| symbol | jezyk |
|---|---|
| 2/1792 | |
| założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
- rozwijanie poczucia rytmicznego, - rozwijanie operatywności słyszenia wysokościowego, - doskonalenie umiejętności zapisu usłyszanych zjawisk dźwiękowych, - rozwijanie wyobraźni i pamięci muzycznej, - wyczulenie na zmiany artykulacyjne i dynamiczne, - wykształcenie umiejętności analizy harmonicznej, - rozwijanie słuchu barwowego, - wykształcenie umiejętności improwizacji melodyczno-rytmicznej, - wykształcenie biegłości w czytaniu a’vista, - wykształcenie słuchu intonacyjnego i umiejętności oceny własnej intonacji oraz umiejętności samodzielnego jej korygowania w czytaniu a’vista solo i w zespole, - rozwijanie umiejętności rozróżniania i określania za pomocą słuchu poszczególnych elementów dzieła muzycznego, - wykształcenie umiejętności indywidualnej pracy studenta nad pokonaniem własnych trudności słuchowych.
Przedmiot prowadzony jest przez okres dwóch lat, tj. czterech semestrów w wymiarze 1,5 godziny co dwa tygodnie. Niejednolity poziom wykształcenia muzycznego determinuję do prowadzenia zajęć w dwóch grupach kształceniowych: zaawansowanej i niezaawansowanej, co narzuca przyjęcie pewnego wyboru w realizacji treści programowych. Ze względu na specyfikę specjalności pierwszoplanowym aspektem pracy jest szczególne wyczulenie na ostrość i czułość słyszenia. | |
| sposób realizacji | |
| zajęcia stacjonarne | |
| wymagania wstępne i dodatkowe | |
znajomość materiału ze szkoły muzycznej II stopnia | |
| zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
praktyka w zakresie kameralistyki | |
| bibliografia podstawowa | |
Anczykowska-Wysocka W., Kształcenie wokalistów w czytaniu nut głosem, [w:] Prace Specjalne 62, Gdańsk 2004. Bertalotti A. M., 50 zweistimmige Chorsolfeggien. Leipzig, Peters, 1981. Dobrowolska-Marucha D., Dyktanda muzyczne, Wydanie II, nowe, cz. I, Kraków 1994. Dzielska J., Materiały pomocnicze do kształcenia słuchu, Kraków 1995. Dziewulska M., Frąckiewicz A., Palowska K., Materiały do kształcenia słuchu, Kraków 1996. Kowalska-Pińczak A., Kształcenie słyszenia linearnego od tonalności do atonalności. Skrypty i Podręczniki 30, Gdańsk 2000. Mozart W. A., 30 kanonów, Budapeszt 1981. Targońska I., Kształcenie pamięci muzycznej, Warszawa 1999. Targońska I., Podstawy korekty błędów. Część I, Warszawa 2004. Wacholc M., Czytanie nut głosem, t. I, II, III, Kraków 1994. | |
| bibliografia uzupełniająca | |
Dzielska J., Kaszycki L. M., Podręcznik do kształcenia słuchu, Kraków 1993. Fauré G. U., Messe de Requiem Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 2003. Ostrowski A. L., Nauczanie zasad muzyki i kształcenia słuchu. Szkice metodyczne, Kraków 1965. Peret-Ziemlańska Z., Ćwiczenia do samodzielnego kształcenia słuchu, Warszawa 1980. Pergolesi G. B., Stabat Mater Stachurska E., Zagadnienia rytmu w kształceniu słuchu, Warszawa 2003. Szewczyk E., Materiały do czytania nut głosem, Warszawa 1996. Targońska I., Ćwiczenia do kształcenia słuchu, Warszawa 1998. Wybrane pieśni J. Brahmsa, F. Schuberta, R. Schumanna. Zbiór zadań z egzaminów wstępnych z kształcenia słuchu do Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina 1984-2004, Warszawa 2004. | |
| efekty kształcenia - wiedza | |
| efekty kształcenia - umiejętności | |
| efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | kolokwium | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1792/5209 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- zapamiętywanie i odtwarzanie motywów rytmicznych, - ćwiczenia metrorytmiczne wykorzystujące m.in. metra stałe, regularne i nieregularne, rytmy punktowane, synkopy, grupy niemiarowe, - kształcenie słyszenia tonalnego i jego notacja w układach jedno i dwugłosowych, - kształcenie słyszenia poszerzonej tonalności i jego notacja w fakturze dwugłosowej, - kształcenie słyszenia atonalnego wraz z notacją w zakresie jednogłosowości, - realizacja testów słuchowo-wzrokowych w fakturze jedno i dwugłosowej – uzupełnianie partytury preparowanej oraz korekta błędów, - ćwiczenia słuchowo-pamięciowe i transpozycji, - słuchowe odtwarzanie połączeń akordowych przy fortepianie, - harmonizowanie melodii tonalnych i w poszerzonej tonalności, - ćwiczenia improwizacji, - czytanie a’vista utworów jedno i dwugłosowych a cappella, z akompaniamentem i z towarzyszeniem ostinata rytmicznego.
