Historia muzyki powszechnej

• rozszerzenie i pogłębienie zakresu  wiedzy z historii muzyki poprzez zaznajomienie studentów z rozwojem gatunków i form muzycznych oraz kierunków, stylów i technik kompozytorskich w poszczególnych epokach historycznych
• wyrobienie u studentów nawyku wiązania rozwoju muzyki z całokształtem przemian kultury duchowej i materialnej

• ukończenie kursu historii muzyki na poziomie zakresu nauczania w szkolnictwie muzycznym II stopnia

• obecność studentów na realizowanych przez Instytut Teorii Muzyki AM w Gdańsku wykładach, seminariach i konferencjach naukowych

ŚREDNIOWIECZE, RENESANS

1. Chomiński Józef M., Historia muzyki, t. 1, Kraków 1989.
2. Dobrzańska-Fabiańska Zofia, Polifonia średniowiecza, Kraków 2000.
3. Fubini Enrico, Historia estetyki muzycznej, Kraków 1997.
4. Harper John, Formy i układ liturgii zachodniej od X do XVIII wieku, Kraków 1997.
5. Morawska Katarzyna, Historia muzyki polskiej. Średniowiecze 1320-1500, Warszawa 1998.
6. Morawska Katarzyna, Historia muzyki polskiej. Renesans 1500-1600, Warszawa 1994.
7. Poźniak Piotr, Muzyka XV-XVI wieku i pojęcie renesansu w histografii muzycznej, Kraków 2000.
8. Sachs Curt, Historia instrumentów muzycznych, Warszawa 1975.

BAROK

1. Bukofzer Manfred, Muzyka w epoce baroku. Od Monteverdiego do Bacha, przekł. E. Dziębowska, Kraków 1970.
2. Szlagowska Danuta, Muzyka baroku, Gdańsk 1998.

KLASYCYZM

1. Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Pomiędzy barokiem a klasycyzmem, (Historia Muzyki, cz. 1), Kraków 1989.
2. Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Klasycy wiedeńscy, (Historia Muzyki, cz. 2), Kraków 1990.
3. Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Oświecenie i klasycyzm. Przedświt romantyzmu, Historia Muzyki Polskiej, cz. 1), Kraków 1995.
4. Nowak-Romanowicz Alina, Klasycyzm 1750-1830, (Historia Muzyki Polskiej, t. 4), Warszawa 1995.
5. Piotrowska Maria, Paradygmat europejskiej muzyki klasycznej. O niektórych przejawach klasyczności w muzyce polskiej, w: Dziedzictwo europejskie a polska kultura muzyczna w dobie przemian, red. Anna Czekanowska, Kraków 1995.

ROMANTYZM

1. Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Romantyzm, (Historia Muzyki, cz. 2), Kraków 1990.
2. Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Romantyzm, (Historia Muzyki Polskiej, cz. 2), Kraków 1996.
3. Einstein Albert, Muzyka w epoce romantyzmu, Warszawa 1965.
4. Jarociński Stefan, Ideologie romantyczne w muzyce i kulturze, Kraków 1979.

