Orkiestra kameralna Pro Musica Nova

Orkiestra jest przedmiotem nieobowiązkowym realizowanym na studiach pierwszego i drugiego stopnia. Kształcenie ma na celu w szczególności:

• poznawanie literatury orkiestrowej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki kompozytorów XX i XXI wieku,
• przybliżenie muzykom orkiestry głównych stylów i kierunków muzyki współczesnej poprzez próby praktycznej realizacji współczesnych partytur (w tym partytur autorstwa studentów klasy kompozycji) w czasie zajęć,
• poszerzanie wiedzy z zakresu kameralistyki ze szczególnym oparciem na środki i techniki wykonawcze muzyki XX i XXI wieku,
• pogłębianie umiejętności czytania a'vista,
• przygotowanie do gry w zespołach orkiestrowych,
• uświadomienie konieczności dyscypliny instrumentalnej w zakresie realizacji elementów dzieła muzycznego,
• nauka wzajemnego słuchania,
• rozwijanie umiejętności prawidłowego odczytywania i reagowania na ruchy dyrygenta w szczególności w zakresie technik dyrygenckich stosowanych w wykonawstwie szeroko pojętej muzyki współczesnej.

• zdany egzamin wstępny na studia I lub II stopnia

• propedeutyka muzyki współczesnej

-

-

- posiada wiedzę i swobodę w interpretowaniu utworów ze szczególnym uwzględnieniem szeroko pojętej muzyki współczesnej (K_W08)
- dysponuje wiedzą dotyczącą szeroko pojętej muzyki współczesnej, różnorodnych nurtów i kierunków estetycznych obecnych w ostatnich dziesięcioleciach (K_W09)
- posiada możliwość świadomego rozpoznawania i rozumienia przemian zachodzących w wykonawstwie muzyki najnowszej jak i nowych kierunków w kompozycji (K_W12, K_W13)

- umie zastosować wiedzę dotyczącą elementów dzieła muzycznego a także wzorców budowy formalnej utworów (K_U04, K_U05)
- jest przygotowany do współdziałania z innymi muzykami w różnych składach orkiestrowych (K_U06)
- przyswoił dobre nawyki dotyczące umiejętności ćwiczenia i pracy podczas prób (K_U07, K_U08, K_U10)
- poznał efektywne techniki ćwiczenia umożliwiające ciągły rozwój poprzez samodzielną pracę (K_U08, K_U10)
- opanował czytanie nut w stopniu wystarczającym zarówno dla zrozumienia muzyki, jak i dla biegłego czytania a’vista (K_U09)
- przyswoił formy zachowań związane z występami publicznymi (K_U15)

- nabył doświadczenie w pracy zespołowej w ramach wspólnych projektów i działań (K_K04)
- posiada umiejętności komunikowania się i integrowania z innymi osobami w zespole (K_K11)
- posiada umiejętności organizacji pracy zespołowej w ramach realizacji przedsięwzięć artystycznych (K_K11)
- zdobył doświadczenie związane z procesami motywacji pracy w grupie (K_K04)

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry, w tym: nabycie nawyku i umiejętności niezbędnych w szczególności przy wykonywaniu muzyki współczesnej:

• realizacja nowych technicznych środków wykonawczych oraz niekonwencjonalnego wydobywania dźwięku,
• dążenia do topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),
• rytmiczna precyzja,
• dbałość o szczegóły wszystkich detali,
• skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,
• umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,
• granie w tzw. „pionach” rytmicznych,
• reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta w szczególności dotyczących kompozycji XX i XXI wieku,
• zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki kompozytorów XX i XXI wieku,
• ogólna orientacja w technikach kompozytorskich XX i XXI wieku,
• zaznajomienie z najważniejszymi problemami współczesnej notacji muzycznej, a w konsekwencji otwarcie na nową estetykę,
• rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania a’vista,
• przełamywanie i opanowanie tremy.

