Komunikacja społeczna

Głównym założeniem przedmiotu KOMUNIKACJA SPOŁECZNA I ORGANIZACJA IMPREZ jest wyposażenie studentów w podstawową wiedzę w zakresie komunikacji społecznej (typy, formy, cechy, rodzaje) oraz umiejętności na polu praktycznego organizowania imprez kulturalnych.

Przekazywana na zajęciach teoria jest podparta praktyką na polu komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Szczególny nacisk kładziony jest na komunikację medialną.

Studenci:

• otrzymują kompendium wiedzy nt. mediów lokalnych, jak również instytucji kulturalnych (zwłaszcza muzycznych) funkcjonujących w Trójmieście, mając z nimi bezpośrednią styczność poprzez indywidualne spotkania dot. organizacji imprez kulturalnych;
• nabywają podstawowe umiejętności w zakresie Public Relations - skutecznej metody kształtowania dobrego wizerunku artysty, zespołu i instytucji artystycznej; przygotowują się do tworzenia planów kampanii Public Relations, do samodzielnej pracy nad własnym wizerunkiem, jako przyszłych artystów;
• zapoznają się - jako przyszli nauczyciele, organizatorzy przedsięwzięć kulturalnych - z zasadami organizacji wydarzeń muzycznych (zespół i problemy wokoło niego, zasady planowania kampanii reklamowej, techniki przeprowadzania i udzielania wywiadu; optymalne kształtowanie pozytywnego image’u [zespołu, środowiska, osoby], organizacja widowisk [zespół ludzi, źródła finansowania - pozyskiwanie grantów, stypendiów, środków unijnych], organizacja techniczna, kierownictwo artystyczne], wywieranie wpływu na ludzi, kontakty w urzędach);
• zapoznają się ze sposobami osiągania sukcesu, zasadami kontaktów z partnerami i kontrahentami (techniki kształtowania opinii publicznej [sondaż], korespondencja handlowa), istotą pozytywnego myślenia oraz przekazu niewerbalnego;
• są przygotowywani do wystąpień publicznych, konferencji, seminariów;
• uczą się zakładać własną działalność artystyczną/stowarzyszenie kulturalne;
• nabywają podstawowe umiejętności w zakresie autoprezentacji/autoreklamy (tworzenie własnej wizytówki; materiały promocyjne: prospekt, witryna WWW i inne formy cyfrowe, ulotki).

• orientacja w lokalnym (trójmiejskim) świecie kulturalnym i medialnym
• umiejętność obsługi komputera: edytor tekstu, PowerPoint

Promocja i marketing i dóbr kultury

• Cianciara J., Uściska B., Komunikacja społeczna: komunikowanie się z mediami w praktyce, Wydawnictwo "Astrum", Wrocław, 1999.
• B. Dobek-Ostrowska, Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław, 1999.
• Domachowski W., Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Wydawnictwo "Edytor", Toruń, 1993.
• Baryluk M., Wawrzak-Chodaczek M. (red.), Komunikacja społeczna w świecie realnym, Adam Marszałek, 2008.
• Wawrzak-Chodaczek M. (red.), Komunikacja społeczna w świecie wirtualnym, Adam Marszałek, 2008.
• Praca zbiorowa, Komunikacja społeczna w edukacji: inspiracje, analizy, działania, Adam Marszałek, 2009.
• Maliszewski W. (red.), Komunikacja społeczna a wartości w edukacji. Nowe znaczenia i sytuacje. Tom I: Humanistyczne (i inne) konteksty komunikowania, Adam Marszałek.
• Komunikacja społeczna a wartości w edukacji. Nowe znaczenia i sytuacje. Tom II: Szkolna przestrzeń interakcji i działań komunikacyjnych, Adam Marszałek.
• Błaszczyk K., Drzewowski M., Maliszewski W., Komunikacja społeczna a zarządzanie we współczesnej szkole, Adam Marszałek, 2009.
• Steblecka M., Janicka-Szyszko R., Grzesiak E., KOMUNIKACJA W SZKOLE. Scenariusze godzin wychowawczych, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 2005.

