Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
Harmonia praktyczna
symbol | jezyk |
1/4807 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu |
Głównym celem zajęć jest:
1. Umożliwienie studentowi zastosowania w praktyce środków harmoniki funkcyjnej.
2. Zdobycie i opanowanie techniki umiejętności doboru i użycia tychże środków.
3. Rozwijanie wewnętrznego słuchu harmonicznego i wyobraźni muzycznej poprzez granie na fortepianie ćwiczeń zawierających omawiane kolejno problemy harmoniczne i zjawiska brzmieniowe oraz poprzez słuchanie realizowanych przykładów.
4. Kształcenie umiejętności rozumienia i analizowania języka harmonicznego oraz rozpoznawania struktur brzmieniowych użytych w danym utworze muzycznym (analiza wybranych przykładów z literatury muzycznej w różnych fakturach).
5. Kształcenie umiejętności praktycznego zastosowania zdobytej wiedzy harmonicznej z zastosowaniem różnych typów akompaniamentu.
Nauczanie przedmiotu trwa dwa semestry I roku studiów. Zajęcia prowadzone są w grupach dwuosobowych i odbywają się w wymiarze jednej godziny tygodniowo. Cotygodniowe ćwiczenia domowe studentów (realizowane na fortepianie) są omawiane i analizowane na zajęciach wraz z koniecznymi wyjaśnieniami i korektą. |
sposób realizacji |
zajęcia stacjonarne |
wymagania wstępne i dodatkowe |
- znajomość podstaw harmonii tonalnej w zakresie teoretycznym i praktycznym
|
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu |
|
bibliografia podstawowa |
- Materiały do analiz harmonicznych (wybór).
- Poszowski Antoni, Harmonia systemu tonalnego dur-moll, Gdańsk 2001.
- Sikorski Kazimierz, Harmonia. Zbiór zadań i przykładów, Kraków 1984.
- Wesołowski Franciszek, Materiały do ćwiczeń harmonicznych, Kraków 2004.
|
bibliografia uzupełniająca |
- Frączkiewicz Aleksander, Fieldorf Maria, Zasady modulacji – podręcznik pomocniczy do nauki harmonii, Kraków 1996.
- Pokrzywińska Maria, Progresje. Zbiór ćwiczeń harmonicznych, Warszawa 2004.
- Sikorski Kazimierz, Harmonia, cz. 1-2, Kraków 2001, 2003.
- Targosz Jacek, Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993.
- Wesołowski Franciszek, Nauka harmonii, Łódź 2008.
- Wesołowski Franciszek, Rozwój systemu tonalnego dur-moll, Warszawa 2006.
|
efekty kształcenia - wiedza |
- rozpoznaje i nazywa stosowane w praktyce środki harmoniki funkcyjnej (K_W13) - definiuje wzajemne relacje zachodzące pomiędzy teoretycznymi aspektami harmonicznymi a praktyką ich zastosowania (K_W13) - posiada wiedzę z zakresu harmoniki tonalnej oraz jej praktycznego zastosowania w analizie wykonywanych ćwiczeń/utworów (K_W14) - zna konstrukcje harmoniczne (kadencja, progresja) oraz różne typy akompaniamentu, dające podstawy improwizacji (K_W15) |
efekty kształcenia - umiejętności |
- opanował warsztat techniczny potrzebny do prezentacji zjawisk harmonicznych (K_U07) - posiada umiejętność właściwego odczytania basu cyfrowanego oraz pełnego przekazania materiału muzycznego utworu (K_U09) - dokonuje analizy harmonicznej utworów (K_U16) - tworzy konstrukcje harmoniczne (kadencja, progresja) (K_U16) - stosuje różne typy akompaniamentu, dające podstawy improwizacji (K_U16) |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne |
- pracuje nad ciągłym rozwijaniem wewnętrznego słuchu harmonicznego (K_K01) - zachowuje krytycyzm w stosunku do własnej pracy w oparciu o poznane wymogi (K_K01, K_K04) - wykazuje kreatywność w wykorzystywaniu poznanych zasad i prawideł harmonicznych (K_K03) - samodzielnie organizuje pracę własną (K_K04) |
Semestry
Kompozycja i Teoria Muzyki
Kompozycja (licencjackie, stacjonarne, obowiązuje od: 18/zimowy)
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
1 | 7.50 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | as. mgr Beata Kotłowska, | 1/4807/13147 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Realizowane treści w formie ćwiczeń obejmują następującą problematykę harmoniki systemu tonalnego dur-moll:
- zasady realizacji basu cyfrowanego i harmonizacji sopranu,
- budowa, łączenie i użycie w konstrukcji harmonicznej trójdźwięków: trójdźwięki triady harmonicznej, trójdźwięki poboczne – ich budowa, funkcje i odmiany, łączenie trójdźwięków, trójdźwięki triady harmonicznej z pojedynczym i podwójnym opóźnieniem, kadencje (typy, rodzaje, cechy, odmiany), progresje i ich rodzaje,
- budowa, rozwiązania i użycie w konstrukcji harmonicznej wielodźwięków: czterodźwięki septymowe, czterodźwięki septymowe bez prymy, trójdźwięki z dodaną sekstą, pięciodźwięki nonowe, dominanta nonowa bez prymy.
|
metody dydaktyczne |
- metoda eksponująca (przy instrumencie) połączona z analizą danego zjawiska harmonicznego oraz treści harmonicznej dzieła
muzycznego
- metoda praktyczna - ćwiczenia (na fortepianie i pisemne) realizujące
kolejne problemy
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
Warunkiem zaliczenia jest czynne uczestnictwo w zajęciach oraz zaliczenie
wszystkich ćwiczeń, przygotowanych do realizacji w danym semestrze (zaliczenie
z oceną). |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
2 | 7.50 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | as. mgr Beata Kotłowska, | 1/4807/13170 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Realizowane treści w formie ćwiczeń obejmują następującą problematykę harmoniki systemu tonalnego dur-moll:
- zboczenie modulacyjne: rodzaje akordów wtrąconych i ich rozwiązania, tonalność rozszerzona, użycie akordów wtrąconych w konstrukcji harmonicznej,
- akordy z dźwiękami obcymi: dźwięki obce pierwszego rodzaju (akord chopinowski w odmianach) oraz dźwięki obce drugiego rodzaju - użycie dźwięków obcych w konstrukcji harmonicznej,
- figuracja melodyczna w jednym i kilku głosach, harmonizowanie melodii sfigurowanej, figurowanie głosów w konstrukcji harmonicznej,
- figuracja akordowa,
- akordy alterowane: alteracja niemodulująca, alteracja pozorna i rzeczywista, akord alterowany – rozwiązania i użycie, dźwięki obce w akordach alterowanych (akord tristanowski),
- modulacje: diatoniczna – prosta i złożona, chromatyczna – w ramach jednego akordu (I typu) i pomiędzy dwoma akordami (II typu), diatoniczno - chromatyczna, enharmoniczna I i II typu oraz modulacja Jarmusiewicza, przesunięcie modulacyjne.
|
metody dydaktyczne |
- metoda eksponująca (przy instrumencie) połączona z analizą danego zjawiska harmonicznego oraz treści harmonicznej dzieła
muzycznego
- metoda praktyczna - ćwiczenia (na fortepianie i pisemne) realizujące
kolejne problemy
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
Warunkiem zaliczenia jest czynne uczestnictwo w zajęciach oraz zaliczenie
wszystkich ćwiczeń, przygotowanych do realizacji w danym semestrze (zaliczenie
z oceną). |