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrza lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta. Przedmiot zaliczany i oceniany jest na podstawie obecności na zajęciach (nie mniej niż 80%). Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali od 0 do 25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry, w tym: nabycie nawyku i umiejętności niezbędnych w szczególności przy wykonywaniu muzyki współczesnej:

• realizacja nowych technicznych środków wykonawczych oraz niekonwencjonalnego wydobywania dźwięku,
• dążenia do topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),
• rytmiczna precyzja,
• dbałość o szczegóły wszystkich detali,
• skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,
• umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,
• granie w tzw. „pionach” rytmicznych,
• reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta w szczególności dotyczących kompozycji XX i XXI wieku,
• zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki kompozytorów XX i XXI wieku,
• ogólna orientacja w technikach kompozytorskich XX i XXI wieku,
• zaznajomienie z najważniejszymi problemami współczesnej notacji muzycznej, a w konsekwencji otwarcie na nową estetykę,
• rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania a’vista,
• przełamywanie i opanowanie tremy.

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrza lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta. Przedmiot zaliczany i oceniany jest na podstawie

obecności na zajęciach (nie mniej niż 80%). Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry, w tym: nabycie nawyku i umiejętności niezbędnych w szczególności przy wykonywaniu muzyki współczesnej:

• realizacja nowych technicznych środków wykonawczych oraz niekonwencjonalnego wydobywania dźwięku,
• dążenia do topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),
• rytmiczna precyzja,
• dbałość o szczegóły wszystkich detali,
• skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,
• umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,
• granie w tzw. „pionach” rytmicznych,
• reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta w szczególności dotyczących kompozycji XX i XXI wieku,
• zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki kompozytorów XX i XXI wieku,
• ogólna orientacja w technikach kompozytorskich XX i XXI wieku,
• zaznajomienie z najważniejszymi problemami współczesnej notacji muzycznej, a w konsekwencji otwarcie na nową estetykę,
• rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania a’vista,
• przełamywanie i opanowanie tremy.

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrza lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta. Przedmiot zaliczany i oceniany jest na podstawie

obecności na zajęciach (nie mniej niż 80%). Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.

Opanowanie harmonijnej, zespołowej współpracy w ramach orkiestry, w tym: nabycie nawyku i umiejętności niezbędnych w szczególności przy wykonywaniu muzyki współczesnej:

• realizacja nowych technicznych środków wykonawczych oraz niekonwencjonalnego wydobywania dźwięku,
• dążenia do topliwego grupowego brzmienia (intonacja grupowa),
• rytmiczna precyzja,
• dbałość o szczegóły wszystkich detali,
• skontrastowane operowanie niuansami i odcieniami barwy,
• umiejętność tworzenia odpowiedniego klimatu,
• granie w tzw. „pionach” rytmicznych,
• reagowanie na ruchy i technikę dyrygenta w szczególności dotyczących kompozycji XX i XXI wieku,
• zapoznanie studentów z kanonem literatury orkiestrowej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki kompozytorów XX i XXI wieku,
• ogólna orientacja w technikach kompozytorskich XX i XXI wieku,
• zaznajomienie z najważniejszymi problemami współczesnej notacji muzycznej, a w konsekwencji otwarcie na nową estetykę,
• rozwijanie biegłości technicznej i umiejętności grania a’vista,
• przełamywanie i opanowanie tremy.

Próby całej orkiestry z dyrygentem lub próby sekcyjne (na polecenie dyrygenta) prowadzone przez koncertmistrza lub kierowników grup – całość uwieńczona publicznym koncertowym wykonaniem przygotowanego repertuaru.

Na podstawie ciągłej obserwacji zaangażowania studenta w orkiestrze, jego stopnia aktywności, dyscypliny zespołowej (nie tylko muzycznej), dokładności, rzetelności, grania z wyobraźnią, polotem, orkiestrowym rozmachem a także znajomości problemów ogólno-orkiestrowych (nie tylko swojej grupy), czujnej reakcji na gest dyrygenta. Przedmiot zaliczany i oceniany jest na podstawie

obecności na zajęciach (nie mniej niż 80%). Oceny są wystawiane na koniec każdego semestru, wraz z punktacją w skali 10–25 punktów.