Europejski System Akumulacji i Transferu Punktów
» Strona główna

Harmonia praktyczna

symboljezyk
1/3555polski
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu

Głównym celem zajęć jest:

1. umożliwienie studentowi zastosowania w praktyce środków harmoniki funkcyjnej;

2. zdobycie i opanowanie techniki umiejętności doboru i użycia tychże środków;

3. rozwijanie wewnętrznego słuchu harmonicznego i wyobraźni muzycznej poprzez  granie na fortepianie ćwiczeń zawierających omawiane kolejno problemy harmoniczne i zjawiska brzmieniowe oraz poprzez słuchanie realizowanych przykładów;

4. kształcenie umiejętności rozumienia i analizowania języka harmonicznego oraz rozpoznawania struktur brzmieniowych użytych w danym utworze muzycznym (analiza wybranych przykładów z literatury muzycznej w różnych fakturach);

5. kształcenie umiejętności praktycznego zastosowania zdobytej wiedzy harmonicznej z zastosowaniem różnych typów akompaniamentu.

Nauczanie przedmiotu trwa dwa semestry I roku studiów. Zajęcia prowadzone są w grupach dwuosobowych i odbywają się w wymiarze jednej godziny tygodniowo. Cotygodniowe ćwiczenia domowe studentów (realizowane na fortepianie) są omawiane i analizowane na zajęciach wraz z koniecznymi wyjaśnieniami i korektą.

sposób realizacji
zajęcia stacjonarne
wymagania wstępne i dodatkowe

Znajomość podstaw harmonii tonalnej w zakresie teoretycznym i praktycznym.

zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu

harmonia (wykład)

bibliografia podstawowa
  • Poszowski A., Harmonia systemu tonalnego dur-moll, Wyd. Akademia Muzyczna, Gdańsk 2001.
  • Sikorski K., Harmonia. Zbiór zadań i przykładów, PWM, Kraków 1984.
  • Wesołowski F., Materiały do ćwiczeń harmonicznych, PWM, Kraków 2004.
  • materiały do analiz harmonicznych (wybór).
bibliografia uzupełniająca
  • Frączkiewicz A., Fieldorf  M., Zasady modulacji – podręcznik pomocniczy do nauki harmonii, PWM, Kraków 1996.
  • Pokrzywińska M., Progresje. Zbiór ćwiczeń harmonicznych, Centrum Edukacji Artystycznej, Warszawa 2004.
  • Sikorski K., Harmonia, cz. I, PWM, Kraków 2003, cz. II, PWM, Kraków 2001.
  • Targosz J., Podstawy harmonii funkcyjnej, PWM, Kraków 1993.
  • Wesołowski F., Nauka harmonii, wyd. II poprawione, Akademia Muzyczna, Łódź 2008.
  • Wesołowski F., Rozwój systemu tonalnego dur-moll, Centrum Edukacji Artystycznej, Warszawa 2006.
efekty kształcenia - wiedza

rozpoznaje i nazywa stosowane w praktyce środki harmoniki funkcyjnej (K_W13)
definiuje wzajemne relacje zachodzące pomiędzy teoretycznymi aspektami harmonicznymi a praktyką ich zastosowania (K_W13)
posiada wiedzę z zakresu harmoniki tonalnej oraz jej praktycznego zastosowania w analizie wykonywanych ćwiczeń/utworów (K_W14)
zna konstrukcje harmoniczne (kadencja, progresja) oraz różne typy akompaniamentu, dające podstawy improwizacji (K_W15)

efekty kształcenia - umiejętności

opanował warsztat techniczny potrzebny do prezentacji zjawisk harmonicznych (K_U07)
posiada umiejętność właściwego odczytania basu cyfrowanego oraz pełnego przekazania materiału muzycznego utworu (K_U09)
dokonuje analizy harmonicznej utworów (K_U17)
tworzy konstrukcje harmoniczne (kadencja, progresja) (K_U17)
stosuje różne typy akompaniamentu, dające podstawy improwizacji (K_U17)

efekty kształcenia - kompetencje społeczne

pracuje nad ciągłym rozwijaniem wewnętrznego słuchu harmonicznego (K_KO1)
zachowuje krytycyzm w stosunku do własnej pracy w oparciu o poznane wymogi (K_KO1, (K_KO4)
wykazuje kreatywność w wykorzystywaniu poznanych zasad i prawideł harmonicznych (K_KO3)
samodzielnie organizuje pracę własną (K_KO4)

Semestry

Kompozycja i Teoria Muzyki
Teoria muzyki (licencjackie, stacjonarne, obowiązuje od: 12/zimowy)

semestrwymiar godzinwycena ectsformazaliczeniepedagogsymbol
17.501.5ćwiczeniazaliczenieas. mgr Beata Kotłowska, 1/3555/9792
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia

Realizowane treści w formie ćwiczeń obejmują następującą problematykę harmoniki systemu tonalnego dur-moll:

  • zasady realizacji basu cyfrowanego i harmonizacji sopranu;
  • budowa, łączenie i użycie w konstrukcji harmonicznej trójdźwięków: trójdźwięki triady harmonicznej, trójdźwięki poboczne – ich budowa, funkcje i odmiany, łączenie trójdźwięków, trójdźwięki triady harmonicznej z pojedynczym i podwójnym opóźnieniem, kadencje (typy, rodzaje, cechy, odmiany), progresje i ich rodzaje;
  • budowa, rozwiązania i użycie w konstrukcji harmonicznej wielodźwięków: czterodźwięki septymowe, czterodźwięki septymowe bez prymy, trójdźwięki z dodaną sekstą, pięciodźwięki nonowe, dominanta nonowa bez prymy.
metody dydaktyczne

- metoda eksponująca (przy instrumencie) połączona z analizą (wzrokową i słuchową) danego zjawiska harmonicznego oraz treści harmonicznej dzieła muzycznego;

- metoda praktyczna - ćwiczenia (na fortepianie i pisemne) realizujące kolejne problemy.

warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania

Warunkiem zaliczenia jest czynne uczestnictwo w zajęciach oraz zaliczenie wszystkich ćwiczeń, przygotowanych do realizacji w danym semestrze (zaliczenie z oceną).

semestrwymiar godzinwycena ectsformazaliczeniepedagogsymbol
27.501.5ćwiczeniazaliczenieas. mgr Beata Kotłowska, 1/3555/9816
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia

Realizowane treści w formie ćwiczeń obejmują następującą problematykę harmoniki systemu tonalnego dur-moll:

  • zboczenie modulacyjne: rodzaje akordów wtrąconych i ich rozwiązania, tonalność rozszerzona, użycie akordów wtrąconych w konstrukcji harmonicznej,
  • akordy z dźwiękami obcymi: dźwięki obce pierwszego rodzaju (akord chopinowski w odmianach) oraz dźwięki obce drugiego rodzaju - użycie dźwięków obcych w konstrukcji harmonicznej;
  • figuracja melodyczna w jednym i kilku głosach, harmonizowanie melodii sfigurowanej, figurowanie głosów w konstrukcji harmonicznej;
  • figuracja akordowa;
  • akordy alterowane: alteracja niemodulująca, alteracja pozorna i rzeczywista, akord alterowany – rozwiązania i użycie, dźwięki obce w akordach alterowanych (akord tristanowski);,
  • modulacje: diatoniczna – prosta i złożona, chromatyczna – w ramach jednego akordu (I typu) i pomiędzy dwoma akordami (II typu), diatoniczno - chromatyczna, enharmoniczna I i II typu oraz modulacja Jarmusiewicza, przesunięcie modulacyjne.
metody dydaktyczne

- metoda eksponująca (przy instrumencie) połączona z analizą danego zjawiska harmonicznego oraz treści harmonicznej dzieła muzycznego;

- metoda praktyczna - ćwiczenia (na fortepianie i pisemne) realizujące kolejne problemy.

warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania

Warunkiem zaliczenia jest czynne uczestnictwo w zajęciach oraz zaliczenie wszystkich ćwiczeń, przygotowanych do realizacji w danym semestrze (zaliczenie z oceną).

wykonanie: www.ansta.pl