XX WIEK

1. Baranowski Tomasz, Estetyka ekspresjonizmu w muzyce XX wieku, Białystok 2006.
2. Botstein Leon, Modernis [online], https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.40625 (dostęp: 15.10.2012).
3. Danuser Hermann, „Neue Musik″, hasło w: Die Musik in Geschichte und Gegenwart, cz. 7, Kassel 1997.
4. Gołąb Maciej, Dodekafonia. Studia nad teorią i kompozycją pierwszej połowy XX wieku, Bydgoszcz 1987.
5. Idee modernizmu i postmodernizmu w poetyce kompozytorskiej i w refleksji o muzyce, red. Alicja Jarzębska, Jadwiga Paja-Stach, Kraków 2007.
6. Jarzębska Alicja, Spór o piękno muzyki. Wprowadzenie do kultury muzycznej XX wieku, Wrocław 2004.
7. Kostrzewska Hanna, Sonorystyka, Poznań 1994.
8. Kotoński Włodzimierz, Muzyka elektroniczna, Kraków 2002.
9. Kramer Jonathan D., O genezie muzycznego postmodernizmu, „Muzyka” 2000, nr 3, s. 63-72.
10. Krawczyk Dariusz, Język i gra czyli o muzyce postmodernistycznej, „Muzyka″ 2005, nr 2.
11. Mendyk Michał, Krótka historia dźwięku czyli propedeutyka spektralizmu, „Glissando″ 2004, nr 1.
12. Paja-Stach Jadwiga, Dzieła otwarte w twórczości kompozytorów XX wieku, Kraków 1992.
13. Palmer Christopher, Impressionism in music, London 1973.
14. Pasler Jann, Postmodernism [online], https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.40721 (dostęp: 15.10.2012).
15. Piotrowska Maria, Neoklasycyzm w muzyce XX wieku, Warszawa 1982.
16. Rognoni Luigi, Wiedeńska Szkoła Muzyczna. Ekspresjonizm i dodekafonia, Kraków 1978.
17. Skowron Zbigniew, Teoria i estetyka awangardy muzycznej drugiej połowy XX wieku, Warszawa 1989.

ŚREDNIOWIECZE, RENESANS

1. Bogdan Izabela, Niemiecka pieśń polifoniczna, Toruń 2002.
2. Hinz Edward (ks.), Zarys muzyki kościelnej, Pelplin 2008.
3. Hinz Edward (ks.), Chorał gregoriański, Pelplin 1999.
4. Jasiński Tomasz, Muzyczna retoryka Lassa i Palestriny. Figura-styl, „Muzyka″ 1995, nr 4.
5. Jeż Tomasz, Madrygał w Europie północno-wschodniej, Warszawa 2003.
6. Leszczyńska Agnieszka, Melodyka niderlandzka w polifonii Josquina, Obrechta i La Rue, Warszawa 1997.
7. Perz Mirosław, Cechy socjologiczne polskiej kultury muzycznej XVI stulecia, w: Musica Antiqua II, Bydgoszcz 1969.
8. Perz Mirosław, Mikołaj Gomółka, Warszawa 1969.
9. Popinigis Danuta, Muzyka Andrzeja Hakenbergera, Gdańsk 1997.
10. Poźniak Piotr, Repertuar polskiej muzyki wokalnej w epoce renesansu, Kraków 1999.
11. Szweykowski Zygmunt, Muzyka we Włoszech II. Technika polichóralna, Kraków 2000.
12. Szweykowski Zygmunt, Muzyka we Włoszech III. Madrygał wielogłosowy, Kraków 2001.

BAROK

1. Buelow George J., Rhetoric and Music, w: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, London 2001.
2. Historia muzyki XVII wieku. Muzyka we Włoszech I-V, red. Zygmunt M. Szweykowski, Kraków 2000-2008.
3. Jasiński Tomasz, Imaginatio Crucis in the Baroque Music, (Musica Iagellonica, z. 1), Kraków 1995.
4. Malczewska Bożena, Wyznaczniki programowe twórczości François Couperina, (Zeszyty Naukowe 6), Poznań 1984.
5. Patalas Aleksandra, W kościele, w komnacie i w teatrze, Kraków 2010.
6. Pelc Janusz, Barok: epoka przeciwieństw, Warszawa 1993.
7. Przybyszewska-Jarmińska Barbary, Barok I. 1595-1696, Warszawa 2006.
8. Rolland Romain, Z pierwszych wieków opery, przekł. Jan Kozłowski, Kraków 1971.
9. Szweykowski Zygmunt M., Między kunsztem a ekspresją, I. Florencja, II. Rzym, Kraków 1992, 1994.

KLASYCYZM

1. Chomiński Józef M., Formy muzyczne, t. 1-5, Kraków 1974-1990.
2. Fubini Enrico, Oświecenie i encyklopedyści, w: Historia estetyki muzycznej, Kraków 1997.
3. Łobaczewska Stefania, Styl klasyczny, w: Style muzyczne, t. 1, Kraków 1960.
4. Rosen Charles, Clasical Style. Haydn, Mozart, Beethoven, New York-London 1997.
5. Rushton Julian, Classical Music. A Concise History from Gluck to Beethoven, London 1994.

