Literatura specjalistyczna

Podstawowym celem gitarowej edukacji w Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku na kierunku Instrumentalistyka w specjalności gra na instrumencie jest przygotowanie dla potrzeb narodowej kultury wysoko kwalifikowanej kadry instrumentalistów - magistrów sztuki. Realizacja tego celu przebiega w oparciu o przedmioty kształcenia: ogólnego, podstawowego i kierunkowego, które łącznie z przedmiotem głównym (instrumentem) określają charakter i strukturę studiów oraz stanowią o profilu absolwenta.
Absolwent jest wszechstronnie wykształconym muzykiem – instrumentalistą o wyraźnie zarysowanej osobowości, posiadającym szeroką wiedzę teoretyczną i praktyczną umożliwiającą samodzielną interpretację i działalność estradową, a także posiadającym szeroką wiedzę z zakresu solowej, kameralnej i orkiestrowej literatury muzycznej. Jest przygotowany do pracy w szkolnictwie po ukończeniu specjalności nauczycielskiej (zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego w sprawie standardów kształcenia nauczycieli). Absolwent jest przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich).

Podstawowa wiedza z historii muzyki i literatury gitarowej.

Wszelkie formy osobniczej aktywności zmierzające do poszerzenia wiedzy z tego przedmiotu.

M. Summerfield - The Classical Guitar

H. Annala, H. Matlik - Handbook of Lute and Guitar Composers

G. Wade - Concise History of Classic Guitar

R. Champman – Leksykon gitarzysty, Oficyna Wydawnicza „PROFI”

J. Powroźniak – Gitara od A do Z, PWM 1989

J. Powroźniak – Leksykon gitarzysty

V. Pocci – GUIDA AL REPERTORIO DELLA CHITARRA NEL NOVECENTO, GENNAIO 1997

V. Pocci – Musiche per chitarra sola o con altri strumenti di autori del XX seulo

V. Pocci - ABEMUSIC of the repertoire for guitar (lute) in chamber music and with orchestra

J. Chaine ed. M. Ophee – The Orphee Data-base of Guitar Records, Ed. Orphee, Columbus

J. Wrotkowski – Dzieje – Style – Epoki, ISBN 83-900888-0-0

C. Sachs – Muzyka w świecie starożytnym, PWN, 1981

M. Bukofzer – Muzyka w epoce baroku, PWN 1970

A. Einstein - Muzyka w epoce romantyzmu, Warszawa 1965 

C. Sachs - Historia instrumentów muzycznych, Warszawa 1975

A. Buchner – Encyklopedia instrumentów muzycznych, R.A.F. SCRIBA. Racibórz, 1994 r.

A. Einstein - Muzyka w epoce romantyzmu, Warszawa 1965

T. A. Zieliński - Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, Warszawa 1981

M. Hanczakowski i inni – Epoki literackie, PPU „PARK”, wyd. I, ISBN 83-7766-046-8, Bielsko-Biała

Efekty kształcenia – umiejętność wykorzystywania literatury związanej z instrumentem głównym w kontekście historycznym i estetycznym.

1. Najstarsze źródła twórczości lutniowej i gitarowej - do około 300 r. n. e. (STAROŻYTNOŚĆ). Chordofony szarpane - historia rodziny instrumentów szarpanych w zarysie.
2. Średniowiecze: od 300 – 1430 Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
3. Renesans: 1430 – 1600 Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
4. Barok: 1600 – 1750  Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
5. Rokoko: 1720 1780.
6. Klasycyzm: 1760 – 1820 Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
7. Romantyzm: 1815 – 1850 Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
8. Neoromantyzm: 1850 – 1910.

Wykład, ćwiczenia seminaryjne, dyskusja, prezentacja audiowizualna etc.

Warunkiem uzyskania zaliczenia jest:

1. Przygotowanie scenariusza 30-minutowej audycji muzycznej na dowolnie wybrany temat o charakterze przekrojowym - uzupełniającym zakres zagadnień omawianych w ramach kursu literatury gitarowej w semestrze pierwszym (do współczesności).
   Autor scenariusza powinien wykazać się umiejętnością wyszukiwania różnorodnych materiałów źródłowych (rozmaitych publikacji, nagrań etc.) oraz prezentowania ich w sposób celowy i atrakcyjny.
2. Obecność na zajęciach zbiorowych. W przypadku nieobecności należy dostarczyć prowadzącemu na kolejnych zajęciach pracę pisemną na temat omawiany podczas zajęć w oparciu o własne materiały źródłowe. W wyjątkowych sytuacjach podstawą do usprawiedliwienia nieobecności jest zwolnienie lekarskie lub podanie wskazujące inne ważne i potwierdzone okoliczności.

Efekty kształcenia – umiejętność wykorzystywania literatury związanej z instrumentem głównym w kontekście historycznym i estetycznym.

1. Współczesność - od 1910 r.Najwybitniejsi przedstawiciele epoki w dziedzinie twórczości i wykonawstwa lutniowego i gitarowego w świecie i w Polsce.
2. Twórczość eksperymentalna na gitarę.
3. Polska - współczesna twórczość gitarowa.
4. Festiwale i Konkursy gitarowe w Polsce i na świecie - laureaci głównych nagród.
5. Publicystyka gitarowa. Wydawnictwa gitarowe.
6. Najwybitniejsi wykonawcy współcześni ( i nie tylko).
7. Najwybitniejsi kompozytorzy współcześni ( i nie tylko).
8. Gitara w muzyce kameralnej i orkiestrowej.
9. GITARA I JAZZ.
10. CANTO FLAMENCO.
11. Pedagogiczna literatura gitarowa.

Wykład, ćwiczenia seminaryjne, dyskusja, prezentacja audiowizualna etc.

Warunkiem uzyskania zaliczenia jest:

1. Przygotowanie pracy pisemnej na temat: Wykazać na przykładach zaczerpniętych z literatury gitarowej rozwój jednej wybranej formy: fuga, sonata, suita, wariacje, fantazja, taniec, rondo, koncert, pieśń, uwertura, preludium etc.
2. Obecność na zajęciach zbiorowych. W przypadku nieobecności należy dostarczyć prowadzącemu na kolejnych zajęciach pracę pisemną na temat omawiany podczas zajęć w oparciu o własne materiały źródłowe.
3. Egzamin ustny. Egzamin końcowy z literatury gitarowej obejmuje: pracę pisemną, test słuchowy oraz pytania ustne. Test słuchowy polega na ekspozycji trzech przykładów dźwiękowych. Należy: określić w przybliżeniu epokę (styl); podać nazwisko kompozytora; podać tytuł utworu; podać nazwisko wykonawcy (-ów); powiedzieć coś więcej o utworze (jego genezie) itp. Pytania ustne dotyczą literatury polskiej i obcej. Praca pisemna jest oceniana przez pedagoga prowadzącego zajęcia.