Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
Metodyka form muzycznych
symbol | jezyk |
1/4925 | polski |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu |
- W szkołach muzycznych II stopnia formy muzyczne należą do tzw. bloku przedmiotów z zakresu teorii muzyki i mogą być wybrane jako jeden z przedmiotów egzaminu dyplomowego.
- Kurs form trwa w tych szkołach dwa lata i jest podzielony na cztery semestry po 2 godziny tygodniowo (tzw. podwójna jednostka lekcyjna = pjl) w każdym z nich. Na pierwsze trzy semestry przypada przeciętnie po 18 pjl. Czwarty semestr jest znacznie krótszy i trwa od 6 do 8 tygodni, ze względu na egzaminy końcowe i maturalne.
- MKiDN odstąpiło od „odgórnie” zadekretowanych programów nauczania. W Centrum Edukacji Artystycznej opracowano i zatwierdzono w sierpniu 2002 roku podstawy programowe kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego. Nauczyciele prowadzący ten przedmiot opracowują więc programy indywidualnie.
|
sposób realizacji |
zajęcia stacjonarne |
wymagania wstępne i dodatkowe |
- Znajomość pojęć i terminów z zakresu wiedzy i analizy wybranych form muzycznych, w szczególności: jednoczęściowych form muzyki instrumentalnej, ronda, wariacji, fugi, formy sonatowej, koncertu. klasycznego i romantycznego
|
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu |
- Hospitowanie zajęć z form muzycznych prowadzonych w szkołach muzycznych II stopnia.
|
bibliografia podstawowa |
- M. Podhajski: Formy muzyczne. PWN, 1991.
- J. M. Chomiński: Formy muzyczne. T. 2, PWM 1987.
- M. Podhajski: Cechy formy sonatowej. Muzyka fortepianowa II, Prace Specjalne 12, PWSM, Gdańsk 1977.
- M. Podhajski: Zasady analizy relacji przeciwstawności w formie sonatowej. Muzyka fortepianowa IV, Prace Specjalne 25, PWSM, Gdańsk 1981.
- M. Tomaszewski: Interpretacja integralna dzieła muzycznego. AM, Kraków 2000.
- A. Jarzębska: Z dziejów myśli o muzyce. Musica Iagellonica, Kraków 2002.
|
bibliografia uzupełniająca |
- R. Bukowski: Metodyka nauczania form muzycznych. PWM 1968.
- D. Wójcik: ABC form muzycznych. Muzyka Iagellonica, wydanie II poprawione, Kraków 1997.
- E. Mizerska-Golonek, J. Targosz: Wprowadzenie do analizy formy sonatowej. AM w Krakowie, Kraków 1987.
|
efekty kształcenia - wiedza |
- posiada szczegółową wiedzę umożliwiającą docieranie do niezbędnych informacji dotyczących studiowanej specjalności (książki, nagrania, materiały nutowe, Internet), ich analizowanie i interpretowanie we właściwy sposób (K_W05, K_W12) - posiada głębokie zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami studiów oraz zdolność do integrowania nabytej wiedzy (K_W14) - wykazuje się głębokim zrozumieniem i opanowaniem teorii pedagogiki, dającym kwalifikacje do nauczania w zakresie swej specjalności na wszystkich poziomach edukacji muzycznej (K_W17) |
efekty kształcenia - umiejętności |
- w sposób odpowiedzialny podchodzi do występów publicznych (K_U16) - posiada umiejętność praktycznego zastosowania pogłębionej wiedzy dotyczącej szerokich aspektów pedagogiki, dającą kwalifikacje do nauczania (K_U20) |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne |
- rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie i potrafi inspirować oraz organizować proces uczenia się innych osób (K_K01) - jest w pełni kompetentnym i samodzielnym teoretykiem muzyki, zdolnym do świadomego integrowania zdobytej wiedzy w ramach szeroko pojętych działań kulturotwórczych (K_K02) |
Semestry
Dyrygentura
Dyrygentura symfoniczno-operowa (magisterskie, stacjonarne, obowiązuje od: 18/zimowy)
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
1 | 30.00 | 3.0 | wykład | zaliczenie | prof. Marek Podhajski, | 1/4925/13422 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Treści programowe koncentrują się wokół problematyki nauczania form muzycznych, z którymi przede wszystkim stykają się uczniowie szkół muzycznych II stopnia - instrumentaliści - na lekcjach z przedmiotu głównego. Są to następujące formy: miniatury instrumentalne, fugi, sonaty, koncerty. Głównie bowiem te właśnie formy wykorzystywane są w utworach składających się na program nauczania przedmiotu głównego.
Utwory muzyczne (wybór):
- 10 mazurków Chopina;
- 10 fug z Das wohltemperierte Klavier J. S. Bacha;
- wybrane sonaty W. A. Mozarta i Beethovena (2+6);
- koncerty Mozarta (A fortepianowy, KV 488; A skrzypcowy, KV 219; c fortepianowy KV 491, A klarnetowy, KV 622) – porównanie budowy ekspozycji orkiestry i solisty;
- koncerty skrzypcowe Beethovena i Brahmsa; koncerty fortepianowe Schumanna (a moll), Griega (a moll), Liszta (Es dur);
- koncert nowszy (skrzypcowe: Szymanowskiego – I i Panufnika; fortepianowe: Lutosławskiego i P. Szymańskiego).
|
metody dydaktyczne |
Proces dydaktyczny obejmuje następujące ogniwa:
- wykłady przypominające zasady analizy utworów
utrzymanych w formach, wokół których koncentrować się będą zajęcia z metodyki,
- sprawdzenie umiejętności analizy określonych utworów. Temu celowi
służą cztery sprawdziany. Każdy z nich obejmuje grupę utworów, wskazanych przez
prowadzącego zajęcia, należących do jednego z następujących gatunków: miniatury
instrumentalne, fugi, sonaty, koncerty,
- wykład omawiający założenia metodyczne związane z prowadzeniem
lekcji z form muzycznych,
- seminaria. Na tego rodzaju zajęciach studenci przedstawiają:
- analizę utworu, który będzie przedmiotem lekcji z form muzycznych,
- sformułowania zestawu pytań do uczniów, naprowadzających ich do
uchwycenia zasadniczych własności omawianej formy – od ogólnej charakterystyki
tej formy do spraw szczegółowych,
- podsumowania fragmentów przedstawionych rozważań analitycznych,
- pytania pomocnicze skierowane do uczniów, ułatwiających im
powtórzenie podsumowania przedstawionego przez nauczyciela,
- rekapitulacja przez nauczyciela przeprowadzonych na lekcji
dociekań analitycznych.
- Wystąpienie studenta jest uzupełniane i komentowane przez
prowadzącego przedmiot. Podlega także ocenie.
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie przez studenta zaliczeń z wszystkich 4 sprawdzianów i pozytywnych ocen ze seminariów, na których przedstawiał analizy określonych utworów (minimum 2 wystąpienia). Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |