Literatura fortepianowa

Celem nauczania przedmiotu jest uporządkowanie i rozszerzenie dotychczasowej znajomości literatury fortepianowej, uświadomienie studiującym powiązań twórczości fortepianowej z muzyką tworzoną w każdej z epok, zorientowanie w chronologii powstawania dzieł i ich stylu oraz zaznajomienie z historią i rozwojem wykonawstwa fortepianowego

Zakres nauczania:

- literatura fortepianowa XIX i XX w.

- historia wykonawstwa fortepianowego: od XIX w. do współczesności

Zajęcia prowadzone są w formie wykładów ilustrowanych prezentacją zapisów fonicznych, niekiedy również wizyjnych.

Brak wymagań.

Uczestnictwo w koncertach, słuchanie nagrań, programów radiowych i telewizyjnych.

I. Poniatowska -  Muzyka fortepianowa i pianistyka w wieku XIX, Warszawa (1991)

Monografie kompozytorów, Encyklopedie i słowniki muzyczne

Związane z tematem audycje radiowe, programy telewizyjne,

fonografia światowa.

Absolwent posiada szeroką znajomość literatury fortepianowej od wieku XVII do początku wieku XIX.
Absolwent zna formy i gatunki twórczości fortepianowej w poszczególnych epokach historii muzyki.

Absolwent potrafi dokonać samodzielnej identyfikacji dowolnego utworu fortepianowego, polegającej na określeniu epoki, w której powstał, stylu historycznego lub indywidualnego, formy, gatunku, jakości interpretacji, itp.
Absolwent potrafi przeanalizować - od strony formalnej, stylistycznej oraz wykonawczej – wykonywany przezeń repertuar.
Absolwent jest przygotowany do krytycznej oceny porównawczej różnych interpretacji danego utworu na fortepian solo lub koncertu na fortepian z orkiestrą.

Absolwent odnajduje się we własnej praktyce estradowej jako pianista mający szeroką wiedzę odnośnie do własnego repertuaru.
Absolwent nabiera łatwości i kreatywności w formułowaniu i prezentowaniu własnych poglądów na temat wartości różnych interpretacji muzyki fortepianowej.
Absolwent potrafi dostrzec i docenić wartości różnych modeli współczesnej pianistyki.

- R. Schumann – formy klasyczne, programowość (Papillons, Fantasiestücke, Sonaty, Koncert   a-moll), Kreisleriana, Etiudy symfoniczne, Fantazja C-dur, Sceny leśne, Sceny dziecięce

- F. Liszt – znaczenie w rozwoju pianistyki i muzyki fortepianowej, etiudy, Roczniki pielgrzymstwa, Koncerty, rapsodie węgierskie, Rapsodia hiszpańska, Sonata h-moll, Harmonies poétiques et réligièuses, transkrypcje
Liszt jako pedagog, uczniowie Liszta i rozwój wielkiej wirtuozerii w pianistyce europejskiej XIX w.

- J. Brahms – wariacje, koncerty, Sonata f-moll op. 5, rapsodie, późna twórczość

- Muzyka francuska: F. Alkan, C. Saint-Saëns – koncerty, etiudy, C. Franck – Wariacje symfoniczne, Preludium chorał i fuga, Preludium, aria i finał

Muzyka różnych narodów:
- E. Grieg – Utwory liryczne, koncert, Sonata e-moll

- Muzyka czeska – Smetana , Dworzak – utwory solowe, Koncert g-moll

Muzyka polska po Chopinie: C. Tausig, J. Zarębski, M. Moszkowski, I.J. Paderewski jako przedstawiciel muzyki polskiej oraz szkoły T. Leszetyckiego (drobne utwory, Koncert a-moll, Fantazja polska, Sonata es-moll, Wariacje es-moll)

Pianistyka polska przełomu wieków: K. Mikuli i M. Czartoryska, J.  Hofman, I. Friedmann, L. Godowski, M. Rosenthal, A. Michałowski i in.

Zajęcia to wykłady oraz wspólne słuchanie muzyki, omawianie prezentowanych utworów oraz niektórych wykonań

Zaliczenie obejmuje test słuchowy oraz część ustną, gdzie student winien wykazać się znajomością problematyki omawianej literatury i dziejów pianistyki. Warunkiem zaliczenia jest również napisanie pracy dotyczącej twórczości wybranego, mniej znanego kompozytora z omawianego okresu.

Muzyka rosyjska:
- M. Bałakiriew,  A. Rubinstein – Koncert d-moll, P. Czajkowski – Pory roku, Koncerty,
  M. Rimski- Korsakow – Koncert, A. Skriabin – pianista i kompozytor, Sonaty, miniatury, etiudy
 - S. Rachmaninow – jego rola w rozwoju pianistyki, zachowane kreacje. II Sonata, koncerty, Rapsodia na temat Paganiniego, preludia, etiudy

Muzyka francuska:

- G. Fauré, C. Debussy – znaczenie Debyssy’ego, -  preludia, etiudy, Pour le piano, Images, Estampes, Suite bergamasque
M. Ravel – koncerty, Sonatina, Gaspard de la nuit, Miroirs

Muzyka hiszpańska:

- I. Albeniz – Suita hiszpańska, Iberia, Navarra, E. Granados – Goyescas, M. de Falla – Noce w ogrodach Hiszpanii, F. Mompou

Muzyka francuska, c.d. :

- D. Milhaud F. Poulenc, E. Satie,  A. Honegger

- B. Bartók – Allegro barbaro, Sonata, „Pod gołym niebem”, koncerty

- S. Prokofiew – „Wizje ulotne”, „Bajki babuni” „Sarkazmy”, Toccata, sonaty, koncerty,  D. Szostakowicz – Preludia i fugi, koncerty, I. Strawiński – Capriccio na fort. i ork, tańce z „Pietruszki”

Muzyka niemiecka:

- M. Reger, R. Strauss - Burleska, P. Hindemith - Ludus tonalis
Szkoła wiedeńska – Schönberg, Webern, Berg (Sonata)

- K. Szymanowski – preludia, sonaty, mazurki, etiudy, Metopy, Maski, Symfonia koncertująca

Muzyka amerykańska:

– L.M. Gottschalk, E. McDowel, S. Barber, S. Joplin, G. Gershwin - Koncert, Rhapsody in blue

Muzyka polska:

- T. Szeligowski, G. Bacewicz, W. Lutosławski - Wariacje na temat Paganiniego, etiudy, koncert, K. Penderecki, W. Kilar, A. Panufnik, P. Mykietyn

- O. Messiaen - twórczość na fortepian solo i z orkiestrą

- Najwybitniejsi pianiści XX wieku, ogólna charakterystyka przemian zachodzących
w wykonawstwie fortepianowym

Zajęcia to wykłady oraz wspólne słuchanie muzyki, omawianie prezentowanych utworów oraz niektórych wykonań.

Zaliczenie obejmuje test słuchowy oraz część ustną, gdzie student winien wykazać się znajomością problematyki omawianej literatury i dziejów pianistyki. Warunkiem zaliczenia jest również napisanie pracy dotyczącej twórczości wybranego, mniej znanego kompozytora z omawianego okresu.