Improwizacja fortepianowa

Improwizacja fortepianowa jest jednym z najtrudniejszych przedmiotów dla przyszłego kompozytora, ze względu na brak pełnego wykształcenia muzycznego w szkole muzycznej I i II stopnia. Na kompozycję przede wszystkim wybierają się nie pianiści, lecz instrumentaliści grający na różnych instrumentach oprócz fortepianu. Nauczanie improwizacji przez 2 semestry na studiach licencjackich na Wydziale I, przy tak szerokim spektrum przedmiotów teoretyczno-praktycznych, nie powinno kończyć się egzaminem. Stąd moje propozycje, wynikające z wieloletniej praktyki, pozwalają skupić się na problemach praktycznych.

• na egzaminach wstępnych należy zbadać predyspozycje w zakresie improwizacji wrodzonej lub/i nabytej

-

1. Pałubicki Krzysztof, Współczesna technika kompozytorska, Sopot 1962.
2. Poszowski Antoni, Harmonia tonalna, Gdańsk 1980.
3. Schaeffer Bogusław, Nowa muzyka. Problematyka współczesnej techniki kompozytorskiej, Kraków 1969.
4. Schaeffer Bogusław, Wstęp do kompozycji, Kraków 1976.
5. Sikorski Kazimierz, Zbiór zadań do harmonii, Kraków 1984
6. Wesołowski Franciszek, Materiały do ćwiczeń harmonicznych, Kraków 2004.

1. Koszewski Andrzej, Materiały do nauki improwizacji fortepianowej, Poznań 1968.
2. Świercz Teresa, Materiały do nauki improwizacji fortepianowej, Gdańsk 2007.

- w zakresie mikro- i makroformy: pojęcie motywu, frazy, zdania, okresu (K_W15)
- umiejętność zbudowania tematu do wariacji (K_W15)
- umiejętność zbudowania konstrukcji o budowie AB (zasada kontrastu), ABA, małego ronda, konstrukcji ewolucyjnej (K_W15)
- w zakresie metrorytmiki i faktury: takty proste i złożone, proste układy polimetryczne (sukcesywne), środki techniczne i sposób ich realizacji, tempo, artykulacja, głośność (K_W15)

- student po ukończeniu kursu będzie posiadał wiedzę na temat repertuaru wykorzystującego improwizację jako jeden z elementów kształtowania dzieła (K_U01)
- zapozna się z nowymi koncepcjami w sztuce kompozycji wykorzystującej improwizację (K_U03)
- student poszerzy wiedzę na temat techniki gry na instrumencie (K_U08, K_U16)
- rozwinie swoje umiejętności w zakresie rytmiki o nowe struktury (K_U08, K_U16)
- pozna nowe sposoby zapisu nutowego, jak i nowe formy dzieła muzycznego. Poprzez indywidualną pracę poszerza wiedzę dotyczącą improwizacji (K_U08, K_U16)
- podczas realizacji własnych koncepcji artystycznych wykazuje się umiejętnością świadomego zastosowania wiedzy dotyczącej elementów dzieła muzycznego i obowiązujących wzorców formalnych (K_U01)

- rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie (K_K01)
- realizuje własne koncepcje i działania artystyczne oparte na zróżnicowanej stylistyce, wynikające z wykorzystania wyobraźni, ekspresji i intuicji (K_K03)
- posiada umiejętność adaptowania się do nowych, zmiennych okoliczności, które mogą występować podczas wykonywania pracy zawodowej (twórczej) (K_K05)
- w sposób świadomy kontroluje swoje emocje i zachowania (K_K07)

Problemy praktyczne:

1. Z zakresu mikroformy: pojęcie motywu, frazy, zdania, okresu.
2. Z zakresu makroformy: forma jednoczęściowa (A), formy AB, ABA₁.
3. Materiał dźwiękowy: gamy dur i moll.
4. Warstwa harmoniczna: trójdźwięki główne i poboczne.
5. Metrorytmika: takty proste i złożone.
6. Faktura (środki techniczne i sposób ich realizacji), tempo, artykulacja, głośność.

• ćwiczenia

Warunkiem zaliczenia semestru jest wysoka frekwencja (80%), na ocenę zaś składa się umiejętność prezentacji zagadnień teoretycznych i praktycznych związanych z treściami programowymi.

1. Z zakresu makroformy: rondo małe ABACA, forma wariacyjna, forma ewolucyjno-wariacyjna.
2. Warstwa harmoniczna: zboczenie modulacyjne i modulacja.
3. Metrorytmika: układy polimetryczne (sukcesywne i symultaniczne).
4. Faktura (środki techniczne i sposób ich realizacji), tempo, artykulacja, głośność.

• ćwiczenia

Warunkiem zaliczenia semestru jest wysoka frekwencja (80%), na ocenę zaś składa się umiejętność prezentacji zagadnień teoretycznych i praktycznych związanych z treściami programowymi.