Dydaktyka instrumentu głównego

Głównym celem nauczania założonego przedmiotu, jest gruntowne przygotowanie studenta do pracy w charakterze nauczyciela gry na instrumencie dętym.

Wykłady kończą się egzaminem w trakcie którego student winien:

a/ wykazać wiedzę w przedmiocie objętym programem nauczania

b/ uzyskać zaliczenie praktyki pedegogicznej

c/ uzyskać zaliczenie pisemnego kolokwium w I semestrze na temat znajomości co
najmniej czterech podstawowych pozycji z literatury metodycznej przedmiotu.

Uzyskanie wszystkich zaliczeń, jest warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego

którego celem jest sprawdzenie ogólnej orientacji studenta w zakresie tematyki objętej
ramowym programem nauczania.

Wszelkie dodatkowe zajęcia mające związek z rozwojem sfery intelektualnej oraz
merytorycznej wiedzy studenta jak : pedagogika, psychologia, historia sztuki, historia kultury uczestnictwo w zajęciach prowadzonych przez wybitnych pedagogów, uczestnictwo czynne i bierne w koncertach i inne.

Wybór szerokiego zakresu literatury metodycznej założonego instrumentu jak książki, opracowania, broszury, szkoły gry na instrumencie, wysoko specjalistyczne opracowania metodyczne autorstwa wybitnych metodyków – instrumentalistów na poszczególne instrumenty.

Szczególnie polecane opracowania to :

Kupisiewicz Cz. Metody programowania dydaktycznego 1975 W - wa

Włodarski Z. Psychologia prawidłowości uczenia się i nauczania 1980

Lewandowska K. Rozwój zdolności muzycznych u dzieci w wieku
szkolnym 1978 W - wa

Horbulewicz J. Rozwój pamięci muzycznej 1963 W - wa
Wurz H. Blasdruck Und Atemstutze beim Querflotenspiel
Wroński T. Zagadnienia gry skrzypcowej 1965 W - waWybór szerokiego zakresu literatury metodycznej założonego instrumentu jak książki, opracowania, broszury, szkoły gry na instrumencie, wysoko specjalistyczne opracowania

Wszelkiego rodzaju periodyki i artykuły o treści nauczania metodycznego, piśmiennictwo

Student:
posiada podstawową wiedzę dydaktyczną związaną z procesem nauczania gry na gitarze,
ma niezbędną wiedzę o specyfice metodycznej problemów związanych z nauczaniem gry na gitarze,
wie, gdzie znajdują się najważniejsze źródła wiedzy dydaktyczno-metodycznej i w miarę potrzeby z nich korzysta,
zna różne koncepcje pedagogiczne i wie, jak je wykorzystać w praktyce,
posiada dobrą znajomość repertuaru dydaktycznego i wie , jak go dopasować do indywidualnych potrzeb swoich uczniów,
zna podstawę programową dotyczącą nauczania gry na gitarze w szkole muzycznej I stopnia i wie, jak ją realizować.

Student:
potrafi właściwie rozpoznać indywidualne potrzeby swoich uczniów i dopasować do nich odpowiednie środki (repertuar) dydaktyczne,
potrafi właściwie określić istotę danego problemu i umie go objaśnić uczniowi w przystępny sposób,
umie wykorzystywać swoją wiedzę metodyczną w sposób zgodny z zasadami dydaktycznymi,
potrafi umiejętnie korzystać z rozmaitych pomocy naukowych,
nie narzuca swoim uczniom metod pracy, które zakłócają tok naturalnej narracji muzycznej i niekorzystnie odbijają się potem na ich postępach w nauce.

Student:
posiada zdolność krytycznej oceny swoich u miejętności pedagogicznych i potrafi samodzielnie pracować nad doskonaleniem swojego warsztatu pedagogicznego,
zawsze okazuje wszystkim swoim uczniom szacunek i nie różnicuje ich ze względu na umiejętności gry na gitarze, w każdej sytuacji potrafi znaleźć (w miarę potrzeby dla każdego ucznia) odpowiednie rozwiązanie, nie obniżając przy tym swoich wymagań,
jest otwarty na dzielenie się swoją wiedzą pedagogiczną – zarówno z uczniami, jak i z nauczycielami gitary oraz pedagogami innych specjalności,
posiada kwalifikacje i niezbędne kompetencje do nauczania gry na gitarze na podstawowym poziomie edukacji muzycznej.