ROMANTYZM

1. Chomiński Józef M., Formy muzyczne, t. 1-5, Kraków 1974-1990.
2. Dalhaus Carl, Idea muzyki absolutnej i inne studia, Kraków 1988.
3. Fubini Enrico, Romantyzm. Muzyka i synteza sztuk. Reakcja na romantyzm i narodowy pozytywizm, w: Historia estetyki muzycznej, Kraków 1997.
4. Tomaszewski Mieczysław, Od wyznania do wołania. Studia nad pieśnią romantyczną, Kraków 1997.
5. Z dziejów polskiej kultury muzycznej, cz. 2, opr. Zofia Stęszewska, Kraków 1966.

XX WIEK

1. Helman Zofia, Neoklasycyzm w muzyce polskiej XX wieku, Kraków 1985.
2. Miklaszewska Joanna, Polski minimalizm, „Glissando″ 2005, nr 7.
3. Muzyka polska 1945-1995, red. Krzysztof Droba i in., Kraków 1996.
4. Skowron Zbigniew, Nowa muzyka amerykańska, Kraków 1995.
5. Wybrane monografie kompozytorów.
6. Hasła dotyczące nurtów XX wieku, w: Encyklopedia Muzyczna PWM, The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Die Musik in Geschichte und Gegenwart.

- definiuje terminy dotyczące struktury dzieła muzycznego i modeli formalnych utworów typowych dla danej epoki historycznej (K_W03)
- charakteryzuje twórczość muzyczną w kontekście zjawisk kulturowych danej epoki historycznej (K_W07)
- opisuje procesy zachodzące w muzyce danej epoki historycznej (K_W07)
- charakteryzuje style muzyczne i techniki kompozytorskie danej epoki historycznej (K_W08)

- opanował warsztat naukowy w zakresie historii muzyki i pokrewnych dyscyplin humanistycznych (K_U12)
- posiada umiejętność ustnej i pisemnej wypowiedzi, analizowania i porównywania stylów muzycznych i technik kompozytorskich (K_U13, K_U14)
- dokonuje syntez w zakresie procesów zachodzących w muzyce danej epoki historycznej (K_U12, K_U13)
- posiada zdolność interpretowania zjawisk muzycznych w kontekście szeroko rozumianych dyscyplin humanistycznych (K_U13)

- pracuje samodzielnie i wykazuje kreatywność w poznaniu obowiązkowej i nadobowiązkowej literatury przedmiotu z zakresu historii muzyki (K_K01)
- wykazuje zdolność do gromadzenia, analizowania i interpretacji informacji z zakresu historii muzyki (K_K02)
- posiada umiejętność definiowania i uzasadniania własnych sądów na tematy związane z historią muzyki (K_K09)
- sprawnie komunikuje się stosując fachową terminologię z zakresu historii muzyki oraz innych nauk humanistycznych i nauk o sztuce (K_K10)

1. Dziedzictwo antyku w kulturze muzycznej średniowiecza.
2. Kultura muzyczna średniowiecza i renesansu (przemiany idei estetycznych, teoretycznych oraz cechy życia muzycznego obu epok).
3. Średniowieczna monodia liturgiczne i nieliturgiczna.
4. Rozwój polifonii religijne i świeckiej do 1600 (przemiany stylistyczno-techniczne, zróżnicowanie gatunków i form muzycznych, wiodące ośrodki rozwoju, przedstawiciele).

• wykład ilustrowany przykładami muzycznymi w postaci partytur, nagrań CD

Warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania:

• wysoka frekwencja studenta na wykładach,
• pozytywne zaliczenie kolokwium ze znajomości zagadnień omawianych podczas zajęć.

Muzyka baroku:

• chronologia, 
• idee estetyczne, 
• różnorodność stylistyczna – stile moderno, antico i misto, 
• concertato i concerto, 
• styl bel canto, teatralny, kościelny i kameralny, 
• style narodowe, 
• retoryka muzyczna, 
• geneza, powstanie i rozwój nowych gatunków i form muzycznych (opera, kantata, oratorium, koncert wokalny, koncert instrumentalny, suita, sonata, canzona, wariacje, fantazja, preludium, toccata), 
• tańce, 
• instrumentarium, 
• systemy dźwiękowe, 
• praktyka wykonawcza.