Z zakresu komunikacji społecznej:

• Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków, 2009.
• Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne, Gdańsk, 1996.
• Nęci Z., Komunikowanie interpersonalne, Ossolineum, Wrocław, 1992.
• Tkaczyk L., Komunikacja niewerbalna, Wydawnictwo Astrum, Wrocław, 1996.
• Collins A., Język ciała, gestów i zachowań, KDC, Warszawa, 2003.
• Penc J., Leksykon biznesu, Agencja Wydawniczo-Poligraficzna "Placet", Warszawa 1997.

Z zakresu Programowania Neurolingwistycznego (NLP):

• O'Connor, J., Seymour J., NLP. Wprowadzenie do programowania neurolingwistycznego, Poznań: Zysk i S-ka, 1998.
• Batko A., SZTUKA PERSWAZJI, czyli język wpływu i manipulacji. Onepress, Gliwice 2007.
• Bradbury A., NLP. Wpływ na siebie i innych, Onepress, Gliwice 2004.

Z zakresu Public Relations:

• Budzyński W., Public Relations - zarządzanie reputacją firmy, Poltext, Warszawa, 1998.
• Gregory A. (red.), Public Relations w praktyce, Wydawnictwo Profesjonalnej Szkoły Biznesu, Kraków, 1997.
• Polskie Stowarzyszenie Public Relations, Kadragic Alma, Czarnowski Piotr, Public Relations czyli promocja reputacji, BusinessMan Book, Warszawa, 1997.

Z zakresu prawa autorskiego:

• Porzecka B. (red. prowadzący), Prawo autorskie i prasowe (wyd. 8), C.H. Beck, 2007.

TEORIA

1. Istota procesu komunikowania się: definicje, cechy i elementy tego procesu.

2. Poziomy procesu komunikowania się.

3. Sposoby porozumiewania się ludzi (komunikowanie interpersonalne – bezpośrednie i medialne; komunikowanie pośrednie – masowe).

4. Komunikacja społeczna - definicje, pojęcia, cechy.

5. Formy, style i społeczne funkcje komunikowania.

6. Komunikacja werbalna, niewerbalna, medialna.

7. Techniki kształtowania opinii publicznej. 

8. Rola mediów we współczesnym świecie.

9. Komunikowanie masowe.

10. Public Relations jako metoda kreowania wizerunku artysty, zespołu i instytucji artystycznej.

PRAKTYKA

1. Przeprowadzenie wywiadów w instytucjach kulturalnych ws. organizacji imprez kulturalnych.

2. Odegranie różnego rodzaju scenek sytuacyjnych ilustrujących akty komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

• burza mózgów
• konwersacje
• scenki rodzajowe
• wywiad

Ocena semestralna jest wypadkową kilku czynników. Są nimi:

- obecność (dopuszczalne 3 nieusprawiedliwione nieobecności + 1 związana z wywiadem w instytucji kulturalnej),

- aktywność, kreatywność i zaangażowanie podczas zajęć i ćwiczeń,

- prace domowe (pisemno-koncepcyjne),

- gotowość do twórczych działań.

TEORIA

1. Zasady pisania testów dla prasy.

2. Rodzaje informacji prasowych.

3. Przedstawienie zasad organizowania konkursów, quizów i innych przedsięwzięć artystycznych.

4. Elementy tworzenia widowisk multimedialnych.

5. Omówienie prawa autorskiego ze szczególnym uwzględnieniem prawa do artystycznych wykonań.

PRAKTYKA

1. Tworzenie informacji dla prasy.

2. Tworzenie własnej wizytówki w sieci.

3. Zespołowa organizacja imprezy kulturalnej na bazie pozyskanych w I sem. informacji i materiałów.

Ocena semestralna jest wypadkową kilku czynników. Są nimi:

- obecność (dopuszczalne 3 nieusprawiedliwione nieobecności),

- aktywność, kreatywność i zaangażowanie podczas zajęć i ćwiczeń,

- prace domowe (pisemno-koncepcyjne),

- gotowość do twórczych działań.