Literatura specjalistyczna

Celem nauczania przedmiotu jest uporządkowanie i rozszerzenie dotychczasowej znajomości literatury fortepianowej, uświadomienie studiującym powiązań twórczości fortepianowej z muzyką tworzoną w każdej z epok, zorientowanie w chronologii powstawania dzieł i ich stylu oraz zaznajomienie z historią i rozwojem wykonawstwa fortepianowego

Zakres nauczania:

- historia instrumentu: od XIV do XIX w. (monochord, klawikord, klawesyn,

  fortepian)

- literatura fortepianowa: od XVII w. (klawikord, klawesyn) do XIX w.

- historia wykonawstwa fortepianowego: od XVII w. (najstarsze przekazy) do XX w.

Zajęcia prowadzone są w formie wykładów ilustrowanych prezentacją zapisów fonicznych, niekiedy również wizyjnych.

Ogólna wiedza z zakresu historii muzyki powszechnej począwszy od epoki baroku do czasów współczesnych, historii form i gatunków muzyki instrumentalnej, historii kultury oraz wybranych zagadnień analizy dzieła muzycznego.

Podstawowa znajomość kanonu literatury fortepianowej z zakresu repertuaru szkoły muzycznej II stopnia.

Uczestnictwo w koncertach, słuchanie nagrań, programów radiowych i telewizyjnych, samodzielna analiza wybranych dzieł literatury fortepianowej.

I. Poniatowska -  Muzyka fortepianowa i pianistyka w wieku XIX, Warszawa (1991)

Monografie kompozytorów, Encyklopedie i słowniki muzyczne

Związane z tematem audycje radiowe, programy telewizyjne,

fonografia światowa.

Absolwent posiada szeroką znajomość literatury fortepianowej od wieku XVII do początku wieku XIX.
Absolwent zna formy i gatunki twórczości fortepianowej w poszczególnych epokach historii muzyki.

Absolwent potrafi dokonać samodzielnej identyfikacji dowolnego utworu fortepianowego, polegającej na określeniu epoki, w której powstał, stylu historycznego lub indywidualnego, formy, gatunku, jakości interpretacji, itp.
Absolwent potrafi przeanalizować - od strony formalnej, stylistycznej oraz wykonawczej – wykonywany przezeń repertuar.
Absolwent jest przygotowany do krytycznej oceny porównawczej różnych interpretacji danego utworu na fortepian solo lub koncertu na fortepian z orkiestrą.

Absolwent odnajduje się we własnej praktyce estradowej jako pianista mający szeroką wiedzę odnośnie do własnego repertuaru.
Absolwent nabiera łatwości i kreatywności w formułowaniu i prezentowaniu własnych poglądów na temat wartości różnych interpretacji muzyki fortepianowej.
Absolwent potrafi dostrzec i docenić wartości różnych – często nie dających się łatwo zaakceptować – modeli współczesnej pianistyki.

- historia fortepianu: od monochordu, organów, klawikordu i klawesynu do  fortepianu

  klawesyniści (Anglia, Francja, Włochy, Hiszpania, Niemcy), wykonawstwo w oparciu o źródła

 - J.S. Bach – Utwory klawesynowe (Capriccio „na odjazd ukochanego brata”, Klavierübung - (Partity, Fantazja i fuga chromatyczna, Koncert włoski, Wariacje Goldbergowskie, Suity francuskie i angielskie, koncerty)

- J.S. Bach – Utwory polifoniczne (Inwencje 2 i 3-głosowe, Wohltemperiertes Klavier transkrypcje, tradycje wykonawcze utworów Bacha

- C.Ph.E. Bach, J.Ch. Bach – „Empfindsamer Stil”, styl galant, rozwój pianistyki

- J. Haydn – sonaty, wariacje, koncerty

- W.A. Mozart – miejsce i rola w dziejach muzyki fortepianowej

  W.A. Mozart – sonaty, ronda, wariacje

Zajęcia to wykłady oraz wspólne słuchanie muzyki, omawianie prezentowanych utworów oraz niektórych wykonań.

Na zakończenie 1. semestru przewiduje się test słuchowy zawierający fragmenty nagrań utworów z omawianego okresu oraz kolokwium ustne obejmujące tematykę poruszaną w semestrze. Warunkiem zaliczenia jest również napisanie krótkiej pracy na temat twórczości fortepianowej jednego z mniej znanych kompozytorów działających w omawianym okresie.

- W.A. Mozart – Koncert fortepianowy (szczególne osiągnięcie artystyczne Mozarta, forma, znaczenie)

- L. van Beethoven – miejsce i rola w dziejach pianistyki i muzyki fortepianowej
  L. van Beethoven – Sonaty, Wariacje  (analiza formy w ostatnich sonatach, forma i faktura fortepianowa w największych cyklach wariacyjnych)

- L. van Beethoven – Koncerty, Fantazja na fortepian, chór i orkiestrę

- F. Schubert – Impromptus, Moments musicaux, Fantazja „Wędrowiec”, Sonaty

- Okres przejściowy (Clementi, Cramer, Dussek, Hummel), pierwsze „szkoły” pianistyczne (Czerny, Logier, Kalkbrenner i in.)
  Pierwsze pokolenie romatyków: J. Field, C. M. von Weber i inni

-  Polska muzyka fortepianowa: M. Szymanowska, F. Lessel

- F. Mendelssohn – Bartholdy  – Koncerty, Etiudy, Ronda, Variations serièuses

- F. Chopin – jego znaczenie jako kompozytora, pianisty i pedagoga

Zajęcia to wykłady oraz wspólne słuchanie muzyki, omawianie prezentowanych utworów oraz niektórych wykonań.

Na zakończenie 2. semestru przewiduje się test słuchowy zawierający fragmenty nagrań utworów z omawianego okresu oraz kolokwium ustne obejmujące tematykę poruszaną w semestrze. Warunkiem zaliczenia jest również napisanie krótkiej pracy na temat twórczości fortepianowej jednego z mniej znanych kompozytorów działających w omawianym okresie.