symbol | jezyk |
---|---|
1/3573 | polski |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
- zapoznanie z pojęciem „forma muzyczna” i jego różnorodnymi interpretacjami, - znajomość pojęć i terminów z zakresu dyscypliny „formy muzyczne” i wyrabianie umiejętności biegłego ich stosowania w praktyce analitycznej, - rozwijanie umiejętności samodzielnego analizowania (omawiania i opisywania) i interpretowania form utworów instrumentalnych i wokalno instrumentalnych, w różnych epokach historycznych (od baroku do współczesności), a w szczególności: = jednoczęściowych form muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej (formy okresowe, rondo, wariacje, fuga, pieśń solowa, poemat symfoniczny), = cyklicznych form muzyki instrumentalnej (sonata, symfonia, koncert), - zapoznanie ze zmiennością zasad konstrukcji dzieła w zależności od epoki, w której dzieło powstało i specyfiki języka muzycznego jego twórcy, - promocja muzyki polskiej. Wyraża się ona przez wykorzystywanie do analiz, w zakresie wszystkich omawianych form muzycznych, utworów napisanych przez polskich kompozytorów. | |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Po wykładzie wprowadzającym z demonstracją, przybliżającym cechy danej formy i zasady jej analizowania, dalsze zajęcia mają charakter ćwiczeń realizowanych przez studentów. Stopień ich przygotowania się do zajęć jest sprawdzany przez prowadzącego zajęcia, a wypowiedzi studentów uzupełniane i korygowane przez pedagoga. Stąd też wymagana jest wysoka frekwencja na zajęciach. | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
- brak danych - | |
bibliografia podstawowa | |
Semestr 3,4
Piśmiennictwo (wybór): M. Podhajski: Formy muzyczne. PWN, 1991; J. M. Chomiński: Formy muzyczne. T. 2, PWM 1987; M. Tomaszewski: Studia nad pieśnią romantyczną. AM, Kraków 1997 (wybrane eseje); wybrane eseje z 10 zeszytów Zespołu Historii i Teorii Pieśni z cyklu „Muzyka i liryka”, pod red. M. Tomaszewskiego, wydanych przez AM w Krakowie, a w szczególności: z zeszytu 1(1989), zeszytu 2 (1989), zeszytu 3 (1991), zeszytu 8 (1999), zeszytu 9 (2000) i zeszytu 10 (2002); M. Bristiger: Związki muzyki ze słowem. Biblioteka Res Facta 4, PWM 1986; M. Tomaszewski: Interpretacja integralna dzieła muzycznego. AM, Kraków 2000; A. Jarzębska: Z dziejów myśli o muzyce. Musica Iagellonica, Kraków 2002; M. Podhajski: Cechy formy sonatowej. Muzyka fortepianowa II, Prace Specjalne 12, PWSM, Gdańsk 1977; M. Podhajski: Zasady analizy relacji przeciwstawności w formie sonatowej. Muzyka fortepianowa IV, Prace Specjalne 25, PWSM, Gdańsk 1981.