Założone treści programowe winny się koncentrować w trzech grupach tematycznych, które umożliwią praktyczne poznanie zagadnienia i umożliwią doskonaleni swego warsztatu pedagogicznego. Tak więc:

A. Teoria nauczania

 1. Ogólne zasady dydaktyki w procesie nauczania gry na instrumencie

 2. Zasady konstrukcji programu nauczania i kryteria doboru treści programowych

 3. Planowanie i dokumentacja nauczania

 4. Praca na lekcji i jej przebieg

 6. Praca domowa ucznia , jej o0rganizacja i specyfika

 7. Kontrola i ocena wyników nauczania pod kątem realizacji celów nauczania gry

 oraz ogólnych celów i zadań wychowawczych uczelni

 8. Doskonalenie swoich umiejętności : rola samokształcenia artystycznego i

 pedagogicznego: rola seminariów metodycznych i kursów interpretacji muzycznej

 rola i znaczenie aktywnego udziału nauczyciela w życiu artystycznym swego

 środowiska – jako formy samokształcenia.

 9. Praktyka artystyczna (audycje, koncerty, przesłuchania, konkursy) i jej znaczenie w kształceniu instrumentalisty

 B. Fizjologia gry

 1. Kwalifikacje do zawodu

 2. Słuchowa i sonorystyczna kontrola gry. Gra jako nabyty zespół ruchowy

 3. Higiena gry

 4. Postawa przy grze, układ rąk – aplikatura

 5. Budowa anatomiczna aparatu oddechowego

 6. Wybrane elementy z zakresu fizjologii oddychania w grze na inst.. dętych


7. Podparcie oddechowe jako istotna część warsztatu dęcisty

 8. Ćwiczenia oddechowe, oddech permanentny

 9. Embouchure

 10. Technika kształtowania dźwięku praca języka a artykulacja

 11. Ośrodkowy układ nerwowy i podstawy koordynacji ruchowej

 C. Zakres umiejętności wykonawczych

 1. Podstawowe problemy wychowawcze, specyfika uzdolnień do gry na konkretny

 Instrumencie

 2. Sposoby kształcenia dźwięku na instrumencie, proces powstawania dźwięku\

 atakowanie i kończenie dźwięku,

 3. Artykulacja - dźwięk prosty, wibracja, stacc. pojedyncze, podwójne potrójne

 frullato, flażolety, whistle-tony, wielodźwięki i inne

 4. Środki techniki i ekspresji założonego instrumentu

 5. Podstawowe elementy problematyki interpretacyjnej

 6. Początkowe nauczanie gry na danym instrumencie

 7. Pamięć muzyczna ; rodzaje pamięci; sposoby uczenia się utworu na pamięć

 w zależności od typu pamięci studenta

 8. Psychologia ;stres i trema

 9. Charakterystyka głównych trudności i niepowodzeń w rozwijaniu umiejętności i

 dyspozycji wykonawczych studenta

Wykłady prowadzone są zbiorowo, podczas których realizowane są praktyczne zadania z zakresu nauczania gry na instrumencie. Studenci realizują konkretne problemy połączone z dyskusją, tyczącą rozwiązania wybranego zagadnienia.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczone kolokwium w sesji zimowej.

Student musi wykazać minimum wiedzy z założonego przedmiotu, podlegając ocenie punktacyjnej w skali od 1 – 25 pkt.

Założone treści programowe winny się koncentrować w trzech grupach tematycznych, które umożliwią praktyczne poznanie zagadnienia i umożliwią doskonaleni swego warsztatu pedagogicznego. Tak więc:

A. Teoria nauczania

 1. Ogólne zasady dydaktyki w procesie nauczania gry na instrumencie

 2. Zasady konstrukcji programu nauczania i kryteria doboru treści programowych

 3. Planowanie i dokumentacja nauczania

 4. Praca na lekcji i jej przebieg

 6. Praca domowa ucznia , jej o0rganizacja i specyfika

 7. Kontrola i ocena wyników nauczania pod kątem realizacji celów nauczania gry

 oraz ogólnych celów i zadań wychowawczych uczelni

 8. Doskonalenie swoich umiejętności : rola samokształcenia artystycznego i

 pedagogicznego: rola seminariów metodycznych i kursów interpretacji muzycznej

 rola i znaczenie aktywnego udziału nauczyciela w życiu artystycznym swego

 środowiska – jako formy samokształcenia.

