Sceny wokalno-aktorskie

studenci na 3-letnich stacjonarnych studiach licencjackich (6 semestrów) po ukończeniu I cyklu studiów powinni umieć tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne w oparciu o nabyte umiejętności techniczne z wykorzystaniem różnorodnych środków ekspresji.

Wymagania wstępne

warunki głosowe, słuch, poczucie rytmu.

Wymagania końcowe

sceniczne, estradowe wykonanie spektaklu, koncertu (udział w zespole,  także jako solista).

Bibliografia podstawowa - partytury i wyciągi fortepianowe dzieł  (opera, operetka, wodewil, lirykal) wykonywanych w danym roku, semestrze. Zakres programowy obejmuje czas od powstania opery do współczesności:

C. Monteverdi, F. Cavalli, J. B. Lully, H. Purcell, A. Scarlatti, A. Vivaldi,

J. Ph. Rameau, G. F. Handel , J. A. Hasse, G. B. Pergolesi,

Ch. W. Gluck, J. Haydn, G. Paisiello, J. Stefani, D. Cimarosa,

W. A. Mozart, G. Donizetti, G. Rossini, F. Schubert, V. Bellini,

S. Moniuszko, J. Offenbach, F. Suppe, J. Strauss, P. Czajkowski,

K. Millöcker, K. Zeller, E. Humperdinck, G. Puccini, F. Lehar, M. Ravel,

I. Kalman, G. Gershwin, F. Poulenc, K. Weill, T. Z. Kassern,

G. Bacewicz, B. Britten, G. C. Menotti, H. Czyż, J. Łuciuk,

B. Matuszczak, J. Bruzdowicz, K. Szwajgier i in..

The New Grove Dictionary of Music and Musicians – London 1980

Die Musik in Geschichte und Gegenwart – Kassel 1994-2005

Brockhaus-Riemann-Musiklexikon – Mainz 1978-79

The Rise of Opera“ – London 1981

Józef Kański “Przewodnik operowy” – Kraków 1997

Józej Kański „Mistrzowie sceny operowej” – Kraków 1998

Ewa Łętowska, Janusz Łętowski „Vademecum operowe” – Warszawa 1995

Stephen Pettitt „Opera” – Warszawa 1999

Carl Dahlhaus “Vom Musikdrama zur Literaturoper” – Muenchen 1989

Małgorzata Komorowska „Teatry muzyczne Drugiej Rzeczypospolitej”

Horst Seeger „Opern Lexikon” – Berlin 1978

Karol Stromenger „Przewodnik operowy“ – Warszawa 1976

Helmut Christian Wolff „Geschichte der Komischen Oper” – Wilhelmshaven 1991

Volker Klotz „Operette“ – Zuerich 1991

Lucjan Kydryński „Przewodnik operetkowy“ – Warszawa

Z dziejów polskiej kultury muzycznej  T.I „Kultura staropolska” ,

T.II „Od Oświecenia do Młodej Polski” - Kraków

M. Bukofzer „Muzyka w epoce baroku” - Kraków

A. Einstein „Muzyka w epoce romantyzmu” - Kraków

N. Harnoncourt „Muzyka mową dźwięków” – Warszawa 1995

N. Harnoncourt „Dialog muzyczny” – Warszawa 1999

P. Kamiński "Tysiąc i jedna opera" - Kraków 2008

A. Schering „Geschichte der Musik in Beispielen” – Leipzig 1954

Z. M. Szweykowski „Musica moderna w ujęciu Marca Schacchiego”

A. Szweykowska „Dramma per musica w teatrze Wazów” - Kraków

posiada znajomość podstawowego repertuaru związanego z przedmiotem sceny wokalno-aktorskie (od początków powstania opery do współczesności)
posiada ogólną znajomość elementów dzieła muzycznego;
potrafi określić podstawowe wyznaczniki stylistyczne charakterystyczne dla poszczególnych epok
posiada ogólną znajomość gry aktorskiej
posiada ogólną znajomość gry aktorskiej

dysponuje umiejętnością tworzenia i realizowania własnych koncepcji artystycznych, wykorzystując swą intuicję i wyobraźnię
posiada umiejętność wykorzystywania wiedzy dotyczącej stylistyki wykonawstwa w danej epoce
potrafi samodzielnie analizować tekst dramatyczny
ma umiejętność współpracy z innymi wokalistami, muzykami w różnego rodzaju zespołach
umie efektywnie wykorzystywać wiedzę dotyczącą funkcjonowania aparatu głosowego oraz jego higieny podczas samodzielnej i zespołowej pracy;
ma opanowaną umiejętność czytania nut w stopniu zadawalającym na zrozumienie znaczeń zawartych w muzyce oraz czytania a'vista
posiada biegłą słuchową umiejętność rozpoznawania materiału nutowego, zapamiętywania go i posługiwania się nim
potrafi umiejętnie operować głosem kontrolując intonację, artykulację itd;
umiejętnie panuje nad emocjami w procesie przygotowawczym i realizacyjnym prezentacji publicznej.

jest zdolny do podejmowania samodzielnych decyzji związanych z realizacjami artystycznymi
potrafi poddać krytycznej ocenie dokonania artystyczne własne, jak również inne
umie w sposób analityczny i krytyczny słuchać nagrań wykonawców uchodzących za wzorce sztuki wokalnej w szczególności zespołowej
umiejętnie współpracuje w trakcie realizacji prac zespołowych

zajęcia grupowe; praktyka sceniczna i estradowa (spektakle, koncerty).

znajomość 1 partii wokalnej; umiejętność śpiewania w zespole, a także jako solista, z wykorzystaniem wszystkich elementów dzieła muzycznego; intonacja; znajomość libretta, tekstu (w jednym roku akademickim)

zajęcia grupowe; praktyka sceniczna i estradowa (spektakle, koncerty).

znajomość 1 partii wokalnej; umiejętność śpiewania w zespole, a także jako solista, z wykorzystaniem wszystkich elementów dzieła muzycznego; intonacja; znajomość libretta, tekstu (w jednym roku akademickim)

zajęcia grupowe; praktyka sceniczna i estradowa (spektakle, koncerty).

znajomość 1 partii wokalnej; umiejętność śpiewania w zespole, a także jako solista, z wykorzystaniem wszystkich elementów dzieła muzycznego; intonacja; znajomość libretta, tekstu (w jednym roku akademickim)

zajęcia grupowe; praktyka sceniczna i estradowa (spektakle, koncerty).

znajomość 1 partii wokalnej; umiejętność śpiewania w zespole, a także jako solista, z wykorzystaniem wszystkich elementów dzieła muzycznego; intonacja; znajomość libretta, tekstu (w jednym roku akademickim)