Fortepian

Wypracowanie u studentów rzetelnych podstaw właściwego i samodzielnego zrozumienia sposobów pracy nad utworem, prowadzących do opanowania problemów muzycznych i technicznych. Opanowanie gry na instrumencie w stopniu pozwalającym na swobodne wykorzystanie jego możliwości i przydatności w przyszłej pracy. Rozwijanie warsztatu pianistycznego, pamięci odtwórczej i wyobraźni muzycznej. Rozwijanie wrażliwości na środki wyrazu muzycznego. Kształtowanie umiejętności samodzielnej pracy nad opracowaniem interpretacyjnym poszczególnych utworów z literatury fortepianowej, z ukazaniem ich stylu i formy. W miarę możliwości częsty kontakt z literaturą przedmiotu głównego, w przypadku studentów dyrygentury, z wyciągami fortepianowymi (oper, symfonii).

W związku z różnym poziomem biegłości pianistycznej, wynikającej z wcześniejszego kształcenia, należy rozpatrywać każdy przypadek indywidualnie, kładąc nacisk na rozwój umiejętności niezależnie od stopnia ich zaawansowania.Od studenta wymagana jest również postawa aktywna, dzięki której pedagog może zwrócić się w stronę indywidualnych zainteresowań studenta. 

Duża ilość czytania a 'vista, improwizacja, umiejętność wnikliwego i prawidłowego odczytania zapisu nutowego w dziełach pochodzących z różnych epok, akompaniament wokalny i instrumentalny realizowany z udziałem solisty w lekcji, w miarę możliwości wykonawczych studenta.

granie z wyciągów fortepianowych, na cztery ręce i na dwa fortepiany.

Literatura dotycząca problematyki fortapianowej:

W. Chmielowska - Z zagadnień nauczania gry na fortepianie
S. Bruhn - Przewodnik interpretacji pianistycznej
G. Sandor - O grze na fortepianie
H. Neuhaus - Sztuka pianistyczna
A. Foldes - ABC pianisty
M. Niemira - Jak zdobyć i utrzymać technikę pianistyczną

Literatura fortepianowa obejmująca możliwie szeroki zakres stylów i technik pianistycznych od Baroku do współczesności.

Do podstawowego kanonu stylistycznego można zaliczyć:

Formy barokowe:

J.S. Bach - inwencje dwu i trzygłosowe, preludia i fugi, suity i partity

Formy klasyczne:

J. Haydn, W.A. Mozart, L.van Beethoven - sonaty, wariacje, ronda, literaturę typowo fortepianową można zastępować/urozmaicać literaturą na skład orkiestry kameralnej, czyli "wyciągi fortepianowe" 

Utwory romantyczne takich kompozytorów jak F. Schubert, R. Schumann, P. Czajkowski,  F. Chopin, E. Grieg, F. Liszt,

Utwory współczesne takich kompozytorów jak: B. Bartok, S. Prokofiew, D. Szostakowicz, D. Kabalewski, A. Chaczaturian, B. Martinu, T. Szeligowski, R. Statkowski, A. Tansman

Zbiory etiud takich kompozytorów jak: C. Czerny, H. Berens, S. Heller, M. Clementi, J.B. Cramer, A. Loschhorn

Wymienione wyżej pozycje stanowią jedynie uogólniony zarys możliwej do zaproponowania literatury fortepianowej.

• ćwiczenia i wprawki wg uznania pedagoga – 
  dotyczy to tych szczególnych przypadków, kiedy niezbędna jest  korekta aparatu.
• utwory w różnych stylach
• a'vista

Praca nad interpretacją stylistyczną wybranego repertuaru pianistycznego, z uwzględnieniem problemów technicznych.

Podstawą do zaliczenia jest systematyczna praca studenta w ciągu semestru. Składowymi oceny są:

- realizacja zadań wykonawczych postawionych przez pedagoga

- artystyczne zaprezentowanie przygotowanych utworów

Z całości przygotowanego do zaliczenia programu dwa utwory należy wykonać z pamięci.

• 
  ćwiczenia i wprawki wg uznania pedagoga – 
  dotyczy to tych szczególnych przypadków, kiedy niezbędna jest  korekta aparatu.
• utwory w różnych stylach
• a'vista

Praca nad interpretacją stylistyczną wybranego repertuaru pianistycznego, z uwzględnieniem problemów technicznych.

Podstawą do zaliczenia jest systematyczna praca studenta w ciągu semestru. Składowymi oceny są:

- realizacja zadań wykonawczych postawionych przez pedagoga

- artystyczne zaprezentowanie przygotowanych utworów

Z całości przygotowanego do zaliczenia programu dwa utwory należy wykonać z pamięci.