 9. Praktyka artystyczna (audycje, koncerty, przesłuchania, konkursy) i jej znaczenie w kształceniu instrumentalisty

 B. Fizjologia gry

 1. Kwalifikacje do zawodu

 2. Słuchowa i sonorystyczna kontrola gry. Gra jako nabyty zespół ruchowy

 3. Higiena gry

 4. Postawa przy grze, układ rąk – aplikatura

 5. Budowa anatomiczna aparatu oddechowego

 6. Wybrane elementy z zakresu fizjologii oddychania w grze na inst.. dętych


7. Podparcie oddechowe jako istotna część warsztatu dęcisty

 8. Ćwiczenia oddechowe, oddech permanentny

 9. Embouchure

 10. Technika kształtowania dźwięku praca języka a artykulacja

 11. Ośrodkowy układ nerwowy i podstawy koordynacji ruchowej

 C. Zakres umiejętności wykonawczych

 1. Podstawowe problemy wychowawcze, specyfika uzdolnień do gry na konkretny

 Instrumencie

 2. Sposoby kształcenia dźwięku na instrumencie, proces powstawania dźwięku\

 atakowanie i kończenie dźwięku,

 3. Artykulacja - dźwięk prosty, wibracja, stacc. pojedyncze, podwójne potrójne

 frullato, flażolety, whistle-tony, wielodźwięki i inne

 4. Środki techniki i ekspresji założonego instrumentu

 5. Podstawowe elementy problematyki interpretacyjnej

 6. Początkowe nauczanie gry na danym instrumencie

 7. Pamięć muzyczna ; rodzaje pamięci; sposoby uczenia się utworu na pamięć

 w zależności od typu pamięci studenta

 8. Psychologia ;stres i trema

 9. Charakterystyka głównych trudności i niepowodzeń w rozwijaniu umiejętności i

 dyspozycji wykonawczych studenta

Wykłady prowadzone są zbiorowo, podczas których realizowane są praktyczne zadania z zakresu nauczania gry na instrumencie. Studenci realizują konkretne problemy połączone z dyskusją, tyczącą rozwiązania wybranego zagadnienia.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdany egzamin w sesji letniej poprzedzony zaliczonym kolokwium w sesji zimowej. Student musi wykazać minimum wiedzy z założonego przedmiotu, podlegając ocenie punktacyjnej w skali od 1 – 25 pkt.

Założone treści programowe winny się koncentrować w trzech grupach tematycznych, które umożliwią praktyczne poznanie zagadnienia i umożliwią doskonaleni swego warsztatu pedagogicznego. Tak więc:

A. Teoria nauczania

 1. Ogólne zasady dydaktyki w procesie nauczania gry na instrumencie

 2. Zasady konstrukcji programu nauczania i kryteria doboru treści programowych

 3. Planowanie i dokumentacja nauczania

 4. Praca na lekcji i jej przebieg

 6. Praca domowa ucznia , jej o0rganizacja i specyfika

 7. Kontrola i ocena wyników nauczania pod kątem realizacji celów nauczania gry

 oraz ogólnych celów i zadań wychowawczych uczelni

 8. Doskonalenie swoich umiejętności : rola samokształcenia artystycznego i

 pedagogicznego: rola seminariów metodycznych i kursów interpretacji muzycznej

 rola i znaczenie aktywnego udziału nauczyciela w życiu artystycznym swego

 środowiska – jako formy samokształcenia.

