Instrument główny - wiolonczela

Głównym celem nauczania studentów gry na wiolonczeli jest pełne przygotowanie absolwentów do pracy zawodowej w charakterze solisty, kameralisty, muzyka orkiestrowego czy też nauczyciela przedmiotu. Bardzo ważne jest, aby procesowi temu towarzyszyła praca nad rozwojem artystycznej osobowości wykonawcy.

Zakres treści nauczania obejmuje cztery główne obszary:

• Poszerzenie praktycznej znajomości repertuaru zróżnicowanego pod względem epoki i stylu.
• Wszechstronny rozwój i doskonalenie techniki instrumentalnej polegający na gruntownym poznaniu zagadnień teoretycznych i następnie przeniesieniu ich w praktykę.
• Doskonalenie umiejętności samodzielnego zarządzania procesem realizacji wyznaczonych zadań.
• Przygotowanie do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym - koncertach, konkursach oraz upowszechnianie wartości estetycznych sztuki muzycznej.

Zdany egzamin wstępny i pomyślnie ocenione kolejne etapy kształcenia.

Udział w koncertach, mistrzowskich kursach muzycznych organizowanych przez rodzimą uczelnię oraz poza nią. Zajęcia praktyczne z Techniki Alexandra.

• M.Eisenberg - Współczesna sztuka gry na wiolonczeli
•  R.Suchecki – Wiolonczela od A do Z

• W. Boettcher - Das Violoncello
• G. Piatigorski - Mein Cello und ich
• G. Mantel - Cello uben
• Ruch Muzyczny
• Źródła inetrnetowe (artykuły, wywiady, lekcje mistrzowskie itp.)

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

kwiecień - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

czerwiec - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

kwiecień - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

czerwiec - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie piątego semestru każdy student powinien opanować: dwie etiudy lub kaprysy oraz program do wyboru: utwór na wiolonczelę solo lub/i formę sonatową lub/i utwór dowolny.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie szóstego semestru każdy student powinien opanować: koncert solowy i utwór dowolny.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

Egzamin Dyplomowy Licencjacki składający się z egzaminu praktycznego i egzaminu ustnego.

Program egzaminu praktycznego: koncert solowy, dwie części formy solowej o charakterze kontastującym oraz utwór dowolny.