symbol | jezyk |
---|---|
4/3021 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Przedmiot prowadzony jest na pierwszym roku studiów (semestr 1) w formie wykładów uzupełnianych metodą seminaryjną oraz ćwiczeń praktycznych z wykorzystaniem nut, partytur i nagrań; zajęcia prowadzone są zbiorowo, w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Cele: - zapoznanie studenta z elementami składającymi się na system harmoniczny dur-moll w ujęciu harmonii klasycznej (ze szczególnym uwzględnieniem harmoniki okresów: klasycznego, romantycznego i neoromantycznego), - wykształcenie u studenta umiejętności rozumienia treści harmonicznej wykonywanych i analizowanych dzieł muzycznych, przede wszystkim fortepianowych i chóralnych, - wykształcenie u studenta umiejętności pisemnej i instrumentalnej realizacji konstrukcji harmonicznej w oparciu o podane wytyczne (zwłaszcza w zakresie harmonizacji melodii, ze szczególnym zwróceniem uwagi na typy faktury fortepianowej oraz rodzaje akompaniamentu), - przygotowanie do kształcenia w zakresie przedmiotów: analizy dzieł muzycznych i kontrapunkt.
| |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
- wiedza i umiejętności z zakresu zasad muzyki - wiedza i umiejętności z zakresu podstaw harmonii tonalnej w zakresie akordyki | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
- | |
bibliografia podstawowa | |
- Poszowski A.: Harmonia systemu tonalnego dur-moll. Wyd. Akademia Muzyczna. Gdańsk 2001, - Wesołowski F., Nauka harmonii. Wyd. Akademia Muzyczna. Łódź 2008. Wyd. II poprawione, - Wesołowski F., Materiały do ćwiczeń harmonicznych, Kraków PWM, 1996
| |
bibliografia uzupełniająca | |
Chomiński J. M., Historia harmonii i kontrapunktu, t. II-III. PWM Kraków 1990, - Pokrzywińska M.: Progresje. Zbiór ćwiczeń harmonicznych. Centrum Edukacji Artystycznej. Warszawa 2004, - Sikorski K.: Harmonia cz. I. PWM Kraków 2003, - Sikorski K., Harmonia cz. II, PWM Kraków, 2001, - Sikorski K.: Harmonia. Zbiór zadań i przykładów. PWM Kraków 1984, - Targosz J.: Podstawy harmonii funkcyjnej. PWM. Kraków 1993.
| |
efekty kształcenia - wiedza | |
zna pojęcia: harmonia, harmonia tonalna, szereg harmoniczny (naturalny), akord, kadencja, progresja harmoniczna | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
potrafi wykonać ćwiczenia harmoniczne w formie pisemnej i na fortepianie (wybrane zagadnienia) | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
rozumie potrzebę ciągłego aktualizowania i poszerzania wiedzy i umiejętności z zakresu nauki harmonii dla pracy muzyka |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 30.00 | 2.0 | wykład | zaliczenie | prof. dr hab. Elżbieta Frołowicz, | 4/3021/8500 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Zarys rozwoju systemu tonalnego dur-moll. Harmonia, harmonia tonalna, akord. Akustyczne podstawy harmonii tonalnej. Metody zapisu funkcji harmonicznych. Układ 4-głosowy (skale głosów, odległości między głosami, zdwojenia, pojęcie przewrotu i pozycji). Łączenie akordów, ruchy głosów. Łączenie trójdźwięków triady bez przewrotu w stosunku kwinty i sekundy – ścisłe i swobodne. Powtarzanie akordów. Konstrukcja harmoniczna (prowadzenie głosów). Harmonizowanie melodii. Kadencje. Pojedyncze i podwójne opóźnienia w trójdźwiękach triady. Analiza harmoniczna. Przewroty trójdźwięków triady – oznaczenia basu cyfrowanego. Trójdźwięki poboczne i ich użycie w konstrukcji harmonicznej. Odmiany kadencji. Dźwięki obce. Analiza harmoniczna. Progresje: niemodulująca i modulująca. D7 i D7 bez prymy. Czterodźwięki septymowe na wszystkich stopniach gamy. Akord akademicki. D9 i inne pięciodźwięki nonowe. D9 bez prymy. Trójdźwięki z dodaną sekstą. Zboczenie modulacyjne. W wyniku realizacji treści programowych student przyswoił wiedzę z zakresu podstaw teorii harmonii tonalnej i uzyskaną wiedzę umie zastosować w działaniach praktycznych.
| |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
wykład z prezentacją objętych programem treści, - metoda praktyczna - ćwiczenia (pisemne i przy instrumencie) realizujące problemy omawiane w trakcie wykładu, - metoda eksponująca połączona z analizą treści harmonicznej dzieła muzycznego.
| |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
zaliczenie ze stopniem (warunek dopuszczenia do egzaminu) na podstawie stanu wiedzy i umiejętności studenta weryfikowanego na podstawie pisemnych kolokwiów problemowych (2), samodzielnych prac cząstkowych (w różnej formie); ocena uwzględnia także wkład pracy studenta podczas zajęć; egzamin w formie ustnej. |