Improwizacja

Celem przedmiotu jest przygotowanie studenta do samodzielnego tworzenia akompaniamentów i przygrywek do pieśni w oparciu o podstawowe techniki polifoniczne.

W ramach improwizacji student dowiaduje się jak tworzyć proste preludia, toccaty, fugi, partity i inne formy oraz jak opracować pieśni kościelne na różne sposoby.

Przedmiot szczególnie przydatny w grze liturgicznej

Kurs harmonii w zakresie szkoły średniej i akademii muzycznej, studiów I st. (dla organistów).

Kurs kontrapunktu oraz realizacji basso continuo w zakresie akademii muzycznej, studiów I st. (dla organistów).

Udział w kursach improwizacji organowej, realizacji basso continuo oraz praktyka liturgiczna.

• Śpiewnik kościelny ks. J. Siedleckiego

• Śpiewniki chorałowe Kościołów luterańskich

• przykłady muzyczne wybitnych improwizatorów

• Perucki R. Improwizacja organowa, Gdańsk 2016

• Dupre M. “Methode d’orgue en deux Partie ...”, Leduc, Paris 1927

• Dupre M. “Cours complet d’Improvisation a l’Orgue” Leduc, Paris 1937

- student zna i definiuje podstawowe zasady improwizacji na organach z uwzględnieniem struktury harmonicznej, rytmicznej i formalnej utworu, - rozpoznaje podstawowe style improwizatorskie używane w grze na organach w muzyce baroku, klasycyzmu, romantyzmu oraz w muzyce współczesnej, - posiada wiedzę na temat repertuaru stylistycznie związanego z muzyką organową, - student posiada podstawową wiedzę dotyczącą organów z poszczególnych epok, potrafi rozróżnić instrumenty barokowe, klasyczne, romantyczne i współczesne oraz przypisać do nich odpowiednią stylistykę improwizacji, - poprzez indywidualną pracę poszerza wiedzę dotyczącą improwizacji, - posiada świadomość zasad akustycznych dotyczących wykonania publicznego w różnych pomieszczeniach

- umie efektywnie wykorzystać wiedzę nabytą na wcześniejszych etapach edukacji związaną z harmonią praktyczną, basso continuo oraz grą liturgiczną, - posiada umiejętność wykorzystania swojej intuicji, emocjonalności i wyobraźni w zakresie improwizacji na organach, - potrafi improwizować używając różnych technik improwizatorskich, z uwzględnieniem struktury harmonicznej, rytmicznej i formalnej utworu, - potrafi improwizować w różnych stylach i gatunkach, - dysponuje umiejętnością tworzenia i realizowania własnych koncepcji artystycznych zgodnych z zasadami wykonawstwa w danej epoce, wykorzystując swą kreatywność - potrafi dobierać właściwą rejestrację, zgodną z założeniami stylistycznymi improwizowanego gatunku, - potrafi świadomie improwizować we własnym stylu, bazując na dokonaniach artystycznych twórców minionych epok

- jest w pełni kompetentnym i samodzielnym artystą, zdolnym do świadomego integrowania zdobytej wiedzy w obrębie specjalności, - posiada umiejętność samooceny, jak też jest zdolny do budowania konstruktywnej krytyki w obrębie działań muzycznych, artystycznych, oraz w obszarze szeroko pojmowanej kultury, - w sposób świadomy i profesjonalny umie zaprezentować własną działalność artystyczną

Program zajęć obejmuje naukę tworzenia prostych form imitacyjnych tj. kanon, inwencja 2-gł., ekspozycja fugi 3 i 4-gł. a także realizację swobodnej fantazji w stylu dowolnym

Zajęcia prowadzone w grupie 2-3 osobowej.

Praca przy instrumencie, tworzenie i naśladowanie określonych form polifonicznych, różnych stylów

Uczestniczenie w zajęciach oraz systematyczna praca, zdanie egzaminu na koniec semestru.

Program zajęć obejmuje improwizację w dowolnej formie oraz dowolnym stylu na temat pieśni, a także improwizację w formie ostinatowej np. passacaglia ciaccona.

Zajęcia prowadzone w grupie 2-3 osobowej.

Praca przy instrumencie, tworzenie i naśladowanie określonych form polifonicznych, różnych stylów.

Uczestniczenie w zajęciach oraz systematyczna praca, zdanie egzaminu na koniec semestru.