 9. Praktyka artystyczna (audycje, koncerty, przesłuchania, konkursy) i jej znaczenie w kształceniu instrumentalisty

 B. Fizjologia gry

 1. Kwalifikacje do zawodu

 2. Słuchowa i sonorystyczna kontrola gry. Gra jako nabyty zespół ruchowy

 3. Higiena gry

 4. Postawa przy grze, układ rąk – aplikatura

 5. Budowa anatomiczna aparatu oddechowego

 6. Wybrane elementy z zakresu fizjologii oddychania w grze na inst.. dętych


7. Podparcie oddechowe jako istotna część warsztatu dęcisty

 8. Ćwiczenia oddechowe, oddech permanentny

 9. Embouchure

 10. Technika kształtowania dźwięku praca języka a artykulacja

 11. Ośrodkowy układ nerwowy i podstawy koordynacji ruchowej

 C. Zakres umiejętności wykonawczych

 1. Podstawowe problemy wychowawcze, specyfika uzdolnień do gry na konkretny

 Instrumencie

 2. Sposoby kształcenia dźwięku na instrumencie, proces powstawania dźwięku\

 atakowanie i kończenie dźwięku,

 3. Artykulacja - dźwięk prosty, wibracja, stacc. pojedyncze, podwójne potrójne

 frullato, flażolety, whistle-tony, wielodźwięki i inne

 4. Środki techniki i ekspresji założonego instrumentu

 5. Podstawowe elementy problematyki interpretacyjnej

 6. Początkowe nauczanie gry na danym instrumencie

 7. Pamięć muzyczna ; rodzaje pamięci; sposoby uczenia się utworu na pamięć

 w zależności od typu pamięci studenta

 8. Psychologia ;stres i trema

 9. Charakterystyka głównych trudności i niepowodzeń w rozwijaniu umiejętności i

 dyspozycji wykonawczych studenta

Wykłady prowadzone są zbiorowo, podczas których realizowane są praktyczne zadania z zakresu nauczania gry na instrumencie. Studenci realizują konkretne problemy połączone z dyskusją, tyczącą rozwiązania wybranego zagadnienia.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczone kolokwium w sesji zimowej.

Student musi wykazać minimum wiedzy z założonego przedmiotu, podlegając ocenie punktacyjnej w skali od 1 – 25 pkt.

Założone treści programowe winny się koncentrować w trzech grupach tematycznych, które umożliwią praktyczne poznanie zagadnienia i umożliwią doskonaleni swego warsztatu pedagogicznego. Tak więc:

A. Teoria nauczania

 1. Ogólne zasady dydaktyki w procesie nauczania gry na instrumencie

 2. Zasady konstrukcji programu nauczania i kryteria doboru treści programowych

 3. Planowanie i dokumentacja nauczania

 4. Praca na lekcji i jej przebieg

 6. Praca domowa ucznia , jej o0rganizacja i specyfika

 7. Kontrola i ocena wyników nauczania pod kątem realizacji celów nauczania gry

 oraz ogólnych celów i zadań wychowawczych uczelni

 8. Doskonalenie swoich umiejętności : rola samokształcenia artystycznego i

 pedagogicznego: rola seminariów metodycznych i kursów interpretacji muzycznej

 rola i znaczenie aktywnego udziału nauczyciela w życiu artystycznym swego

 środowiska – jako formy samokształcenia.

 9. Praktyka artystyczna (audycje, koncerty, przesłuchania, konkursy) i jej znaczenie w kształceniu instrumentalisty

 B. Fizjologia gry

 1. Kwalifikacje do zawodu

 2. Słuchowa i sonorystyczna kontrola gry. Gra jako nabyty zespół ruchowy

 3. Higiena gry

 4. Postawa przy grze, układ rąk – aplikatura

 5. Budowa anatomiczna aparatu oddechowego

 6. Wybrane elementy z zakresu fizjologii oddychania w grze na inst.. dętych


7. Podparcie oddechowe jako istotna część warsztatu dęcisty

 8. Ćwiczenia oddechowe, oddech permanentny

 9. Embouchure

 10. Technika kształtowania dźwięku praca języka a artykulacja

 11. Ośrodkowy układ nerwowy i podstawy koordynacji ruchowej

 C. Zakres umiejętności wykonawczych

 1. Podstawowe problemy wychowawcze, specyfika uzdolnień do gry na konkretny

 Instrumencie

 2. Sposoby kształcenia dźwięku na instrumencie, proces powstawania dźwięku\

 atakowanie i kończenie dźwięku,

 3. Artykulacja - dźwięk prosty, wibracja, stacc. pojedyncze, podwójne potrójne

 frullato, flażolety, whistle-tony, wielodźwięki i inne

 4. Środki techniki i ekspresji założonego instrumentu

 5. Podstawowe elementy problematyki interpretacyjnej

 6. Początkowe nauczanie gry na danym instrumencie

 7. Pamięć muzyczna ; rodzaje pamięci; sposoby uczenia się utworu na pamięć

 w zależności od typu pamięci studenta

 8. Psychologia ;stres i trema

 9. Charakterystyka głównych trudności i niepowodzeń w rozwijaniu umiejętności i

 dyspozycji wykonawczych studenta

Wykłady prowadzone są zbiorowo, podczas których realizowane są praktyczne zadania z zakresu nauczania gry na instrumencie. Studenci realizują konkretne problemy połączone z dyskusją, tyczącą rozwiązania wybranego zagadnienia.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zdany egzamin w sesji letniej poprzedzony zaliczonym kolokwium w sesji zimowej. Student musi wykazać minimum wiedzy z założonego przedmiotu, podlegając ocenie punktacyjnej w skali od 1 – 25 pkt.