Partytura współczesna

Celem przedmiotu jest poszerzenie umiejętności studenta dyrygentury w zakresie czytania i przygotowania partytury muzyki nowej.

Przedmiot zakłada przybliżenie studentom problemów współczesnej notacji muzycznej, zmieniającej się w zależności od stylu, kierunku, techniki kompozytorskiej, indywidualnego języka kompozytorskiego oraz uzyskanie umiejętności czytania partytur nowej muzyki.

1. umiejętność czytania partytury
2. ogólna orientacja we współczesnej literaturze muzycznej

1. analizy dzieł XX i XXI wieku
2. style muzyczne
3. współczesne techniki kompozytorskie

1. Podhajski Marek, Kompozytorzy Polscy 1918-2000, Tom I. Eseje, Tom II. Biogramy, Bernardinum Pelplin, 2005.
2. Schäffer Bogusław, Mały informator muzyki XX wieku, PWM Kraków, 1987.
3. Zieliński Tadeusz Andrzej, Style, kierunki i twórcy muzyki XX wieku, COMiUK Warszawa, 1980.

1. Baculewski Krzysztof – Polska twórczość kompozytorska 1945-1984, PWM, Kraków 1987.
2. Karkoschka Erhard, Das Schriftbild der Neuen Musik, Celle, 1966.
3. Michniewski Wojciech, Próba określenia zasad funkcjonowania zapisu grafiki muzycznej,  „Res Facta 8”, PWM Kraków, 1977.
4. Schäffer Bogusław, Dźwięki i znaki. Wprowadzenie do kompozycji współczesnej, PWN Warszawa, 1969.
5. Schäffer Bogusław, Nowa muzyka. Problemy współczesnej techniki kompozytorskiej, PWM Kraków, 1969.

- student posiada wiedzę z zakresu literatury muzycznej XX i XXI wieku (K_W01)
- jest świadomy rozwoju i zmian w notacji muzycznej XX i XXI wieku (K_W07)
- posiada orientację w zakresie współczesnych trendów w kulturze muzycznej (K_W13)
- posiada podstawową wiedzę o technologiach i technikach multimedialnych stosowanych w muzyce współczesnej (K_W14)
- wyciąga wnioski dotyczące specyficznych problemów wykonawczych związanych z realizacją utworów współczesnych (K_W17)

- posiada umiejętność odczytania zapisu muzyki XX i XXI wieku (K_U06)
- jest świadomy i przygotowany do właściwego rozwiązywania typowych problemów wykonawczych charakterystycznych dla muzyki współczesnej (K_U09)
- posiada umiejętności w zakresie interpretacji materiału muzycznego utworów współczesnych (K_U13)
- zna specyfikę i uwarunkowania wykonawstwa repertuaru współczesnego (K_U22)
- posiada umiejętności odczytania zapisu niedookreślonego w aspekcie wykonawczym i improwizacji (K_U23)

- student rozumie potrzebę ciągłego uzupełniania wiedzy w aspekcie zmian zachodzących we współczesnej twórczości muzycznej (K_K01)
- posiada umiejętność właściwej organizacji pracy przy prawykonaniach i wykonaniach repertuaru współczesnego (K_K04)
- posiada umiejętność adaptowania się do nowych zjawisk w pracy zawodowej (K_K05)
- jest zdolny do efektywnego wykorzystania wyobraźni i twórczej postawy w celu rozwiązywania specyficznych problemów wykonawczych związanych z realizacją utworów współczesnych (K_K06)
- umie posługiwać się fachową terminologią z zakresu współczesnych technik wykonawczych i kompozytorskich (K_K14)

Na podstawie analizy wybranych partytur (od muzyki początku XX wieku po najnowszą) student obserwuje ewolucję notacji muzycznej, poznając różne sposoby graficznego przedstawiania w partyturze poszczególnych parametrów dzieła muzycznego (przebiegu czasowego, rytmiki, wysokości dźwięku, artykulacji, dynamiki etc.). Przegląd partytur przybliża studentowi problemy notacyjne i artystyczne związane z takimi zjawiskami w nowej muzyce, jak:

• aleatoryzm, sonoryzm, minimalizm,
• muzyka elektroniczna, live electronics,
• grafika muzyczna, improwizacja
• teatr instrumentalny, happening, instalacje muz. i in.

Podczas zajęć wykorzystywane są partytury i nagrania utworów najwybitniejszych klasyków muzyki XX wieku oraz wybitnych kompozytorów współczesnych, jak również wybrane pozycje prezentowane na aktualnie realizowanych festiwalach muzyki współczesnej. Efektem przeprowadzonych analiz jest poszerzenie wiedzy studenta z zakresu specyficznych problemów wykonawczych wynikających z procesu komplikacji i przemian zachodzących we współczesnej twórczości kompozytorskiej.

• Wykłady z zakresu problematyki technik kompozytorskich i wykonawczych w muzyce współczesnej.
• Analizowanie partytur.
• Słuchanie nagrań.
• Oglądanie filmów z koncertów nowej muzyki
• Referowanie przez studentów własnych spostrzeżeń i doświadczeń z lektury, koncertów, festiwali itp.

• Przygotowanie samodzielnej prezentacji partytury współczesnej w formie ustnej (jeden referat w semestrze).
• Przygotowanie na koniec semestru pracy pisemnej na temat wybranej partytury współczesnej.
• Odpowiedni stosunek studenta do zajęć obejmujący frekwencję i zaangażowanie na zajęciach.

Na podstawie analizy wybranych partytur (od muzyki początku XX wieku po najnowszą) student obserwuje ewolucję notacji muzycznej, poznając różne sposoby graficznego przedstawiania w partyturze poszczególnych parametrów dzieła muzycznego (przebiegu czasowego, rytmiki, wysokości dźwięku, artykulacji, dynamiki etc.). Przegląd partytur przybliża studentowi problemy notacyjne i artystyczne związane z takimi zjawiskami w nowej muzyce, jak:

• aleatoryzm, sonoryzm, minimalizm,
• muzyka elektroniczna, live electronics,
• grafika muzyczna, improwizacja
• teatr instrumentalny, happening, instalacje muz. i in.

Podczas zajęć wykorzystywane są partytury i nagrania utworów najwybitniejszych klasyków muzyki XX wieku oraz wybitnych kompozytorów współczesnych, jak również wybrane pozycje prezentowane na aktualnie realizowanych festiwalach muzyki współczesnej. Efektem przeprowadzonych analiz jest poszerzenie wiedzy studenta z zakresu specyficznych problemów wykonawczych wynikających z procesu komplikacji i przemian zachodzących we współczesnej twórczości kompozytorskiej.

• Wykłady z zakresu problematyki technik kompozytorskich i wykonawczych w muzyce współczesnej.
• Analizowanie partytur.
• Słuchanie nagrań.
• Oglądanie filmów z koncertów nowej muzyki
• Referowanie przez studentów własnych spostrzeżeń i doświadczeń z lektury, koncertów, festiwali itp.

• Przygotowanie samodzielnej prezentacji partytury współczesnej w formie ustnej (jeden referat w semestrze).
• Przygotowanie na koniec semestru pracy pisemnej na temat wybranej partytury współczesnej.
• Odpowiedni stosunek studenta do zajęć obejmujący frekwencję i zaangażowanie na zajęciach.