Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
Partytura współczesna
symbol | jezyk |
1/4848 | polski |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu |
Celem przedmiotu jest poszerzenie umiejętności studenta w zakresie czytania i przygotowania partytury muzyki nowej.
Przedmiot zakłada przybliżenie studentom problemów współczesnej notacji muzycznej, zmieniającej się w zależności od stylu, kierunku, techniki kompozytorskiej, indywidualnego języka kompozytorskiego oraz uzyskanie umiejętności czytania partytur nowej muzyki. |
sposób realizacji |
zajęcia stacjonarne |
wymagania wstępne i dodatkowe |
- umiejętność czytania partytury
- ogólna orientacja we współczesnej literaturze muzycznej
|
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu |
- analizy dzieł XX i XXI wieku
- style muzyczne
- współczesne techniki kompozytorskie
|
bibliografia podstawowa |
- Kompozytorzy polscy 1918-2000, t. 1: Eseje, t. 2: Biogramy, red. Marek Podhajski, Gdańsk-Warszawa 2005.
- Schäffer Bogusław, Mały informator muzyki XX wieku, Kraków, 1987.
- Zieliński Tadeusz Andrzej, Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, Warszawa 1980.
|
bibliografia uzupełniająca |
- Baculewski Krzysztof, Polska twórczość kompozytorska 1945-1984, Kraków 1987.
- Karkoschka Erhard, Das Schriftbild der Neuen Musik, Celle 1966.
- Michniewski Wojciech, Próba określenia zasad funkcjonowania zapisu grafiki muzycznej, „Res Facta” 1977, nr 8.
- Schäffer Bogusław, Dźwięki i znaki. Wprowadzenie do kompozycji współczesnej, Warszawa 1969.
- Schäffer Bogusław, Nowa muzyka. Problemy współczesnej techniki kompozytorskiej, Kraków 1969.
|
efekty kształcenia - wiedza |
- student posiada wiedzę z zakresu literatury muzycznej XX i XXI wieku (K_W01) - jest świadomy rozwoju i zmian w notacji muzycznej XX i XXI wieku (K_W07) - posiada orientację w zakresie współczesnych trendów w kulturze muzycznej (K_W09) - posiada podstawową wiedzę o technologiach i technikach multimedialnych stosowanych w muzyce współczesnej (K_W10) - wyciąga wnioski dotyczące specyficznych problemów wykonawczych związanych z realizacją utworów współczesnych (K_W14) |
efekty kształcenia - umiejętności |
- posiada umiejętność odczytania zapisu muzyki XX i XXI wieku (K_U05) - jest świadomy i przygotowany do właściwego rozwiązywania typowych problemów wykonawczych charakterystycznych dla muzyki współczesnej (K_U09) - posiada umiejętności w zakresie interpretacji materiału muzycznego utworów współczesnych (K_U11) - posiada umiejętności odczytania zapisu niedookreślonego w aspekcie wykonawczym i improwizacji (K_U16) |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne |
- student rozumie potrzebę ciągłego uzupełniania wiedzy w aspekcie zmian zachodzących we współczesnej twórczości muzycznej (K_K01) - posiada umiejętność właściwej organizacji pracy przy prawykonaniach i wykonaniach repertuaru współczesnego (K_K04) - posiada umiejętność adaptowania się do nowych zjawisk w pracy zawodowej (K_K05) - jest zdolny do efektywnego wykorzystania wyobraźni i twórczej postawy w celu rozwiązywania specyficznych problemów wykonawczych związanych z realizacją utworów współczesnych (K_K06) - umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu współczesnych technik wykonawczych i kompozytorskich (K_K10) |
Semestry
Kompozycja i Teoria Muzyki
Kompozycja (licencjackie, stacjonarne, obowiązuje od: 18/zimowy)
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
5 | 15.00 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | dr Tadeusz Dixa, | 1/4848/13253 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Na podstawie analizy wybranych partytur (od muzyki początku XX wieku po najnowszą) student obserwuje ewolucję notacji muzycznej, poznając różne sposoby graficznego przedstawiania w partyturze poszczególnych parametrów dzieła muzycznego (przebiegu czasowego, rytmiki, wysokości dźwięku, artykulacji, dynamiki etc.). Przegląd partytur przybliża studentowi problemy notacyjne i artystyczne związane z takimi zjawiskami w nowej muzyce, jak:
- aleatoryzm, sonoryzm, minimalizm,
- muzyka elektroniczna, live electronics,
- grafika muzyczna, improwizacja,
- teatr instrumentalny, happening, instalacje muz. i in.
