Improwizacja fortepianowa

rozwijanie inwencji twórczej

rozwijanie indywidualnego stylu improwizatorskiego

1. Umiejętność gry na fortepianie- student powinien posiadać biegłośc pozwalającą na realizację zadań improwizatorskich.

2. Dobry słuch wysokościowy i harmoniczny, poczucie rytmu.

3. Dobra znajomość zasad harmonii, biegłość w budowaniu i łączeniu akordów.

4. Umiejętnośc stosowania w praktyce podstawowych zasad kontrapunktycznych.

5. Kreatywność i ekspresja twórcza

-J. Oleszkowicz - ,,I Ty możesz improwizować", CEA Warszawa

-T. Świercz - ,,Materiały do nauki improwizacji fortepianowej", AM Gdańsk  

-T. Richards - "Exploring Jazz Piano", Schott

-D. Haerle - "Jazz Piano Voicing Skills" Jamey Aebersold Jazz, Inc.

znajomość kilku technik improwizacji: blues, call and response, technika 1-2-3-5, improwizacja modalna, bas Albertiego

student powinien:
nabyć wewnętrzne poczucie 12-taktowej formy bluesa
nauczyć się grać akompaniament do bluesa na różnych poziomach złożoności
improwizować w obrębie skali bluesowej prawą ręką do akompaniamentu nauczyciela
improwizować w obrębie skali bluesowej jednocześnie sobie akompaniując
formułować logiczne i komunikatywne frazy muzyczne
nadawać własnym pomysłom logiczną i komunikatywną formę opierając się na technice „call and response“
improwizować w technice 1-2-3-5
tworzyć akompaniament do zadanej melodii

1. Budowanie trójdźwięków durowych, molowych, septymowych oraz ich łączenie - realizacja zadania na zasadzie improwizowanych etiud.

2. Realizacja podstawowych zwrotów kadencyjnych we wszystkich tonacjach z uwzględnieniem improwizowania fraz melodyczno-rytmicznych. Łączenie kadencji w tonacjach paralelnych.

3. Improwizowanie melodii w oparciu o podany schemat harmoniczny.

4. Interpretowanie amerykańskiego zapisu harmonii z uwzględnieniem jego kilku podstawowych odmian.

5. Improwizacja klasyczna z zastosowaniem typowych środków stylistycznych: faktury, zwrotów kadencyjnych, basu Albertiego.

6. Podstawy improwizacji jazzowej: zastosowanie rytmiki swingowej przy wykorzystaniu materiału pentatoniki

*Metody pracy lekcyjnej wynikają z ogólnie obowiązujących zasad dydaktyki, a także twórczego charakteru przedmiotu: systematyczność, konsekwencja, wyraz artystyczny, zasada stopniowania trudności.

*Dobór materiałów dydaktycznych dokonywany jest indywidualnie dla potrzeb każdego studenta.

* Materiał dydaktyczny stanowią przykłady nutowe utworów z muzyką fortepianową, zbiory piosenek, wyciągi fortepianowe utworów orkiestrowych i wokalnych.

* Podstawą dobrych wyników nauczania improwizacji jest zaangażowanie podczas zajęć oraz systematyczna praca studenta w domu.

Zaliczenie student uzyskuje na podstawie poziomu realizacji zadań wynikającyh z treści programowych.

Kryteria oceniania:

• 25p.  -opanowanie treści programowych na wysokim poziomie artystycznym oraz realizacja zdań wykraczających poza program
• 24-21p.  -opanowanie treści programowych na wysokim poziomie artystycznym
• 20-16p.  -dobry poziom opanowania treści programowych
• 15-13p.  -słabe opanowanie treści programowych
• 12-11p.  -braki w opanowaniu treści programowych
• 10-0p.  -brak opanowania treści programowych   

1. Budowanie akordów zmniejszonych, zwiększonych, septymowych, nonowych oraz z dodaną sekstą bez przewrotu i w przewrotach.

2. Tworzenie akompaniamentu ,,ad hoc" do piosenek oraz ich transpozycja.

3. Harmonizowanie i transponowanie piosenek młodzieżowych oraz znanych tematów z muzyki poważnej i filmowej - układanie akompaniamentów w oparciu o faktury poznane w poprzednich semestrach, a także fakturę polifoniczną. 

4. Podstawy harmonii jazzowej

5. Improwizowanie połączeń harmonicznych przy wykorzystaniu rytmiki latynoskiej.

6. Improwizacja cyklu wariacji na wybrany temat z literatury muzycznej lub we własnym stylu.

Patrz semestr 2.

Patrz semestr 2.