symbol | jezyk |
---|---|
1/3419 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
- W szkołach muzycznych II stopnia formy muzyczne należą do tzw. bloku przedmiotów z zakresu teorii muzyki i mogą być wybrane jako jeden z przedmiotów egzaminu dyplomowego. - Kurs form trwa w tych szkołach dwa lata i jest podzielony na cztery semestry po 2 godziny tygodniowo (tzw. podwójna jednostka lekcyjna = pjl) w każdym z nich. Na pierwsze trzy semestry przypada przeciętnie po 18 pjl. Czwarty semestr jest znacznie krótszy i trwa od 6 do 8 tygodni, ze względu na egzaminy końcowe i maturalne. - MKiDN odstąpiło od „odgórnie” zadekretowanych programów nauczania. W Centrum Edukacji Artystycznej opracowano i zatwierdzono w sierpniu 2002 roku podstawy programowe kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego. Nauczyciele prowadzący ten przedmiot opracowują więc programy indywidualnie. | |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Znajomość pojęć i terminów z zakresu wiedzy i analizy wybranych form muzycznych, w szczególności: jednoczęściowych form muzyki instrumentalnej, ronda, wariacji, fugi, formy sonatowej, koncertu. klasycznego i romantycznego | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
Hospitowanie zajęć z form muzycznych prowadzonych w szkołach muzycznych II stopnia. | |
bibliografia podstawowa | |
Piśmiennictwo: M. Podhajski: Formy muzyczne. PWN, 1991; J. M. Chomiński: Formy muzyczne. T. 2, PWM 1987; M. Podhajski: Cechy formy sonatowej. Muzyka fortepianowa II, Prace Specjalne 12, PWSM, Gdańsk 1977; M. Podhajski: Zasady analizy relacji przeciwstawności w formie sonatowej. Muzyka fortepianowa IV, Prace Specjalne 25, PWSM, Gdańsk 1981; M. Tomaszewski: Interpretacja integralna dzieła muzycznego. AM, Kraków 2000; A. Jarzębska: Z dziejów myśli o muzyce. Musica Iagellonica, Kraków 2002 Utwory muzyczne (wybór): 10 mazurków Chopina; 10 fug z Das wohltemperierte Klavier J. S. Bacha; wybrane sonaty W. A. Mozarta i Beethovena (2+6); koncerty Mozarta (A fortepianowy, KV 488; A skrzypcowy, KV 219; c fortepianowy KV 491, A klarnetowy, KV 622) – porównanie budowy ekspozycji orkiestry i solisty; koncerty skrzypcowe Beethovena i Brahmsa; koncerty fortepianowe Schumanna (a moll), Griega (a moll), Liszta (Es dur); koncert nowszy (skrzypcowe: Szymanowskiego – I i Panufnika; fortepianowe: Lutosławskiego i P. Szymańskiego). | |
bibliografia uzupełniająca | |
R. Bukowski: Metodyka nauczania form muzycznych. PWM 1968; D. Wójcik: ABC form muzycznych. Muzyka Iagellonica, wydanie II poprawione, Kraków 1997; E. Mizerska-Golonek, J. Targosz: Wprowadzenie do analizy formy sonatowej. AM w Krakowie, Kraków 1987. | |
efekty kształcenia - wiedza | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 30.00 | 3.0 | wykład | brak danych | prof. Marek Podhajski, | 1/3419/9434 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Treści programowe koncentrują się wokół problematyki nauczania form muzycznych, z którymi przede wszystkim stykają się uczniowie szkół muzycznych II stopnia – instrumentaliści - na lekcjach z przedmiotu głównego. Są to następujące formy: miniatury instrumentalne, fugi, sonaty, koncerty. Głównie bowiem te właśnie formy wykorzystywane są w utworach składających się na program nauczania przedmiotu głównego. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Proces dydaktyczny obejmuje następujące ogniwa: - wykłady przypominające zasady analizy utworów utrzymanych w formach, wokół których koncentrować się będą zajęcia z metodyki, - sprawdzenie umiejętności analizy określonych utworów. Temu celowi służą cztery sprawdziany. Każdy z nich obejmuje grupę utworów, wskazanych przez prowadzącego zajęcia, należących do jednego z następujących gatunków: miniatury instrumentalne, fugi, sonaty, koncerty, - wykład omawiający założenia metodyczne związane z prowadzeniem lekcji z form muzycznych, - seminaria. Na tego rodzaju zajęciach studenci przedstawiaja: = analizę utworu, który będzie przedmiotem lekcji z form muzycznych, = sformułowania zestawu pytań do uczniów, naprowadzajacych ich do uchwycenia zasadniczych własności omawianej formy – od ogólnej charakterystyki tej formy do spraw szczegółowych, = podsumowania fragmentów przedstawionych rozważąń analitycznych, = pytania pomocnicze skierowane do uczniów, ułatwiających im powtórzenie podsumowania przedstawionego przez nauczyciela, = rekapitulacja przez nauczyciela przeprowadzonych na lekcji dociekań analitycznych. Wystąpienie studenta jest uzupełniane i komentowane przez prowadzącego przedmiot. Podlega także ocenie. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Warunkiem zaliczenia semestru jest uzyskanie przez studenta zaliczeń z wszystkich 4 sprawdzianów i pozytywnych ocen ze seminariów, na których przedstawiał analizy określonych utworów (minimum 2 wystąpienia). Nie stosuje się na zakończenie semestru odrębnego kolokwium zaliczającego, ani egzaminu. |