Gra aktorska

Celem nauczania przedmiotu jest opanowanie przez studenta podstawowych umiejętności aktorskich, stanowiących jeden z filarów warsztatu przyszłego śpiewaka-aktora, którego docelowym miejscem pracy ma być teatr muzyczny. Wspomniane umiejętności nabywane są w ramach moderowanych przez pedagoga ćwiczeń, w formie etiud i elementarnych zadań aktorskich oraz na bazie wybranych scen z dramatu klasycznego i współczesnego. Każdy z semestrów kończy się egzaminem, będącym sprawdzianem nabytych umiejętności.

Wymagania wstępne

Podstawowe predyspozycja w zakresie umiejętności aktorskich, takie jak:

- interpretacja tekstu literackiego pisanego wierszem lub prozą

- predyspozycje ruchowe (ekspresja ciała)

- odpowiednia motoryka i ekspresja słowa

Wymagania końcowe

Umiejętność stworzenia i zaprezentowania postaci scenicznej na podstawie dramatu klasycznego lub współczesnego w formie publicznej prezentacji w ramach egzaminu końcowego

Stanisławski K.: Praca aktora nad sobą, PIW 1954

Czechow M.: O technice aktora, Wyd. Arche 2000

Stanisławski K.: Moje życie w sztuce

Shurtleff M.: Przesłuchanie

- posiada wiedzę w zakresie ogólnym pozwalającą na scharakteryzowanie podstawowych stylów i gatunków w literaturze dramaturgicznej, - posiada podstawową wiedzę umożliwiającą kształtowanie wyobraźni ruchowej, przestrzennej, koncentracji, współdziałania w grupie, wrażliwości na partnera, - ma podstawową wiedzę związaną z tworzeniem postaci scenicznej, - posiada podstawowa wiedzę w zakresie zachowań scenicznych –- gest, ekspresja ciała, pauza

- potrafi umiejętnie opanowywać ciało (mięśnie), uruchamiać wyobraźnię i koncentrować się, - potrafi improwizować słowem i gestem, - potrafi znaleźć charakterystyczne cechy postaci oraz odkryć logiczną sekwencję czynności fizycznych, koniecznych do realizacji działań istotnych dla całej, wybranej sceny, - potrafi samodzielnie analizować tekst dramaturgiczny pod względem jego zawartości semantycznej, stylu, obrazowania i rytmu, - potrafi tworzyć atmosferę występów publicznych, posiadając odpowiednie narzędzia do nawiązania odpowiedniego kontaktu z publicznością.

- posiada zdolność samooceny, - jest otwarty na krytykę innych, - potrafi efektywnie wykorzystywać własną wyobraźnię, intuicję i kreatywność, - umie kontrolować swoje zachowania i posiada narzędzia umożliwiające przeciwdziałanie lękom i stresom związanym z występami publicznymi.

Praca nad trzema grupami ćwiczeń, które będą bazą aktorską przyszłego aktora-wokalisty.

1. Opanowanie ciała (mięśnie). Zlikwidowanie napięcia mięśniowego, które nie tylko paraliżuje i wykoślawia ciało, ale wpływa także na wyobraźnie i zdolność koncentracji. Występ na scenie wymaga fizycznego odprężenia, rozluźnienia, w którym student - przyszły aktor będzie stosować takie napięcie mięśniowe, jakie potrzebne jest do konkretnego zadania. Nauka naprzemiennego napinania i rozluźniania każdej grupy mięśniowej po kolei po to, by nauczyć się rozróżniać jeden mięsień od drugiego. W konsekwencji trzeba doprowadzić studenta do takiego poznania własnego ciała, aby umiał nad nim panować, bo każde działanie na scenie musi być świadome
2. Uruchomienie wyobraźni. Rozwijanie wyobraźni studenta rozpoczyna się od nauki wzmocnienia widzenia świata. Postrzeganie wszystkiego co dookoła, po to, by student mógł być zdolny do przejęcia się światem fikcji i do puszczania wodzy fantazji na temat wydarzeń ze sztuki bądź opery.
3. Skupienie. Student powinien posiąść umiejętność wyciszenia się do wszystkiego co zewnętrzne w stosunku do świata dramatu. Przyszli aktorzy na pokazach muszą się zachowywać tak jakby byli sami. nauka koncentracji psycho-fizycznej rozpoczyna się od obserwacji służącej wyostrzeniu zmysłów.

Trzy grupy tych ćwiczeń nawzajem się przenikają, ale muszą być opracowane oddzielnie.

Ćwiczenia moderowane przez pedagoga. Uczestnictwo czynne, jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne). Etiudy wg. własnych pomysłów studentów.

