Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
Instrument główny - wiolonczela
symbol | jezyk |
2/4105 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu |
Głównym celem nauczania studentów gry na wiolonczeli jest pełne przygotowanie absolwentów do pracy zawodowej w charakterze solisty, kameralisty, muzyka orkiestrowego czy też nauczyciela przedmiotu. Bardzo ważne jest, aby procesowi temu towarzyszyła praca nad rozwojem artystycznej osobowości wykonawcy.
Zakres treści nauczania obejmuje cztery główne obszary:
- Poszerzenie praktycznej znajomości repertuaru zróżnicowanego pod względem epoki i stylu.
- Wszechstronny rozwój i doskonalenie techniki instrumentalnej polegający
na gruntownym poznaniu zagadnień teoretycznych i następnie
przeniesieniu ich w praktykę.
- Doskonalenie umiejętności samodzielnego zarządzania procesem realizacji wyznaczonych zadań.
- Przygotowanie do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym - koncertach,
konkursach oraz upowszechnianie wartości estetycznych sztuki muzycznej.
|
sposób realizacji |
zajęcia stacjonarne |
wymagania wstępne i dodatkowe |
Zdany egzamin wstępny i pomyślnie ocenione kolejne etapy kształcenia. |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu |
Udział w koncertach, mistrzowskich kursach muzycznych organizowanych przez rodzimą uczelnię oraz poza nią. Zajęcia praktyczne z Techniki Alexandra. |
bibliografia podstawowa |
- M.Eisenberg - Współczesna sztuka gry na wiolonczeli
- R.Suchecki – Wiolonczela od A do Z
|
bibliografia uzupełniająca |
- W. Boettcher - Das Violoncello
- G. Piatigorski - Mein Cello und ich
- G. Mantel - Cello uben
- Ruch Muzyczny
|
efekty kształcenia - wiedza |
absolwent posiada szeroką wiedzę dotyczącą literatury muzycznej związanej ze swoją specjalnością absolwent posiada gruntowną znajomość stylów muzycznych i związanych z nimi tradycji wykonawczych absolwent posiada dogłębną wiedzę na temat techniki wiolonczelowej i sposobów rozwiązywania wymagających problemów technicznych w utworach charakteryzujących się wysokim stopniem trudności |
efekty kształcenia - umiejętności |
absolwent posiada wysoko rozwiniętą osobowość artystyczną umożliwiającą tworzenie, realizowanie i wyrażanie własnych koncepcji artystycznych absolwent jest w stanie samodzielnie przygotować swoją partię w utworze solowym, kameralnym czy orkiestrowym zachowując wysoki poziom profesjonalizmu absolwent jest zdolny w oparciu o samodzielnie przygotowaną partię właściwie interpretować dzieło muzyczne zgodnie z wymaganiami stylistycznymi a także potrafi przy tym właściwie współpracować z innymi wykonawcami podczas realizacji własnych koncepcji artystycznych w utworach wiolonczelowych absolwent wykazuje się umiejętnością świadomego zastosowania wiedzy dotyczącej elementów dzieła muzycznego i obowiązujących wzorców formalnych na bazie doświadczeń związanych ze studiami pierwszego stopnia absolwent potrafi wykazywać się umiejętnością budowania i pogłębiania repertuaru kameralnego związanego ze swoją specjalnością absolwent jest przygotowany do współpracy w zespołach o różnorodnym składzie instrumentalnym i bazując na doświadczeniach zdobytych podczas studiów pierwszego stopnia rozwija umiejętność dostosowania środków wykonawczych do możliwości i specyfiki pozostałych instrumentów wchodzących w skład danego aparatu wykonawczego |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne |
absolwent jest zdolny do świadomego integrowania wiedzy i umiejętności zdobytych w obszarze wiolonczelowej sztuki wykonawczej oraz do ich praktycznego wykorzystania podczas współpracy z innymi muzykami będąc w pełni świadomym, ukształtowanym i kreatywnym artystą potrafi przyjąć postawę otwartości na koncepcje artystyczne innych artystów, z którymi współpracuje, szanuje ich autonomiczne wizje artystyczne i poprzez konstruktywny dialog i wymianę poglądów dąży do stworzenia wspólnej koncepcji artystycznej absolwent jest w pełni przygotowany do współpracy z innymi artystami, zarówno pod względem merytorycznym (w pełni profesjonalna realizacja swojej partii w kontekście całości formalno-wyrazowej utworu, z wykorzystaniem całej zdobytej zintegrowanej wiedzy muzycznej) jak i psychospołecznym (postawa otwartości, szacunku, tolerancji i odpowiedzialności). Dzięki temu absolwent jest w stanie odnaleźć się w różnorodnym środowisku pracy. |
Semestry
Instrumentalistyka
Gra na instrumentach orkiestrowych (magisterskie uzupełniające, stacjonarne, obowiązuje od: 12/zimowy)
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
1 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | dr hab. Błażej Goliński, prof. dr hab. Tadeusz Samerek, prof. zw. dr hab. Krzysztof Sperski, dr hab. Jerzy Wujtewicz, prof. AM, dr hab. Marcin Zdunik, | 2/4105/11362 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Treści programowe:
- zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
- wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
- rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
- rozszerzenie repertuaru wykonawczego
- przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych
Wymagania programowe:
w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.
Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.
Główne założenia pracy dydaktycznej to:
- w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
- doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
- rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
- przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
- rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych
|
metody dydaktyczne |
Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:
- wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
- wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
- niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;
styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
2 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | dr hab. Błażej Goliński, prof. dr hab. Tadeusz Samerek, prof. zw. dr hab. Krzysztof Sperski, dr hab. Jerzy Wujtewicz, prof. AM, dr hab. Marcin Zdunik, | 2/4105/11375 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Treści programowe:
- zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
- wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
- rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
- rozszerzenie repertuaru wykonawczego
- przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych
Wymagania programowe:
w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student
powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę
solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze
technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.
Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości
ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w
grze na instrumencie.
Główne założenia pracy dydaktycznej to:
- w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
- doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
- rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
- przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
- rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych
|
metody dydaktyczne |
Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:
- wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
- wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
- niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
kwiecień - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;
czerwiec - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
3 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | dr hab. Błażej Goliński, prof. dr hab. Tadeusz Samerek, prof. zw. dr hab. Krzysztof Sperski, dr hab. Jerzy Wujtewicz, prof. AM, dr hab. Marcin Zdunik, | 2/4105/11388 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Treści programowe:
- zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
- wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
- rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
- rozszerzenie repertuaru wykonawczego
- przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych
Wymagania programowe:
w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student
powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę
solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze
technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.
Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości
ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w
grze na instrumencie.
Główne założenia pracy dydaktycznej to:
- doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
- rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
- przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
- rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych
|
metody dydaktyczne |
Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:
- wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
- wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
- niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
I recital dyplomowy - zróżnicowany program trwający ok. 60 min |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol |
4 | 30.00 | 12.0 | ćwiczenia | egzamin | dr hab. Błażej Goliński, prof. dr hab. Tadeusz Samerek, prof. zw. dr hab. Krzysztof Sperski, dr hab. Jerzy Wujtewicz, prof. AM, dr hab. Marcin Zdunik, | 2/4105/11401 |
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia |
Treści programowe:
- zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
- wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
- rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
- rozszerzenie repertuaru wykonawczego
- przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty i muzyka orkiestrowego - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych
Wymagania programowe:
w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student
powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę
solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze
technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.
Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości
ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w
grze na instrumencie.
Główne założenia pracy dydaktycznej to:
- doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
- rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
- przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
- rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych
|
metody dydaktyczne |
Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:
- wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
- wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
- niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty
|
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania |
II recital dyplomowy (zróżnicowany program trwający ok. 60 min.) oraz obrona pracy magisterskiej. |