symbol | jezyk |
1/4965 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu |
Celem seminarium jest zapoznanie studentów z technikami kompozytorskimi i stylami muzycznymi XX i XXI wieku, zarówno historycznymi, typowymi, jak i indywidualnymi, na podstawie:
- literatury muzycznej (analizy słuchowej z partyturą),
- piśmiennictwa – wskazanych pozycji literatury, w tym autorefleksji kompozytorów,
- analizy technik kompozytorskich poszczególnych dzieł muzycznych pod kątem potrzeb poszczególnych specjalności (dyrygenta, kompozytora i teoretyka muzyki).
|
sposób realizacji |
zajęcia stacjonarne |
wymagania wstępne i dodatkowe |
- |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu |
- |
bibliografia podstawowa |
- Błaszkiewicz Teresa, Aleatoryzm w twórczości W. Lutosławskiego, (Prace Specjalne 3), Gdańsk 1973, (Rozdział II i V).
- Chomiński Józef M., Technika sonorystyczna jako przedmiot systematycznego szkolenia, „Muzyka” 1961, nr 3.
- Gołąb Maciej, Dodekafonia, Bydgoszcz 1987, s. 83-136.
- Gołąb Maciej, Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003, s. 170-171.
- Helman Zofia, Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku, Kraków 1985.
- Kotoński Włodzimierz, Muzyka elektroniczna, Kraków 1989.
- Krakowski Piotr, O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1984.
- Lutosławski Witold, O roli elementu przypadku w technice komponowania, „Res Facta" 1967,nr 1.
- Materiały informacyjne i wydawnictwa IRCAM.
- Miklaszewska Joanna, Minimalizm w muzyce polskiej, Kraków 2003.
- Paja Jadwiga, Przegląd ujęć teoretycznych dotyczących aleatoryzmu, (Zeszyty Naukowe nr 24) Gdańsk 1981, s. 237-251.
- Pawłowski Tadeusz, Happening, Warszawa 1982, (Wstęp, rozdział II).
- Piotrowska Maria, Neoklasycyzm w muzyce XX wieku, Warszawa 1982.
- Rognoni Luigi, Wiedeńska szkoła muzyczna. Ekspresjonizm i dodekafonia, „Res Facta” 1978, nr 3.
- Schaeffer Bogusław, Nowa muzyka, Kraków, s. 48-60.
- Schuller Gunther, Rozmowa z Varèse’em, „Res Facta” 1967, nr 1.
- Skowron Zbigniew, Nowa muzyka amerykańska, Kraków 1995.
- Skowron Zbigniew, Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku, Warszawa 1989, s. 24-40.
- Synowiec Ewa, Teatr instrumentalny B. Schaeffera, (Prace Specjalne 30), Gdańsk 1983, (Rozdział I i II).
- Thorne Tonny, Słownik pojęć kultury postmodernistycznej, Warszawa 1995.
|
bibliografia uzupełniająca |
- Baculewski Krzysztof, Współczesność 1939-1974, (Historia Muzyki Polskiej, t. 7, cz. 1), Warszawa 1996.
- Jarzębska Alicja, Z dziejów myśli o muzyce. Wybrane zagadnienia teorii i analizy muzyki tonalnej i posttonalnej, Kraków 2002.
- Paja-Stach Jadwiga, Dzieła otwarte w twórczości kompozytorów XX wieku, Kraków 1992.
- Słowniki, informatory i encyklopedie muzyczne, artykuły i rozprawy w monografiach i czasopismach naukowych.
|
efekty kształcenia - wiedza |
- wymienia i definiuje techniki kompozytorskie i style muzyczne XX i XXI wieku (K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W08) - tłumaczy związki pomiędzy elementami technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XX wieku w kontekście historycznym (K_W06, K_W07, K_W08, K_W10) - rozpoznaje typy i właściwości technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XXI wieku w poszczególnych utworach muzycznych różnych gatunków (K_W08) - rozróżnia i wyjaśnia specyfikę poszczególnych technik kompozytorskich i stylów muzycznych XX i XXI wieku (K_W08) |
efekty kształcenia - umiejętności |
- rozpoznaje słuchowo i na podstawie oglądu partytur poszczególne techniki kompozytorskie i środki wyrazu artystycznego i potrafi opisać ich cechy charakterystyczne (K_U02, K_U03, K_U06) - porządkuje i klasyfikuje cechy dzieł muzycznych, projektów artystycznych i form artystycznego wyrazu pod kątem technik kompozytorskich (twórczych) w nich wykorzystanych (K_U02, K_U03) - potrafi wskazać przykłady zastosowania poszczególnych technik kompozytorskich w utworach muzycznych i intermedialnych kreacjach twórczych (K_U03) - porównuje poszczególne techniki kompozytorskie i ich elementy oraz wyprowadza wnioski dotyczące ich wzajemnych relacji (K_U04, K_U05, K_U06) |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne |
- przestrzega poczynionych ustaleń w zakresie wyznaczonych zadań i angażuje się w ich wykonanie (K_K01, K_K02) - pracuje samodzielnie nad powierzonymi zadaniami podlegającymi indywidualnej ocenie i wykazuje odpowiedzialność za organizację procesu uczenia się (K_K02) - wykazuje kreatywność w świadomym integrowaniu zdobytej wiedzy (K_K02) - dyskutuje i zachowuje krytycyzm z wyrażaniu opinii (K_K06) |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
1 | 30.00 | 3.0 | seminarium | egzamin | dr hab. Renata Skupin, | 1/4965/13484 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
- Koncepcje awangardowe w muzyce XX wieku (wg Z. Skowrona).