Semestr 5,6
Piśmiennictwo (wybór): wybór referatów wygłoszonych na seminariach poświęconych formie sonatowej, organizowanych przez Centrum Edukacji Artystycznej. Między innymi: teksty wygłoszone na Sesji Nadzwyczajnej z okazji roku Chopinowskiego (Warszawa 11.12.1999, wydanie drukiem: CEA, Warszawa 2001): Irena Poniatowska: Sonaty F. Chopina. Słowo wstępne; Mieczysław Tomaszewski: Sonaty Fryderyka Chopina. Przeświadczenia, sądy, znaki zapytania; Iwona Lindstedt: Fryderyk Chopin – Sonata b-moll op. 35. Główne problemy analityczne. Teksty wygłoszone na seminarium Sonata romantyczna w świetle metod hermeneutycznych, semiotycznych i strukturalnych (Warszawa 25-26 marca 2000, druk: CEA, Warszawa 2001): Jolanta Bauman: Sonata B-dur Franciszka Schuberta op. posth. D 960 – dominanta jednej idei; Andrzej Tuchowski: Fryderyk Chopin – II Sonata b-moll op. 35 (1837-1839); Krzysztof Komarnicki: Kontekst historyczny Sonaty h-moll Franciszka Liszta; Irena Poniatowska: Glossa do badań nad Sonatą h-moll Franciszka Liszta. Teksty wygłoszone na seminarium Drogi i rozdroża sonaty XX wieku (Warszawa 24-25.03.2001, druk: CEA, Warszawa 2002); Iwona Lindstedt: Drogi i rozdroża sonaty w XX wieku – wprowadzenie; Tomasz Marcin Kienik: III Sonata fortepianowa Karola Szymanowskiego. Deformacja układu klasycznego – czy nowe spojrzenie na istotę cyklu sonatowego; M. Podhajski: Relacja przeciwstawności pomiędzy tematami form sonatowych w sonatach fortepianowych Karola Szymanowskiego. Muzyka fortepianowa IV, Prace Specjalne 25, PWSM, Gdańsk 1981; Małgorzata Gąsiorowska: Sergiusz Prokofiew – VII Sonata fortepianowa B-dur op. 83; Krzysztof Szwajgier: Pierre Boulez – III Sonata na fortepian. Studium formy otwartej A. Nowak: Polski koncert fortepianowy 1945-1995. (W:) Muzyka polska 1945-1995. AM, Kraków 1996; M. Tomaszewski: Sonorystyczna ekspresywność i alegoryczny symbolizm: symfonia polska 1944-1994. (W:) Muzyka polska 1945-1995. AM, Kraków 1996; A. Nowak: Polski koncert fortepianowy 1945-1995. (W:) Muzyka polska 1945-1995. AM, Kraków 1996; L. Polony: Poetyka muzyczna Mieczysława Karłowicza. PWM 1986; Michael Kennedy: Strauss Tone Poems. British Broadcasting Corporation 1984. | |
bibliografia uzupełniająca | |
Semestr 3,4 Utwory muzyczne (wybór): wybrane mazurki Chopina; wariacje (Mozart: Sonata A KV 331 cz. I; Reger: Wariacje na temat Mozarta op. 132; Paganini: Kaprys 24, wariacje na temat tego Kaprysu napisane przez Brahmsa, Lutosławskiego), passacaglie (Buxtehude, Bach, Brahms, Lutosławski); ronda (z sonat Beethovena, ronda Chopina, Bartóka); pieśń romantyczna (Schubert, Schumann, Brahms, Wolf); pieśń nowsza (A. Schönberg: Pierrot Lunaire op. 21, L. Berio: Sequenza III, K. Serocki: Oczy powietrza lub W. Lutosławski: 5 Pieśni do słów K. Iłlkowiczówny); wybrane sonaty Mozarta i L.van Beethovena; symfonie Mozarta (KV 543, KV 550, KV 551) i Beethovena.
Semestr 5,6
Utwory muzyczne: sonaty solowe fortepianowe (Schubert: Sonata c, D 958, Sonata B, D 960; Chopin b i h; Liszt: Sonata h). Skrzypcowe: Brahms Sonata d moll op. 108; Franck: Sonata A. Sonaty nowsze: Szymanowski, Prokofiew, Boulez. Koncerty: J. S. Bach: Koncerty brandenburskie (III i V); koncerty Mozarta (A fortepianowy, KV 488; A skrzypcowy, KV 219; d fortepianowy, KV 466, c fortepianowy KV 491, A klarnetowy, KV 622) – porównanie budowy ekspozycji orkiestry i solisty; koncerty skrzypcowe Beethovena i Brahmsa; koncerty fortepianowe Schumanna (a moll), Griega (a moll), Liszta (Es dur); koncert nowszy (skrzypcowe: Szymanowskiego – I i Panufnika; fortepianowe: Lutosławskiego i Szymańskiego); symfonie: Mendelssohna, Brahmsa, Czajkowskiego; symfonie Mahlera, Szostakowicza; polska symfonia po II wojnie światowej; poematy symfoniczne R. Straussa i M. Karłowicza. | |
efekty kształcenia - wiedza | |
posiada ogólną znajomość literatury muzycznej (K_W01) | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
