symbol | jezyk |
---|---|
1/3430 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Celem przedmiotu jest wprowadzenie do metodologii analizy (naukowej podbudowy możliwości, celów i metod analizy) oraz przegląd współczesnych metod analitycznych w ujęciu teoretycznym i w praktycznych zastosowaniach.
| |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
- | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
- | |
bibliografia podstawowa | |
Hans-Heinrich Eggebrecht, Uwagi o metodzie analizy muzycznej, przeł. Maria Stanilewicz, w: „Res Facta” nr 7, Kraków 1973. Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod, Kraków–Gdańsk 1990. Mieczysław Tomaszewski, Interpretacja integralna dzieła muzycznego. Rekonesans, Kraków 2000. Carl Dahlhaus, Analiza a sąd wartościujący, w: „Muzyka” 2003 nr 1, s. 61-101. Maciej Gołąb, Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003. Alicja Jarzębska, Z dziejów myśli o muzyce. Wybrane zagadnienia teorii i analizy muzyki tonalnej i posttonalnej, Kraków 2002. Teksty stanowiące przykłady praktycznego zastosowania poszczególnych metod analizy i perspektyw metodologicznych.
| |
bibliografia uzupełniająca | |
Stanisław Bądkowski, Agnieszka Chwiłek, Iwona Lindstedt, Analiza schenkerowska, Kraków 1997. Iwona Lindstedt, Wprowadzenie do teorii zbiorów klas wysokości dźwięku Allena Forte’a. Idee oryginalne – rozszerzenia – modyfikacje, Warszawa 2004. Krystyna Tarnawska-Kaczorowska, Praktyczny aspekt teorii struktur M. Zalewskiego, Kraków 1980. Inne pozycje zaproponowane przez prowadzącego lub przez studentów.
| |
efekty kształcenia - wiedza | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 30.00 | 2.0 | seminarium | kolokwium | dr hab. Renata Skupin, | 1/3430/9445 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Relacje analizy i interpretacji dzieła muzycznego. Związki analizy z poszczególnymi dyscyplinami nauk o muzyce. 2. Analiza: przedmiot, zakres, cel poznania dzieła muzycznego. 3. Klasyfikacja metod analizy i przegląd wybranych metod: a. metody normatywne – istota i obiekty analizy (koncepcje W. Fucksa, M. Zalewskiego, A. Forte’a, baza software); b. metody deskryptywne; – logocentryczne: Formenlehre H. Riemanna, analiza stylokrytyczna G. Adlera, H. Leichtentritta; – procesualistyczne: tektonika H. Mersmanna, koncepcja kinetyczna („energetyka”) E. Kurtha, „intonacja” B. Asafiewa, metoda redukcyjna R. Rétiego, metoda redukcyjno-prolongacyjna H. Schenkera, metody postschenkerowskie; – analizy pragmatystyczne – analiza a ideologia.
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjny. Studenci przygotowują się do zajęć na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów.
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
|
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | 30.00 | 2.0 | seminarium | kolokwium | dr hab. Renata Skupin, | 1/3430/9464 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Deskryptywne metody analizy dzieła muzycznego (c.d.): - dyskursy analizy strukturalistycznej, sformalizowanej, scjentystycznej (F. de Saussure’a, E. Narmoura, M. Mc Luhana, J.-J. Nattiez; N. Ruweta, N. Chomsky’ego), - semiotyka muzyczna Eero Tarastiego. 4. Formacja dyskursów synkretycznych – w kręgu eklektycznej filozofii postmoderny. 5. Indywidualne koncepcje analityczne (m. in. E. Lendvaia analizy twórczości B. Bartóka, „egzegetyka” C. Florosa, koncepcja analizy interpretującej H.-H. Eggebrechta). 6. Ars interpretandi – hermeneutyka jako paradygmat humanistyki. 7. Ku holistycznemu projektowi analizy – metoda interpretacji integralnej M. Tomaszewskiego.
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjny. Studenci przygotowują się do zajęć na podstawie określonej przez prowadzącego pozycji literatury związanej z tematami poszczególnych seminariów.
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
|