Analiza dzieła muzycznego XX i XXI w.

Przedmiot ma charakter ćwiczeniowy. Celem jest zdobycie przez studentów umiejętności analizy i interpretacji dzieł muzycznych XX i XXI wieku wybranymi metodami (normatywnymi i deskryptywnymi, z dominacją metod logocentrycznych i procesualistycznych, próbami interpretacji integralnych) oraz wykorzystywania wyników analizy w rozumieniu dzieła muzycznego i jego interpretacji.

• podstawowa znajomość metodologii analizy i interpretacji muzyki tonalnej

-

1. Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, red. Teresa Malecka, Kraków-Gdańsk 1990.
2. Dahlhaus Carl, Analiza a sąd wartościujący, „Muzyka” 2003, nr 1, s. 61-101.
3. Eggebrecht Hans-Heinrich, Uwagi o metodzie analizy muzycznej, „Res Facta” 1973, nr 7, s. 40-48.
4. Gołąb Maciej, Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003.
5. Jarzębska Alicja, Z dziejów myśli o muzyce. Wybrane zagadnienia teorii i analizy muzyki tonalnej i posttonalnej, Kraków 2002.
6. Teksty stanowiące przykłady praktycznego zastosowania poszczególnych metod analizy i interpretacji w odniesieniu do utworów XX i XXI w.
7. Tomaszewski Mieczysław, Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonesans, Kraków 2000.

1. Bądkowski Stanisław, Chwiłek Agnieszka, Lindstedt Iwona, Analiza schenkerowska, Kraków 1997.
2. Lindstedt Iwona, Wprowadzenie do teorii zbiorów klas wysokości dźwięku Allena Forte’a. Idee oryginalne – rozszerzenia – modyfikacje, Warszawa 2004.
3. Tarnawska-Kaczorowska Krystyna, Praktyczny aspekt teorii struktur M. Zalewskiego, Kraków 1980.

Inne pozycje literatury zaproponowane przez prowadzącego i studentów.

- rozpoznaje i nazywa elementy struktury i zasady organizacji materiału dźwiękowego dzieła muzycznego (K_W03)
- rozróżnia poszczególne cechy strukturalne i formalne dzieła muzycznego, mając świadomość ich uwarunkowań (technicznych, stylistycznych, kulturowych, historycznych) (K_W03, K_W05, K_W06, K_W07)
- wyciąga wnioski dotyczące relacji pomiędzy elementami struktury dzieła muzycznego, cechami ukształtowania jego formy, narracji i dramaturgii (K_W03, K_W09)
- identyfikuje środki techniki kompozytorskiej zastosowane w danym dziele, w ich kontekście stylistycznym, kulturowym, historycznym i biograficznym (K_W05, K_W06, K_W07)
- rozróżnia muzyczne i pozamuzyczne czynniki determinujące właściwości danego dzieła muzycznego (K_W09)

- wybiera metodę analizy adekwatną do przedmiotu badań, tj. dzieła muzycznego w jego kontekście historycznym, stylistycznym i kulturowym (K_U02)
- analizuje dzieło muzyczne odpowiednio dobranymi metodami, wyprowadza wnioski badawcze i interpretuje wyniki analiz (K_U02, K_U04)
- ustala i porządkuje problematykę badawczą w odniesieniu do analizowanego dzieła muzycznego (K_U03, K_U04)
- weryfikuje i poddaje krytyce wyniki analiz, argumentuje sądy dotyczące przyjętych koncepcji interpretacji (K_U04)

- pracuje samodzielnie nad powierzonymi zadaniami podlegającymi indywidualnej ocenie i wykazuje odpowiedzialność za organizację procesu uczenia się (K_K01, K_K02)
- przestrzega poczynionych ustaleń w zakresie wyznaczonych zadań i angażuje się w ich wykonanie (K_K01, K_K02)
- wykazuje kreatywność w świadomym integrowaniu zdobytej wiedzy (K_K02)
- dyskutuje i zachowuje krytycyzm z wyrażaniu opinii (K_K06)

Analizy dzieł muzycznych reprezentatywnych dla poszczególnych technik i stylów muzycznych XX i XXI w.: sonoryzmu, neoklasycyzmu, dodekafonii, serializmu i strukturalizmu, muzyki konkretnej, elektronicznej (elektroakustycznej) i live electronic, aleatoryzmu i muzyki graficznej, minimal music i postmodernizmu, a także indywidualnych poetyk muzycznych. Wyboru utworów do analizy dokonuje prowadzący przedmiot oraz sami studenci, zgodnie z własnymi zainteresowaniami, uwarunkowanymi studiowaną specjalnością.

Do podstawowych efektów kształcenia należą:

• umiejętność doboru metod analitycznych adekwatnych do przedmiotu i celu analizy,
• opanowanie warsztatu analitycznego w odniesieniu do muzyki XX i XXI w.,
• umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego.

Studenci przygotowują się do ćwiczeń na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury oraz własnych spostrzeżeń analitycznych dotyczących dzieł wybranych do analizy. Zajęcia poświęcone są praktyce analizy i interpretacji dzieł muzycznych.

Warunkiem zaliczenia kursu jest:

• obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
• zaliczenie wszystkich ćwiczeń z analiz,
• praca semestralna (jedna w semestrze), prezentująca analizę dzieła muzycznego XX lub XXI w. wybraną metodą (metodami) analizy i interpretacji.

Analizy dzieł muzycznych reprezentatywnych dla poszczególnych technik i stylów muzycznych XX i XXI w.: sonoryzmu, neoklasycyzmu, dodekafonii, serializmu i strukturalizmu, muzyki konkretnej, elektronicznej (elektroakustycznej) i live electronic, aleatoryzmu i muzyki graficznej, minimal music i postmodernizmu, a także indywidualnych poetyk muzycznych. Wyboru utworów do analizy dokonuje prowadzący przedmiot oraz sami studenci, zgodnie z własnymi zainteresowaniami, uwarunkowanymi studiowaną specjalnością.

Do podstawowych efektów kształcenia należą:

• umiejętność doboru metod analitycznych adekwatnych do przedmiotu i celu analizy,
• opanowanie warsztatu analitycznego w odniesieniu do muzyki XX i XXI w.,
• umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego.

Studenci przygotowują się do ćwiczeń na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury oraz własnych spostrzeżeń analitycznych dotyczących dzieł wybranych do analizy. Zajęcia poświęcone są praktyce analizy i interpretacji dzieł muzycznych.

Warunkiem zaliczenia kursu jest:

• obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
• zaliczenie wszystkich ćwiczeń z analiz,
• praca semestralna (jedna w semestrze), prezentująca analizę dzieła muzycznego XX lub XXI w. wybraną metodą (metodami) analizy i interpretacji.