W dydaktyce przedmiotu wykorzystana jest szeroka gama przykładów z literatury muzycznej i muzyki filmowej. Reprezentowane są one przede wszystkim w oryginalnej postaci z płyt CD.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu grup. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki, ćwiczenia, testy i kolokwia wewnętrzne podsumowujące realizowaną problematykę, zapowiadane z dwutygodniowym wyprzedzeniem. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studentów do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału.
Za bazę metodyczną przyjmuje metodę opracowaną przez prof. dr Alinę Kowalską-Pińczak opartą na dźwiękach prowadzących, stając się podstawą do konstruowania ćwiczeń uelastyczniających słuch w percepcji i recepcji od tonalności do atonalności. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od jego indywidualnych predyspozycji słuchowych. Na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Każde niezaliczone zagadnienie można poprawiać trzykrotnie. Semestr zimowy (zarówno na pierwszym jak i drugim roku kształcenia) kończy się zaliczeniem z oceną, natomiast w semestrze letnim (na obu latach) przewidziany jest egzamin. | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1792/5217 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- zapamiętywanie i odtwarzanie motywów rytmicznych, - ćwiczenia metrorytmiczne wykorzystujące m.in. metra stałe, regularne i nieregularne, rytmy punktowane, synkopy, grupy niemiarowe, - kształcenie słyszenia tonalnego i jego notacja w układach jedno i dwugłosowych, - kształcenie słyszenia poszerzonej tonalności i jego notacja w fakturze dwugłosowej, - kształcenie słyszenia atonalnego wraz z notacją w zakresie jednogłosowości, - realizacja testów słuchowo-wzrokowych w fakturze jedno i dwugłosowej – uzupełnianie partytury preparowanej oraz korekta błędów, - ćwiczenia słuchowo-pamięciowe i transpozycji, - słuchowe odtwarzanie połączeń akordowych przy fortepianie, - harmonizowanie melodii tonalnych i w poszerzonej tonalności, - ćwiczenia improwizacji, - czytanie a’vista utworów jedno i dwugłosowych a cappella, z akompaniamentem i z towarzyszeniem ostinata rytmicznego.
W dydaktyce przedmiotu wykorzystana jest szeroka gama przykładów z literatury muzycznej i muzyki filmowej. Reprezentowane są one przede wszystkim w oryginalnej postaci z płyt CD.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu grup. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki, ćwiczenia, testy i kolokwia wewnętrzne podsumowujące realizowaną problematykę, zapowiadane z dwutygodniowym wyprzedzeniem. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studentów do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału.
Za bazę metodyczną przyjmuje metodę opracowaną przez prof. dr Alinę Kowalską-Pińczak opartą na dźwiękach prowadzących, stając się podstawą do konstruowania ćwiczeń uelastyczniających słuch w percepcji i recepcji od tonalności do atonalności. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od jego indywidualnych predyspozycji słuchowych. Na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Każde niezaliczone zagadnienie można poprawiać trzykrotnie. Semestr zimowy (zarówno na pierwszym jak i drugim roku kształcenia) kończy się zaliczeniem z oceną, natomiast w semestrze letnim (na obu latach) przewidziany jest egzamin.
Egzamin będzie obejmować następujące zagadnienia:
Grupa niezaawansowana: - dyktando jednogłosowe tonalne, - dyktando jednogłosowe atonalne, - dyktando rytmiczne w fakturze jednogłosowej.