• wykład ilustrowany przykładami muzycznymi w postaci partytur, nagrań CD i DVD

• znajomość zagadnień omawianych na wykładach oraz wybranych fragmentów literatury przedmiotu

1. Zagadnienia terminologiczne, periodyzacja okresu klasycyzmu w muzyce.
2. Charakterystyka stylów wczesno-klasycznych. Styl galant i sentymentalny w twórczości kompozytorów francuskich, włoskich i niemieckich.
3. Charakterystyka dojrzałego klasycyzmu z uwzględnieniem „Hochklassik” na przykładzie twórczości klasyków wiedeńskich.
4. Muzyka polska w okresie klasycyzmu.

• wykład ilustrowany przykładami muzycznymi (nagrania CD, DVD, partytury)

Wysoka frekwencja studenta na wykładach

Pozytywne zaliczenie  egzaminu ze znajomości:

• treści programowych wykładów,
• problematyki literatury przedmiotu w zakresie bibliografii podstawowej,
• zagadnień przedstawionych w wybranej przez studenta pozycji literatury w zakresie bibliografii uzupełniającej.

1. Zagadnienia terminologiczne. 
2. Periodyzacja okresu romantyzmu i neoromantyzmu w muzyce.
3. Główne nurty rozwojowe gatunków i form muzycznych XIX wieku w różnych ośrodkach europejskich.
4. Gatunki i formy muzyki polskiej XIX wieku.

• wykład ilustrowany przykładami muzycznymi (nagrania CD, DVD, partytury)

Wysoka frekwencja studenta na wykładach.

Pozytywne zaliczenie egzaminu ze znajomości:

• treści programowych wykładów,
• problematyki literatury przedmiotu w zakresie bibliografii podstawowej,
• zagadnień przedstawionych w wybranej przez studenta pozycji literatury w zakresie  bibliografii uzupełniającej.

1. Muzyka pierwszej połowy XX wieku: idee estetyczne, style i kierunki – stosunek do tradycji i rozwiązania awangardowe. 
2. Język dźwiękowy – nowe zjawiska w sferze rytmu, melodii, harmonii, barwy, kształtowania mikro- i makroformy, koncepcji dzieła muzycznego. 
3. Nowe techniki. 
4. Najwybitniejsi twórcy amerykańscy, rosyjscy, francuscy, angielscy, włoscy.

• wykład ilustrowany przykładami muzycznymi w postaci partytur, nagrań CD i DVD

• znajomość zagadnień omawianych na wykładach oraz wybranych fragmentów z literatury przedmiotu

1. Modernizm.

2. Ekspresjonistyczna moderna.

3-4. Klasycystyczna moderna. Kierunek neotonalny.

5. Klasycystyczna moderna. Kierunek dodekafoniczny.

6. Muzyka środka.

7-8. Moderna po II wojnie światowej.

9-11. Postmodernizm. Główne nurty: minimalizm, nowy romantyzm, nurt powiązań/przenikań.

12. Eksperymentalizm.

Po tym kursie historii muzyki student powinien mieć wiedzę na temat najważniejszych prądów i tendencji w muzyce XX wieku, kompozytorów, którzy w sposób znaczący ukształtowali obraz tych czasów i dzieł, które wyróżniają się spośród innych wartościami moralnymi i estetycznymi. Przytaczanie różnych stanowisk badawczych, zwłaszcza dotyczących muzyki ostatnich dziesięcioleci powinno studentom uzmysłowić, że interpretacja historii muzyki omawianego okresu nie jest jeszcze skończona.

Podstawową metodą dydaktyczną jest wykład wsparty różnego rodzaju pomocami, jak tabele, zdjęcia, cytaty i przykłady z partytur różnych kompozytorów. 

• znajomość materiału wykładów
• znajomość wybranych lektur
• praca pisemna
• egzamin - omówienie wybranych zagadnień z zakresu historii muzyki XX wieku