrumentalnej. Praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta Praca nad przygotowaniem utworów do występu – analiza formalna, geneza i okoliczności powstania dzieła, informacje o kompozytorze i jego epoce. Metody samodzielnego przygotowywania się do występu publicznego Nauka budowy i obróbki stroików fagotowych Uczestnictwo w konkursach i warsztatach krajowych i zagranicznych. Bieżąca konserwacja instrumentu Możliwość prowadzenia zajęć w językach: polskim, niemieckim, czeskim i rosyjskim. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła - bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. Podczas każdego semestru odbywa się w początkowej fazie egzamin techniczny wobec komisji, w wyniku którego następuje wpis do indeksu informujący o zaliczeniu, a w sesji egzaminacyjnej w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry występ przed komisją oceniany w punktacji od 1 do 25. Egzamin praktyczny - komisyjne stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci. W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok od baroku do muzyki XX wieku, wykorzystującej niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
- egzamin techniczny Program: gamy dur - moll, wszystkie interwały, ćwiczenia arpeggiowe w pochodach diatonicznych i chromatycznych. 5 etiud (jedna na pamięć)
- egzamin w sesji Program: 3 utwory z różnych epok – sonata z klawesynem, forma koncertu klasycznego, forma miniatury solowej lub instrumentalnej z fortepianem | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, dr Mirosław Pachowicz, | 2/5256/14306 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: Rozpoznanie podstawowych niedoskonałości technicznych studenta oraz praca nad rozwiązywaniem zauważonych problemów - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. - doskonalenie warsztatu technicznego. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) Pomoce: spirometr, oddechowy worek anestezjologiczny itp. - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato pojedyncze, podwójne) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z towarzyszeniem bez i z towarzyszeniem fortepianu - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy międzysemestralnej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia warsztatowe zwiększające możliwości techniki instrumentalnej. Praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta Praca nad przygotowaniem utworów do występu – analiza formalna, geneza i okoliczności powstania dzieła, informacje o kompozytorze i jego epoce. Metody samodzielnego przygotowywania się do występu publicznego Nauka budowy i obróbki stroików fagotowych Uczestnictwo w konkursach i warsztatach krajowych i zagranicznych. Bieżąca konserwacja instrumentu Możliwość prowadzenia zajęć w językach: polskim, niemieckim, czeskim i rosyjskim. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła - bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. Podczas każdego semestru odbywa się w początkowej fazie egzamin techniczny wobec komisji, w wyniku którego następuje wpis do indeksu informujący o zaliczeniu, a w sesji egzaminacyjnej w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry występ przed komisją oceniany w punktacji od 1 do 25. Egzamin praktyczny - komisyjne stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci. W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok od baroku do muzyki XX wieku, wykorzystującej niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
- egzamin techniczny Program: gamy dur - moll, wszystkie interwały, ćwiczenia arpeggiowe w pochodach diatonicznych i chromatycznych. 5 etiud (jedna na pamięć)
- egzamin - dwa recitale dyplomowe Program: 3 utwory z różnych epok – sonata z klawesynem, forma koncertu klasycznego, forma miniatury solowej lub instrumentalnej z fortepianem - obrona pracy magisterskiej | |||||||||