Egzamin z elementarnych zadań aktorskich. Studenci pokazują etiudy, które sami wymyślili i opracowali w ciągu semestru, biorą także udział w scenach zbiorowych.

Kontynuacja ćwiczeń z semestru poprzedniego. Kształtowanie wyobraźni ruchowej, przestrzennej, koncentracji, współdziałania w grupie, wrażliwości na partnera. Słowo - próby logicznego porozumiewania się na scenie w ramach konkretnego tekstu. Improwizacje słowne. Improwizacje w ciszy (posługiwanie się gestem). Interpretacja prostych wierszyków, najczęściej dla dzieci.

Ćwiczenia moderowane przez pedagoga. Uczestnictwo czynne, jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne). Etiudy wg. własnych pomysłów studentów.

Semestr kończy się egzaminem komisyjnym z widownią studencką. Cel - sprawdzenie panowania nad ciałem, skupienia, wyobraźni i umiejętności nabytych przez rok nauki. W zakres egzaminu wchodzą interpretacje prostych wierszyków, inscenizowane najprościej, ale wymagające od studenta opanowania, koncentracji wyobraźni i świadomości.

Wybór scen z dramatów najlepiej jednego autora i nauka analizy tekstu, tzn. uświadomienie studentowi, że wszystko co sie dzieje na scenie dzieje sie w jakimś celu. Akcja rozumiana zarówno jako akcja psychiczna jak i fizyczna musi pozostawać w zgodzie z okolicznościami. Student musi określić sytuacje swojej postaci w danej scenie i odpowiedzieć co by zrobił gdyby znalazł sie w danej sytuacji. Musi wiedzieć po co wchodzi na scenę i musi wiedzieć po co, czyli dlaczego z niej schodzi. student powinien nauczyć się milczeć, sluchać, udzielić odpowiedzi, pozostać bez ruchu, rozwinąć gest i zlikwidować go.

Uczestnictwo czynne (próbowanie działań scenicznych) jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne).

I semestr kończy się egzaminem ze scen i jest sprawdzianem nabytych umiejętności.

Wybrane sceny z dramatu. Student uczy się czytać każdą linijkę nie tylko ze względu na jej zawartość semantyczną, ale także ze względu na styl, obrazowanie i rytmy, które zdradzają przebieg akcji i osobowość postaci. Najczęściej studenci pracują nad scenami z Shakespeare'a. W ten sposób obcują z genialną dramaturgią próbując swoich możliwości i szukając cech charakterystycznych w postaci. Student musi odkryć logiczną sekwencję czynności fizycznych koniecznych do realizacji działań istotnych dla całej wybranej sceny. Każde działanie wynika logicznie i konsekwentnie z tego co je poprzedzało.

W końcowej fazie prób studenci mają do dyspozycji kostium, tak ważny w operze.

Uczestnictwo czynne (próbowanie działań scenicznych) jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne).

Egzamin komisyjny z publicznością.

Przez dwa semestry III roku studenci pracują nad wybranymi scenami, które są inkrustowane ariami bądź duetami ze znanych oper. Próbują połączyć słowo ze śpiewem. Pedagog inscenizuje arie i duety w oparciu o wszystkie elementy sztuki aktorskiej nabytej w ciągu dwóch lat. Śpiewak odnoszący sukcesy z jednej strony posiada znakomite warunki głosowe, jednak kieruje się również myślą (która odpowiada za analizę), wolą (która gwarantuje panowanie nad rolą) i uczuciem (które daje pełny związek z postacią sceniczną.

Uczestnictwo czynne (próbowanie działań scenicznych) jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne).

Egzamin będący sprawdzianem nabytych umiejętności.

Przez dwa semestry III roku studenci pracują nad wybranymi scenami, które są inkrustowane ariami bądź duetami ze znanych oper. Próbują połączyć słowo ze śpiewem. Pedagog inscenizuje arie i duety w oparciu o wszystkie elementy sztuki aktorskiej nabytej w ciągu dwóch lat. Śpiewak odnoszący sukcesy z jednej strony posiada znakomite warunki głosowe, jednak kieruje się również myślą (która odpowiada za analizę), wolą (która gwarantuje panowanie nad rolą) i uczuciem (które daje pełny związek z postacią sceniczną.

Uczestnictwo czynne (próbowanie działań scenicznych) jak i bierne (obserwacja innych studentów wykonujących działania sceniczne).

Rok III kończy się egzaminem komisyjnym, który jest jednocześnie pokazem publicznym. Występ jest wykładnia tego, czego przyszli wokaliści nauczyli się na zajęciach aktorskich oraz jak potrafią zdobyte umiejętności wykorzystać na scenie w trakcie arii czy duetu.