Kontrapunkt

- teoretyczne opanowanie zasad techniki polifonicznej (gatunki polifoniczne, technika swobodnej imitacji, kanon, fuga - wprowadzenie do formy),

- nabycie umiejętności tworzenia konstrukcji polifonicznych utrzymanych w technice cantus firmus i technice swobodnej imitacji,

- opanowanie umiejętności tworzenia konstrukcji polifonicznych w technice imitacji kanonicznej,

- nabycie umiejętności tworzenia fugi jednotematowej w fakturze 2- i 3-głosowej,

- opanowanie umiejętności analizy form polifonicznych w systemie harmonicznym dur-moll i innych wybranych technikach dźwiękowych.

Podstawowym celem nauczania przedmiotu na Wydziale I jest wykształcenie u studenta umiejętności praktyki kontrapunktycznej, przejawiającej się w swobodnym poruszaniu się w jego problematyce. W związku z tym, z jednej strony przedmiot ma charakter analityczny, oparty na najlepszych wzorach pochodzących z literatury, z drugiej zaś zakłada przełożenie obserwacji analitycznych i wiedzy teoretycznej na twórcze i samodzielne działanie w zakresie tworzenia określonych gatunków i form.

Od studentów wymaga się przede wszystkim systematyczności w działaniu, postępowania celowego i świadomego w odniesieniu do danego problemu kontrapunktycznego. Wymaga się więc wysokiej frekwencji w ramach każdego semestru. Wynika to przede wszystkim z konieczności systematycznej kontroli przez prowadzącego przedmiot postępów studentów, co umożliwi sprawiedliwą ocenę ich pracy.

-

Podhajski M.: Formy muzyczne (Wykład 11, 12), PWN 1991; Sikorski K.: Kontrapunkt t. I-III, PWM 1955-1957.

Materiał analityczny (dyskografia)

J. S. Bach:

- Inwencje 2- i 3-głosowe,

- Małe preludia,

- Suity francuskie,

- Passacaglia c BWV 582,

- Das Musikalisches Opfer,

- Die Kunst der Fuge (kanony),

- Wariacje Goldbergowskie (kanony),

- Wariacje kanoniczne "Vom Himmel hoch, da komm ich her",

- Das wohltemperierte Klavier t. I

D. Buxtehude: Passacaglia d BuxWV 161

J. Brahms Kanony wokalne op. 113

S. Moniuszko Kanony wokalne

Chomiński J.: Historia harmonii i kontrapunktu t. I-III, PWM 1960-1990; Poszowski A.: Harmonia systemu tonalnego dur-moll, AM Gdańsk 2001.

- tworzenie wybranych konstrukcji w technice imitacji ścisłej w fakturze 2- i 3-głosowej,

- analiza utworów z literatury w zakresie różnorodnych typów kanonów.

Całość kursu obejmuje zajęcia poświęcone analizie dzieł z literatury muzycznej przedmiotu na podstawie wiedzy zawartej w literaturze teoretycznej. Analizy wykorzystywane są jako wzorcowe przykłady do samodzielnej pracy twórczej przez studentów w tworzeniu własnych zadań. Założenia szczegółowe poleconych ćwiczeń są dyskutowane, a student ostatecznie decyduje o wybranej koncepcji ćwiczenia. Praktyka twórcza obejmuje wszystkie treści programowe przewidziane w danym semestrze.

Zaliczenie semestru z oceną dokonuje się na podstawie wykonanych w semestrze ćwiczeń oraz przez sprawdzenie wiedzy nabytej przez studentów w ramach kolokwium.

- podstawowe wiadomości o fudze jednotematowej (charakterystyka współczynników formy, typy formalne itp.),

- tworzenie fugi jednotematowej w fakturze 2- i 3-głosowej, fortepianowej i kameralnej,

- analiza fug jednotematowych.

Kurs obejmuje zajęcia poświęcone analizie dzieł z literatury przedmiotu na podstawie wiedzy zawartej w materiale teoretycznym. Przeprowadzone analizy są również wzorcowymi przykładami dla tworzenia własnych zadań przez studentów. Koncepcje architektoniczne czy rozwiązania problemów szczegółowych dyskutowane są na zajęciach. Ostateczną decyzję w tych sprawach podejmuje student. Praktyka twórcza obejmuje wszystkie treści programowe danego semestru.

Zaliczenia semestru z oceną dokonuje się na podstawie wykonanych przez studenta ćwiczeń, a w ramach egzaminu sprawdza się nabytą w trakcie kursu przedmiotu wiedzę w zakresie problematyki teoretycznej i analitycznej.