Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
» Strona główna

Techniki kompozytorskie XX i XXI w.

symboljezyk
1/4965
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu

Celem seminarium jest zapoznanie studentów z technikami kompozytorskimi i stylami muzycznymi XX i XXI wieku, zarówno historycznymi, typowymi, jak i indywidualnymi, na podstawie:

  • literatury muzycznej (analizy słuchowej z partyturą),
  • piśmiennictwa – wskazanych pozycji literatury, w tym autorefleksji kompozytorów,
  • analizy technik kompozytorskich poszczególnych dzieł muzycznych pod kątem potrzeb poszczególnych specjalności (dyrygenta, kompozytora i teoretyka muzyki).
sposób realizacji
zajęcia stacjonarne
wymagania wstępne i dodatkowe

-

zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu

-

bibliografia podstawowa
  1. Błaszkiewicz Teresa, Aleatoryzm w twórczości W. Lutosławskiego, (Prace Specjalne 3), Gdańsk 1973, (Rozdział II i V).
  2. Chomiński Józef M., Technika sonorystyczna jako przedmiot systematycznego szkolenia, „Muzyka” 1961, nr 3.
  3. Gołąb Maciej, Dodekafonia, Bydgoszcz 1987, s. 83-136.
  4. Gołąb Maciej, Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003, s. 170-171.
  5. Helman Zofia, Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku, Kraków 1985.
  6. Kotoński Włodzimierz, Muzyka elektroniczna, Kraków 1989.
  7. Krakowski Piotr, O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1984.
  8. Lutosławski Witold, O roli elementu przypadku w technice komponowania, „Res Facta" 1967,nr 1.
  9. Materiały informacyjne i wydawnictwa IRCAM.
  10. Miklaszewska Joanna, Minimalizm w muzyce polskiej, Kraków 2003.
  11. Paja Jadwiga, Przegląd ujęć teoretycznych dotyczących aleatoryzmu, (Zeszyty Naukowe nr 24) Gdańsk 1981, s. 237-251.
  12. Pawłowski Tadeusz, Happening, Warszawa 1982, (Wstęp, rozdział II).
  13. Piotrowska Maria, Neoklasycyzm w muzyce XX wieku, Warszawa 1982.
  14. Rognoni Luigi, Wiedeńska szkoła muzyczna. Ekspresjonizm i dodekafonia, „Res Facta” 1978, nr 3.
  15. Schaeffer Bogusław, Nowa muzyka, Kraków, s. 48-60.
  16. Schuller Gunther, Rozmowa z Varèse’em, „Res Facta” 1967, nr 1.
  17. Skowron Zbigniew, Nowa muzyka amerykańska, Kraków 1995.
  18. Skowron Zbigniew, Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku, Warszawa 1989, s. 24-40.
  19. Synowiec Ewa, Teatr instrumentalny B. Schaeffera, (Prace Specjalne 30), Gdańsk 1983, (Rozdział I i II).
  20. Thorne Tonny, Słownik pojęć kultury postmodernistycznej, Warszawa 1995.
bibliografia uzupełniająca
  1. Baculewski Krzysztof, Współczesność 1939-1974, (Historia Muzyki Polskiej, t. 7, cz. 1), Warszawa 1996.
  2. Jarzębska Alicja, Z dziejów myśli o muzyce. Wybrane zagadnienia teorii i analizy muzyki tonalnej i posttonalnej, Kraków 2002.
  3. Paja-Stach Jadwiga, Dzieła otwarte w twórczości kompozytorów XX wieku, Kraków 1992.
  4. Słowniki, informatory i encyklopedie muzyczne, artykuły i rozprawy w monografiach i czasopismach naukowych.
efekty kształcenia - wiedza

- wymienia i definiuje techniki kompozytorskie i style muzyczne XX i XXI wieku (K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W08)
- tłumaczy związki pomiędzy elementami technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XX wieku w kontekście historycznym (K_W06, K_W07, K_W08, K_W10)
- rozpoznaje typy i właściwości technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XXI wieku w poszczególnych utworach muzycznych różnych gatunków (K_W08)
- rozróżnia i wyjaśnia specyfikę poszczególnych technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XXI wieku (K_W08)

efekty kształcenia - umiejętności

- rozpoznaje słuchowo i na podstawie oglądu partytur poszczególne techniki kompozytorskie i środki wyrazu artystycznego i potrafi opisać ich cechy charakterystyczne (K_U02, K_U03, K_U06)
- porządkuje i klasyfikuje cechy dzieł muzycznych, projektów artystycznych i form artystycznego wyrazu pod kątem technik kompozytorskich (twórczych) w nich wykorzystanych (K_U02, K_U03)
- potrafi wskazać przykłady zastosowania poszczególnych technik kompozytorskich w utworach muzycznych i intermedialnych kreacjach twórczych (K_U03)
- porównuje poszczególne techniki kompozytorskie i ich elementy oraz wyprowadza wnioski dotyczące ich wzajemnych relacji (K_U04, K_U05, K_U06)

efekty kształcenia - kompetencje społeczne

- przestrzega poczynionych ustaleń w zakresie wyznaczonych zadań i angażuje się w ich wykonanie (K_K01, K_K02)
- pracuje samodzielnie nad powierzonymi zadaniami podlegającymi indywidualnej ocenie i wykazuje odpowiedzialność za organizację procesu uczenia się (K_K02)
- wykazuje kreatywność w świadomym integrowaniu zdobytej wiedzy (K_K02)
- dyskutuje i zachowuje krytycyzm z wyrażaniu opinii (K_K06)

