Seminarium śpiewu zespołowego

Cele i treści programowe przedmiotu

studenci na 3-letnich stacjonarnych studiach licencjackich (6 semestrów) po ukończeniu I cyklu studiów powinni umieć tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne w oparciu o nabyte umiejętności techniczne z wykorzystaniem różnorodnych środków ekspresji.

warunki głosowe, słuch, poczucie rytmu.

Aneks 1

Bibliografia podstawowa - partytury i wyciągi fortepianowe dzieł  (opera, operetka, wodewil, lirykal, oratorium, kantata, pasja, msza, koncert wokalny, motet, madrygał, pieśni i in.) wykonywanych w danym roku, semestrze. Zakres programowy obejmuje czas od początków wielogłosowości, powstania opery do współczesności:

J. de Pres, C. Jannequin,  P. Certon, A. Willaert, A. Gabrieli, G. Gabrieli, T. Tallis, W. Byrd, T. Morley, J. Dowland,  Wacław z Szamotuł,

M. Gomółka, G. P. Palestrina, O. di Lasso, G. di Venosa, L. Marenzio,

B. Pękiel, M. Zieleński, A. Hakkenberger,    H. Purcell, C. Monteverdi,

J. S. Bach, J. A. Hasse, G. F. Handel,  A. Vivaldi, G. Pergolesi, J. Haydn, W. A. Mozart, D. Cimarosa, G. Paisiello,  Ch. W. Gluck. G. Rossini,

G. Donizetti, J. Stefani,  F. Schubert, F. Mendelssohn-Bartholdy,

J. Brahms,V. Bellini, A. Dvorak, S. Moniuszko, P. Czajkowski,

E. Humperdinck, G. Puccini, M. Ravel, G. Gershwin, K. Weil, B. Britten,

G. C. Menotti, F. Poulenc, G. Bacewicz, T. Z. Kassern, H. Czyż,

J. Łuciuk, B. Matuszczak, J. Bruzdowicz, K. Szwajgier i in..

Bibliografia uzupełniająca:

The New Grove Dictionary of Music and Musicians – London 1980

Die Musik in Geschichte und Gegenwart – Kassel 1994-2005

Brockhaus-Riemann-Musiklexikon – Mainz 1978-79

Biblia

Liber Usualis

Mszał Rzymski

The Rise of Opera“ – London 1981

Józef Kański “Przewodnik operowy” – Kraków 1997

Józej Kański „Mistrzowie sceny operowej” – Kraków 1998

Ewa Łętowska, Janusz Łętowski „Vademecum operowe” – Warszawa 1995

Stephen Pettitt „Opera” – Warszawa 1999

Carl Dahlhaus “Vom Musikdrama zur Literaturoper” – Muenchen 1989

Małgorzata Komorowska „Teatry muzyczne Drugiej Rzeczypospolitej”

Horst Seeger „Opern Lexikon” – Berlin 1978

Karol Stromenger „Przewodnik operowy“ – Warszawa 1976

Helmut Christian Wolff „Geschichte der Komischen Oper” – Wilhelmshaven 1991

Volker Klotz „Operette“ – Zuerich 1991

Lucjan Kydryński „Przewodnik operetkowy“ – Warszawa

Z dziejów polskiej kultury muzycznej  T.I „Kultura staropolska” ,

T.II „Od Oświecenia do Młodej Polski” - Kraków

M. Bukofzer „Muzyka w epoce baroku” - Kraków

A. Einstein „Muzyka w epoce romantyzmu” - Kraków

H. Feicht „Studia nad muzyką polskiego średniowiecza” – Kraków

H. Feicht „Polifonia renesansu” - Kraków

H. Feicht „Studia nad muzyką polskiego renesansu i baroku” - Kraków

N. Harnoncourt „Muzyka mową dźwięków” – Warszawa 1995

N. Harnoncourt „Dialog muzyczny” – Warszawa 1999

P. Kamiński "Tysiąc i jedna opera" - Kraków 2008

K. Mrowiec Pasje wielogłosowe w muzyce polskiej XVIII w.”

A. Schering „Geschichte der Musik in Beispielen” – Leipzig 1954

Z. M. Szweykowski „Musica moderna w ujęciu Marca Schacchiego”

A. Szweykowska „Dramma per musica w teatrze Wazów” - Kraków

posiada znajomość podstawowego repertuaru związanego z przedmiotem seminarium śpiewu zespołowego (od początków wielogłosowości do współczesności) → aneks 1; posiada ogólną znajomość elementów dzieła muzycznego; potrafi określić podstawowe wyznaczniki stylistyczne charakterystyczne dla poszczególnych epok → aneks 2.

posiada podstawową umiejętność śpiewania zespołowego (ensemble solistów, chór) - od duetu do oktetu; posiada podstawową umiejętność wzajemnego słuchania - relacji między głosami; posiada umiejętność wykorzystywania wiedzy dotyczącej stylistyki wykonawstwa w danej epoce; ma umiejętność współpracy z innymi wokalistami, muzykami w różnego rodzaju zespołach; umie efektywnie wykorzystywać wiedzę dotyczącą funkcjonowania aparatu głosowego oraz jego higieny podczas samodzielnej i zespołowej pracy; ma opanowaną umiejętność czytania nut w stopniu zadawalającym na zrozumienie znaczeń zawartych w muzyce oraz czytania a'vista; posiada biegłą słuchową umiejętność rozpoznawania materiału nutowego, zapamiętywania go i posługiwania się nim; potrafi umiejętnie operować głosem kontrolując intonację, artykulację itd; umiejętnie panuje nad emocjami w procesie przygotowawczym i realizacyjnym prezentacji publicznej.

jest zdolny do podejmowania samodzielnych decyzji związanych z realizacjami artystycznymi; potrafi poddać krytycznej ocenie dokonania artystyczne własne, jak również inne; umie w sposób analityczny i krytyczny słuchać nagrań wykonawców uchodzących za wzorce sztuki wokalnej w szczególności zespołowej; umiejętnie współpracuje w trakcie realizacji prac zespołowych.