Grupa zaawansowana: - dyktando jednogłosowe tonalne, - dyktando jednogłosowe atonalne, - dyktando dwugłosowe tonalne.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego jest zaliczenie z oceną pozytywną kolokwium wewnętrznego, którego tematyka obejmuje następujące zagadnienia:
- czytanie a’vista ciągów monorytmicznych lub utworów jednogłosowych a cappella, - test słuchowo-wzrokowy w fakturze jedno- lub dwugłosowej. | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 3 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | kolokwium | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1792/5224 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- ćwiczenia metrorytmiczne wykorzystujące polirytmię i polimetrię, - kształcenie słyszenia tonalnego i jego notacja w układach dwu i trzygłosowych, - kształcenie słyszenia poszerzonej tonalności i jego notacja w fakturze trzygłosowej, - kształcenie słyszenia atonalnego wraz z notacją w fakturze dwugłosowej, - notacja prostych dyktand atonalnych w fakturze trzygłosowej, - realizacja testów słuchowo-wzrokowych na materiale trzy i czterogłosu – uzupełnianie partytury preparowanej oraz korekta błędów, - literowy zapis dyktand i testów harmonicznych, - harmonizowanie melodii atonalnych, - ćwiczenia doskonalące umiejętność transpozycji i improwizacji, - czytanie a’vista utworów lub fragmentów z literatury muzyki XX wieku w fakturze wielogłosowej.
W dydaktyce przedmiotu wykorzystana jest szeroka gama przykładów z literatury muzycznej i muzyki filmowej. Reprezentowane są one przede wszystkim w oryginalnej postaci z płyt CD.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu grup. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki, ćwiczenia, testy i kolokwia wewnętrzne podsumowujące realizowaną problematykę, zapowiadane z dwutygodniowym wyprzedzeniem. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studentów do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału.
Za bazę metodyczną przyjmuje metodę opracowaną przez prof. dr Alinę Kowalską-Pińczak opartą na dźwiękach prowadzących, stając się podstawą do konstruowania ćwiczeń uelastyczniających słuch w percepcji i recepcji od tonalności do atonalności. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od jego indywidualnych predyspozycji słuchowych. Na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Każde niezaliczone zagadnienie można poprawiać trzykrotnie. Semestr zimowy (zarówno na pierwszym jak i drugim roku kształcenia) kończy się zaliczeniem z oceną, natomiast w semestrze letnim (na obu latach) przewidziany jest egzamin. | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | 15.00 | 2.0 | ćwiczenia | egzamin | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1792/5232 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- ćwiczenia metrorytmiczne wykorzystujące polirytmię i polimetrię, - kształcenie słyszenia tonalnego i jego notacja w układach dwu i trzygłosowych, - kształcenie słyszenia poszerzonej tonalności i jego notacja w fakturze trzygłosowej, - kształcenie słyszenia atonalnego wraz z notacją w fakturze dwugłosowej, - notacja prostych dyktand atonalnych w fakturze trzygłosowej, - realizacja testów słuchowo-wzrokowych na materiale trzy i czterogłosu – uzupełnianie partytury preparowanej oraz korekta błędów, - literowy zapis dyktand i testów harmonicznych, - harmonizowanie melodii atonalnych, - ćwiczenia doskonalące umiejętność transpozycji i improwizacji, - czytanie a’vista utworów lub fragmentów z literatury muzyki XX wieku w fakturze wielogłosowej.
W dydaktyce przedmiotu wykorzystana jest szeroka gama przykładów z literatury muzycznej i muzyki filmowej. Reprezentowane są one przede wszystkim w oryginalnej postaci z płyt CD.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu grup. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki, ćwiczenia, testy i kolokwia wewnętrzne podsumowujące realizowaną problematykę, zapowiadane z dwutygodniowym wyprzedzeniem. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studentów do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału.
Za bazę metodyczną przyjmuje metodę opracowaną przez prof. dr Alinę Kowalską-Pińczak opartą na dźwiękach prowadzących, stając się podstawą do konstruowania ćwiczeń uelastyczniających słuch w percepcji i recepcji od tonalności do atonalności. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od jego indywidualnych predyspozycji słuchowych. Na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Każde niezaliczone zagadnienie można poprawiać trzykrotnie. Semestr zimowy (zarówno na pierwszym jak i drugim roku kształcenia) kończy się zaliczeniem z oceną, natomiast w semestrze letnim (na obu latach) przewidziany jest egzamin.
Egzamin będzie obejmować następujące zagadnienia:
Grupa niezaawansowana: - dyktando jednogłosowe atonalne, - dyktando dwugłosowe polifonizujące, - test słuchowo-wzrokowy – uzupełnienie treści harmonicznej.
Grupa zaawansowana: - dyktando dwugłosowe atonalne, - dyktando trzygłosowe tonalne lub dwugłosowe w poszerzonej tonalności, - literowy zapis dyktanda harmonicznego.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu końcowego jest zaliczenie z oceną pozytywną kolokwium wewnętrznego, którego tematyka obejmuje następujące zagadnienia:
- czytanie a’vista w fakturze od dwu- do czterogłosowej z akompaniamentem, - test słuchowo-wzrokowy w fakturze od dwu- do czterogłosowej. | |||||||||