Semestry

Kompozycja i Teoria Muzyki
Kompozycja (magisterskie, stacjonarne, obowiązuje od: 18/zimowy)

semestrwymiar godzinwycena ectsformazaliczeniepedagogsymbol
130.003.0seminariumegzamindr hab. Renata Skupin, 1/4965/13484
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia
  1. Koncepcje awangardowe w muzyce XX wieku (wg Z. Skowrona).
  2. Ideologie i praktyki muzycznej moderny (wg M. Gołąba).
  3. Postawa kompozytorów wobec materiału dźwiękowego. Poszukiwanie nowych brzmień: Debussy i recherche sur le timbreArte dei rumori włoskich futurystów, Klangfarbenmelodiespatial music Verese’a, techniki sonorystyczne (sonoryzm).
  4. Neoklasycyzm, folkloryzm.
  5. Dodekafonia. Koncepcja uniwersalna techniki dodekafonicznej. Dodekafonia w ujęciu Schönberga, Berga i Weberna. Serializm i dtrukturalizm interwałowy.
  6. Muzyka elektroniczna.
  7. Aleatoryzm, muzyka graficzna.
  8. Teatr instrumentalny.
  9. Happeningfluxusperformance art.
  10. Postmodernizm w muzyce. Minimal music (w ujęciu m.in. Johna Cage’a, Mortona Feldmana, Earle Browna, La Monte Younga i Terry Riley’a, Steve’a Reicha, Philipa Glassa i Arvo Pärta).
  11. Indywidualne techniki kompozytorskie i poetyki muzyczne w wybranych aspektach i kontekstach – według propozycji prowadzącego i studentów: np. G. Ligetiego, G. Scelsiego, K. Stockhausena, I. Xenakisa, itd.

Do podstawowych efektów kształcenia należą:

  • zdobycie wiedzy teoretycznej w zakresie treści programowych,
  • umiejętność rozpoznania i określania cech technik kompozytorskich i stylów muzycznych (indywidualnych i typowych) dzieł muzyki XX i XXI wieku.
metody dydaktyczne

Studenci przygotowują się do zajęć samodzielnie, na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów oraz w oparciu o własne analizy technik kompozytorskich poszczególnych utworów. Referują cząstkowe zagadnienia i uczestniczą w dyskusji, podsumowywanej przez prowadzącego zajęcia.

warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

  • obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
  • zaliczenie wszystkich seminariów, ćwiczeń i testów słuchowych,
  • egzamin pisemny.
semestrwymiar godzinwycena ectsformazaliczeniepedagogsymbol
230.003.0seminariumegzamindr hab. Renata Skupin, 1/4965/13506
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia
  1. Koncepcje awangardowe w muzyce XX wieku (wg Z. Skowrona).
  2. Ideologie i praktyki muzycznej moderny (wg M. Gołąba).
  3. Postawa kompozytorów wobec materiału dźwiękowego. Poszukiwanie nowych brzmień: Debussy i recherche sur le timbreArte dei rumori włoskich futurystów, Klangfarbenmelodiespatial music Verese’a, techniki sonorystyczne (sonoryzm).
  4. Neoklasycyzm, folkloryzm.
  5. Dodekafonia. Koncepcja uniwersalna techniki dodekafonicznej. Dodekafonia w ujęciu Schönberga, Berga i Weberna. Serializm i dtrukturalizm interwałowy.
  6. Muzyka elektroniczna.
  7. Aleatoryzm, muzyka graficzna.
  8. Teatr instrumentalny.
  9. Happeningfluxusperformance art.
  10. Postmodernizm w muzyce. Minimal music (w ujęciu m.in. Johna Cage’a, Mortona Feldmana, Earle Browna, La Monte Younga i Terry Riley’a, Steve’a Reicha, Philipa Glassa i Arvo Pärta).
  11. Indywidualne techniki kompozytorskie i poetyki muzyczne w wybranych aspektach i kontekstach – według propozycji prowadzącego i studentów: np. G. Ligetiego, G. Scelsiego, K. Stockhausena, I. Xenakisa, itd.

Do podstawowych efektów kształcenia należą:

  • zdobycie wiedzy teoretycznej w zakresie treści programowych,
  • umiejętność rozpoznania i określania cech technik kompozytorskich i stylów muzycznych (indywidualnych i typowych) dzieł muzyki XX i XXI wieku.
metody dydaktyczne

Studenci przygotowują się do zajęć samodzielnie, na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów oraz w oparciu o własne analizy technik kompozytorskich poszczególnych utworów. Referują cząstkowe zagadnienia i uczestniczą w dyskusji, podsumowywanej przez prowadzącego zajęcia.

warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

  • obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
  • zaliczenie wszystkich seminariów, ćwiczeń i testów słuchowych,
  • egzamin pisemny.
wykonanie: www.ansta.pl