posiada umiejętność odczytania zapisu muzyki różnych epok (K_U05) | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie (K_K01) |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | 30.00 | 3.0 | ćwiczenia | zaliczenie | prof. Marek Podhajski, | 1/3573/9834 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- podstawowe pojęcia z zakresu dyscypliny „formy muzyczne”, - formy okresowe, - rondo, - wariacje, - pieśń solowa epoki romantyzmu, | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się: wykłady z objaśnieniem, ćwiczenia i sprawdziany. Wykłady obejmują: - zagadnienia wstępne związane z pojęciem „forma muzyczna” i terminologią nauki o formach muzycznych, - charakterystykę historycznego rozwoju danej formy wraz z omówieniem techniki analizy utworów należących do tego typu formy. Wykłady takie zawsze występują przed ćwiczeniami analitycznymi, Ćwiczenia: Obejmują analizy wykonywane przez studentów wskazanych przez pedagoga utworów muzycznych. Są formą dominującą prowadzonych zajęć. Tematyka każdego ćwiczenia podana jest z tygodniowym wyprzedzeniem i wpisywana do zeszytu ćwiczeń, który prowadzony jest przez studenta. Przygotowanie studentów do zajęć jest każdorazowo sprawdzane, a poziom ich przygotowania odnotowywany przez pedagoga w zeszytach ćwiczeń. Sprawdziany: Stosowane są na zakończenie omawiania danego typu formy. Obejmują głównie analizy kilku utworów utrzymanych w danym typie formy oraz odpowiedzi na pytania teoretyczne związane z techniką analizy tego typu. Wykaz utworów do analizy i zbiór teoretycznych pytań sprawdzających, które będzie obejmował dany sprawdzian, jest podany studentom do wiadomości co najmniej z dwutygodniowym wyprzedzeniem. W zeszytach ćwiczeń odnotowuje się również oceny ze sprawdzianów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie zaliczeń z wszystkich ćwiczeń (jedno może być niezaliczone) i z wszystkich sprawdzianów. Aktywność studenta na zajęciach i uzyskane przez niego oceny ze sprawdzianów są podstawą do określenia oceny zaliczającej semestr. Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | 30.00 | 3.0 | ćwiczenia | zaliczenie | prof. Marek Podhajski, | 1/3573/9853 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- pieśń solowa epoki romantyzmu (kontynuacja) i pieśń nowsza, - sonata i symfonia klasyczna. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się: wykłady z objaśnieniem, ćwiczenia i sprawdziany. Wykłady obejmują: - zagadnienia wstępne związane z pojęciem „forma muzyczna” i terminologią nauki o formach muzycznych, - charakterystykę historycznego rozwoju danej formy wraz z omówieniem techniki analizy utworów należących do tego typu formy. Wykłady takie zawsze występują przed ćwiczeniami analitycznymi, Ćwiczenia: Obejmują analizy wykonywane przez studentów wskazanych przez pedagoga utworów muzycznych. Są formą dominującą prowadzonych zajęć. Tematyka każdego ćwiczenia podana jest z tygodniowym wyprzedzeniem i wpisywana do zeszytu ćwiczeń, który prowadzony jest przez studenta. Przygotowanie studentów do zajęć jest każdorazowo sprawdzane, a poziom ich przygotowania odnotowywany przez pedagoga w zeszytach ćwiczeń. Sprawdziany: Stosowane są na zakończenie omawiania danego typu formy. Obejmują głównie analizy kilku utworów utrzymanych w danym typie formy oraz odpowiedzi na pytania teoretyczne związane z techniką analizy tego typu. Wykaz utworów do analizy i zbiór teoretycznych pytań sprawdzających, które będzie obejmował dany sprawdzian, jest podany studentom do wiadomości co najmniej z dwutygodniowym wyprzedzeniem. W zeszytach ćwiczeń odnotowuje się również oceny ze sprawdzianów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie zaliczeń z wszystkich ćwiczeń (jedno może być niezaliczone) i z wszystkich sprawdzianów. Aktywność studenta na zajęciach i uzyskane przez niego oceny ze sprawdzianów są podstawą do określenia oceny zaliczającej semestr. Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 | 30.00 | 3.0 | ćwiczenia | zaliczenie | prof. Marek Podhajski, | 1/3573/9875 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- sonata i symfonia epoki romantyzmu, - koncert barokowy, klasyczny i epoki romantyzmu, | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się: wykłady z objaśnieniem, ćwiczenia i sprawdziany. Wykłady obejmują: - zagadnienia wstępne związane z pojęciem „forma muzyczna” i terminologią nauki o formach muzycznych, - charakterystykę historycznego rozwoju danej formy wraz z omówieniem techniki analizy utworów należących do tego typu formy. Wykłady takie zawsze występują przed ćwiczeniami analitycznymi, Ćwiczenia: Obejmują analizy wykonywane przez studentów wskazanych przez pedagoga utworów muzycznych. Są formą dominującą prowadzonych zajęć. Tematyka każdego ćwiczenia podana jest z tygodniowym wyprzedzeniem i wpisywana do zeszytu ćwiczeń, który prowadzony jest przez studenta. Przygotowanie studentów do zajęć jest każdorazowo sprawdzane, a poziom ich przygotowania odnotowywany przez pedagoga w zeszytach ćwiczeń. Sprawdziany: Stosowane są na zakończenie omawiania danego typu formy. Obejmują głównie analizy kilku utworów utrzymanych w danym typie formy oraz odpowiedzi na pytania teoretyczne związane z techniką analizy tego typu. Wykaz utworów do analizy i zbiór teoretycznych pytań sprawdzających, które będzie obejmował dany sprawdzian, jest podany studentom do wiadomości co najmniej z dwutygodniowym wyprzedzeniem. W zeszytach ćwiczeń odnotowuje się również oceny ze sprawdzianów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie zaliczeń z wszystkich ćwiczeń (jedno może być niezaliczone) i z wszystkich sprawdzianów. Aktywność studenta na zajęciach i uzyskane przez niego oceny ze sprawdzianów są podstawą do określenia oceny zaliczającej semestr. Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 | 30.00 | 3.0 | ćwiczenia | zaliczenie | prof. Marek Podhajski, | 1/3573/9893 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- sonata i symfonia nowsza, - koncert nowszy, - poemat symfoniczny. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się: wykłady z objaśnieniem, ćwiczenia i sprawdziany. Wykłady obejmują: - zagadnienia wstępne związane z pojęciem „forma muzyczna” i terminologią nauki o formach muzycznych, - charakterystykę historycznego rozwoju danej formy wraz z omówieniem techniki analizy utworów należących do tego typu formy. Wykłady takie zawsze występują przed ćwiczeniami analitycznymi, Ćwiczenia: Obejmują analizy wykonywane przez studentów wskazanych przez pedagoga utworów muzycznych. Są formą dominującą prowadzonych zajęć. Tematyka każdego ćwiczenia podana jest z tygodniowym wyprzedzeniem i wpisywana do zeszytu ćwiczeń, który prowadzony jest przez studenta. Przygotowanie studentów do zajęć jest każdorazowo sprawdzane, a poziom ich przygotowania odnotowywany przez pedagoga w zeszytach ćwiczeń. Sprawdziany: Stosowane są na zakończenie omawiania danego typu formy. Obejmują głównie analizy kilku utworów utrzymanych w danym typie formy oraz odpowiedzi na pytania teoretyczne związane z techniką analizy tego typu. Wykaz utworów do analizy i zbiór teoretycznych pytań sprawdzających, które będzie obejmował dany sprawdzian, jest podany studentom do wiadomości co najmniej z dwutygodniowym wyprzedzeniem. W zeszytach ćwiczeń odnotowuje się również oceny ze sprawdzianów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie zaliczeń z wszystkich ćwiczeń (jedno może być niezaliczone) i z wszystkich sprawdzianów. Aktywność studenta na zajęciach i uzyskane przez niego oceny ze sprawdzianów są podstawą do określenia oceny zaliczającej semestr. Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |