symbol | jezyk |
---|---|
1/3533 | polski |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Założenia: Przedmiot "Instrumentoznawstwo praktyczne" ma za zadanie pogłębić wiedzę studentów zdobytą w czasie studiów I stopnia w zakresie budowy instrumentów akustycznych oraz ich technicznych możliwości gry. Problematyka ta dotyczy przede wszystkim skal i rejestrów poszczególnych instrumentów w powiązaniu z: 1. dynamiką; 2. artykulacją; 3. możliwościami wydobycia dźwięku.
Cele: Nadrzędnym celem przedmiotu jest wykształcenie u studentów umiejętności świadomego posługiwania się wiedzą teoretyczną w odniesieniu do instrumentowania utworów w obsadach: 1. na jeden instrument jedno- i wielogłosowy; 2. kameralnych (duety, tria, kwartety); 3. orkiestrowych (orkiestry kameralnej i symfonicznej).
Charakterystyka przedmiotu: Założenia programowe przedmiotu mają charakter dwutorowy: z jednej strony studenci, w oparciu o wnikliwe analizy literatury muzycznej, mają za zadanie przekształcić fakturę fragmentu wybranego utworu, "przeinstrumentować" ją - w oparciu o wiedzę w zakresie instrumentacji, stylu epoki bądź kompozytora oraz możliwych implikacji z niej wynikających. Z drugiej zaś strony studenci przygotowują próbki instrumentacyjne, z przeznaczeniem do wykonania przez zaproszonych instrumentalistów (a vista podczas zajęć). | |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Od studentów wymaga się znajomości podstaw instrumentacji, stylów muzycznych, tendencji kompozytorskich i nurtów stylistycznych danej epoki. | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
- | |
bibliografia podstawowa | |
Guzowski K.: "Podstawowe zagadnienia instrumentacji", Seria: Skrypty i Podręczniki 33, Wydawnictwo Akademii Muzycznej w Gdańsku, Gdańsk 2005; Guzowski K.: "Definicje", materiały niepublikowane; Pawłowski J.: "Podstawy instrumentacji" (cz. I i II), PWM Kraków 1961.
Materiały nutowe: B. Bartók: Kwartety smyczkowe I-VI; Koncert na orkiestrę; Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę; Dwa obrazy na orkiestrę. J. Brahms: Kwartety smyczkowe I-III, Symfonie II i IV. B. Britten: Wariacje i Fuga nt. Purcella. P. Czajkowski: VI Symfonia. C. Debussy: Kwartet smyczkowy g-moll; Obrazy na fortepian; La Mer - 3 szkice symfoniczne. W. Lutosławski: Koncert na orkiestrę; IV Symfonia. M. Musorgski-M. Ravel: Obrazki z wystawy. M. Ravel: Kwartet smyczkowy F-dur; II Koncert fortepianowy. A. Webern: Symfonia op. 21. | |
bibliografia uzupełniająca | |
Berlioz H.-Strauss R.: "Instrumentationslehre" (t. I i II), Peters Leipzig 1904. | |
efekty kształcenia - wiedza | |
1. posiada głębokie zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami studiów oraz zdolność do integrowania nabytej wiedzy (K_W10) | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
1. posiada umiejętność dogłębnego rozumienia i kontrolowania struktur rytmicznych i metrorytmicznych oraz aspektów dotyczących aplikatury, smyczkowania, pedalizacji, frazowania, struktury harmonicznej itp. opracowywanych utworów (K_U10) | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
1. rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie i potrafi inspirować oraz organizować proces uczenia się innych osób (K_K01) |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 15.00 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | ad. dr Radosław Łuczkowski, | 1/3533/9749 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Instrumenty smyczkowe (skrzypce, altówka, wiolonczela, kontrabas): a) przekształcanie faktury wybranych utworów kameralnych, z uwzględnieniem skal, rejestrów, dynamiki, artykulacji, możliwości wydobycia dźwięku, efektów kolorystycznych, b) wybór fragmentów utworów spośród proponowanych przez prowadzącego przedmiot (vide Bibliografia podstawowa - materiał nutowy) oraz ich twórcze opracowanie instrumentacyjne, c) prezentacja wykonanych ćwiczeń - realizacja przez zaproszonego instrumentalistę (a vista podczas zajęć). 2. Instrumenty dęte drewniane (flet, flet piccolo, obój, rożek angielski, klarnet, klarnet basowy, fagot, kontrafagot): a) przekształcanie faktury wybranych utworów kameralnych, z uwzględnieniem skal, rejestrów, dynamiki, artykulacji, możliwości wydobycia dźwięku, efektów kolorystycznych, b) wybór fragmentów utworów spośród proponowanych przez prowadzącego przedmiot (vide Bibliografia podstawowa - materiał nutowy) oraz ich twórcze opracowanie instrumentacyjne, c) prezentacja wykonanych ćwiczeń - realizacja przez zaproszonego instrumentalistę (a vista podczas zajęć). | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ćwiczenia - grupy do 5 osób. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Na zaliczenie przedmiotu i ocenę składają się: 1. wysoka frekwencja; 2. systematyka w działaniu; 3. twórcza inicjatywa (w ramach przygotowywanych ćwiczeń); 4. biegłość w zakresie instrumentacji; 5. rzetelność i uczciwość.
|
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | 15.00 | 1.0 | ćwiczenia | zaliczenie | ad. dr Radosław Łuczkowski, | 1/3533/9769 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Instrumenty dęte blaszane (trąbka, waltornia [naturalna i wentylowa w stroju F], puzon, tuba): a) przekształcanie faktury wybranych utworów kameralnych, z uwzględnieniem skal, rejestrów, dynamiki, artykulacji, możliwości wydobycia dźwięku, efektów kolorystycznych, b) wybór fragmentów utworów spośród proponowanych przez prowadzącego przedmiot (vide Bibliografia podstawowa - materiał nutowy) oraz ich twórcze opracowanie instrumentacyjne, c) prezentacja wykonanych ćwiczeń - realizacja przez zaproszonego instrumentalistę (a vista podczas zajęć). 2. Instrumenty strunowe (fortepian, harfa, ew. gitara, mandolina) oraz Instrumenty perkusyjne o określonej wysokości dźwięku (ksylofon, marimba, wibrafon, dzwonki orkiestrowe, dzwony, czelesta, kotły) i nieokreślonej wysokości dźwięku (werbel, tom-tomy, wielki bęben, triangel, talerze, tam-tam, pudełka akustyczne, marakasy, klawesy): a) przekształcanie faktury wybranych utworów kameralnych, z uwzględnieniem skal, rejestrów, dynamiki, artykulacji, możliwości wydobycia dźwięku, efektów kolorystycznych, b) wybór fragmentów utworów spośród proponowanych przez prowadzącego przedmiot (vide Bibliografia podstawowa - materiał nutowy) oraz ich twórcze opracowanie instrumentacyjne, c) prezentacja wykonanych ćwiczeń - realizacja przez zaproszonego instrumentalistę (a vista podczas zajęć). | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Ćwiczenia - grupy do 5 osób. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Na zaliczenie przedmiotu i ocenę składają się: 1. wysoka frekwencja; 2. systematyka w działaniu; 3. twórcza inicjatywa (w ramach przygotowywanych ćwiczeń); 4. biegłość w zakresie instrumentacji; 5. rzetelność i uczciwość.
|