- Ideologie i praktyki muzycznej moderny (wg M. Gołąba).
- Postawa kompozytorów wobec materiału dźwiękowego. Poszukiwanie nowych brzmień: Debussy i recherche sur le timbre, Arte dei rumori włoskich futurystów, Klangfarbenmelodie, spatial music Verese’a, techniki sonorystyczne (sonoryzm).
- Neoklasycyzm, folkloryzm.
- Dodekafonia. Koncepcja uniwersalna techniki dodekafonicznej. Dodekafonia w ujęciu Schönberga, Berga i Weberna. Serializm i dtrukturalizm interwałowy.
- Muzyka elektroniczna.
- Aleatoryzm, muzyka graficzna.
- Teatr instrumentalny.
- Happening, fluxus, performance art.
- Postmodernizm w muzyce. Minimal music (w ujęciu m.in. Johna Cage’a, Mortona Feldmana, Earle Browna, La Monte Younga i Terry Riley’a, Steve’a Reicha, Philipa Glassa i Arvo Pärta).
- Indywidualne techniki kompozytorskie i poetyki muzyczne w wybranych aspektach i kontekstach – według propozycji prowadzącego i studentów: np. G. Ligetiego, G. Scelsiego, K. Stockhausena, I. Xenakisa, itd.
Do podstawowych efektów kształcenia należą:
- zdobycie wiedzy teoretycznej w zakresie treści programowych,
- umiejętność rozpoznania i określania cech technik kompozytorskich i stylów muzycznych (indywidualnych i typowych) dzieł muzyki XX i XXI wieku.
|
metody dydaktyczne |
Studenci przygotowują się do zajęć samodzielnie, na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów oraz w oparciu o własne analizy technik kompozytorskich poszczególnych utworów. Referują cząstkowe zagadnienia i uczestniczą w dyskusji, podsumowywanej przez prowadzącego zajęcia. |
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:
- obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
- zaliczenie wszystkich seminariów, ćwiczeń i testów słuchowych,
- egzamin pisemny.
|
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
2 | 30.00 | 3.0 | seminarium | egzamin | dr hab. Renata Skupin, | 1/4965/13506 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
- Koncepcje awangardowe w muzyce XX wieku (wg Z. Skowrona).
- Ideologie i praktyki muzycznej moderny (wg M. Gołąba).
- Postawa kompozytorów wobec materiału dźwiękowego. Poszukiwanie nowych brzmień: Debussy i recherche sur le timbre, Arte dei rumori włoskich futurystów, Klangfarbenmelodie, spatial music Verese’a, techniki sonorystyczne (sonoryzm).
- Neoklasycyzm, folkloryzm.
- Dodekafonia. Koncepcja uniwersalna techniki dodekafonicznej. Dodekafonia w ujęciu Schönberga, Berga i Weberna. Serializm i dtrukturalizm interwałowy.
- Muzyka elektroniczna.
- Aleatoryzm, muzyka graficzna.
- Teatr instrumentalny.
- Happening, fluxus, performance art.
- Postmodernizm w muzyce. Minimal music (w ujęciu m.in. Johna Cage’a, Mortona Feldmana, Earle Browna, La Monte Younga i Terry Riley’a, Steve’a Reicha, Philipa Glassa i Arvo Pärta).
- Indywidualne techniki kompozytorskie i poetyki muzyczne w wybranych aspektach i kontekstach – według propozycji prowadzącego i studentów: np. G. Ligetiego, G. Scelsiego, K. Stockhausena, I. Xenakisa, itd.
Do podstawowych efektów kształcenia należą:
- zdobycie wiedzy teoretycznej w zakresie treści programowych,
- umiejętność rozpoznania i określania cech technik kompozytorskich i stylów muzycznych (indywidualnych i typowych) dzieł muzyki XX i XXI wieku.
|
metody dydaktyczne |
Studenci przygotowują się do zajęć samodzielnie, na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów oraz w oparciu o własne analizy technik kompozytorskich poszczególnych utworów. Referują cząstkowe zagadnienia i uczestniczą w dyskusji, podsumowywanej przez prowadzącego zajęcia. |
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:
- obecność na zajęciach i aktywny w nich udział,
- zaliczenie wszystkich seminariów, ćwiczeń i testów słuchowych,
- egzamin pisemny.
|