Podczas zajęć wykorzystywane są partytury i nagrania utworów najwybitniejszych klasyków muzyki XX wieku oraz wybitnych kompozytorów współczesnych, jak również wybrane pozycje prezentowane na aktualnie realizowanych festiwalach muzyki współczesnej. Efektem przeprowadzonych analiz jest poszerzenie wiedzy studenta z zakresu specyficznych problemów wykonawczych wynikających z procesu komplikacji i przemian zachodzących we współczesnej twórczości kompozytorskiej. |
metody dydaktyczne |
- wykłady z zakresu problematyki technik kompozytorskich i wykonawczych w muzyce współczesnej,
- analizowanie partytur,
- słuchanie nagrań,
- oglądanie filmów z koncertów nowej muzyki,
- referowanie przez studentów własnych spostrzeżeń i doświadczeń z lektury, koncertów, festiwali itp.
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
- przygotowanie samodzielnej prezentacji partytury współczesnej w formie ustnej (jeden referat w semestrze)
- przygotowanie na koniec semestru pracy pisemnej na temat wybranej partytury współczesnej
- odpowiedni stosunek studenta do zajęć obejmujący frekwencję i zaangażowanie na zajęciach
|
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
6 | 15.00 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | dr Tadeusz Dixa, | 1/4848/13267 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Na podstawie analizy wybranych partytur (od muzyki początku XX wieku po najnowszą) student obserwuje ewolucję notacji muzycznej, poznając różne sposoby graficznego przedstawiania w partyturze poszczególnych parametrów dzieła muzycznego (przebiegu czasowego, rytmiki, wysokości dźwięku, artykulacji, dynamiki etc.). Przegląd partytur przybliża studentowi problemy notacyjne i artystyczne związane z takimi zjawiskami w nowej muzyce, jak:
- aleatoryzm, sonoryzm, minimalizm,
- muzyka elektroniczna, live electronics,
- grafika muzyczna, improwizacja,
- teatr instrumentalny, happening, instalacje muz. i in.
Podczas zajęć wykorzystywane są partytury i nagrania utworów najwybitniejszych klasyków muzyki XX wieku oraz wybitnych kompozytorów współczesnych, jak również wybrane pozycje prezentowane na aktualnie realizowanych festiwalach muzyki współczesnej. Efektem przeprowadzonych analiz jest poszerzenie wiedzy studenta z zakresu specyficznych problemów wykonawczych wynikających z procesu komplikacji i przemian zachodzących we współczesnej twórczości kompozytorskiej. |
metody dydaktyczne |
- wykłady z zakresu problematyki technik kompozytorskich i wykonawczych w muzyce współczesnej
- analizowanie partytur
- słuchanie nagrań
- oglądanie filmów z koncertów nowej muzyki
- referowanie przez studentów własnych spostrzeżeń i doświadczeń z lektury, koncertów, festiwali itp.
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
- przygotowanie samodzielnej prezentacji partytury współczesnej w formie ustnej (jeden referat w semestrze)
- przygotowanie na koniec semestru pracy pisemnej na temat wybranej partytury współczesnej
- odpowiedni stosunek studenta do zajęć obejmujący frekwencję i zaangażowanie na zajęciach
|