symbol | jezyk |
---|---|
2/1761 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
- opanowanie podstaw analizy i interpretacji dzieła muzycznego z uwzględnieniem różnych metod; -nabycie umiejętności przeprowadzenia analizy formalnej i stylistycznej utworów z repertuaru instrumentu głównego (solowych, kameralnych i z orkiestrą, od baroku do współczesności) na podstawie znajomości modeli formalnych, technik kompozytorskich i cech stylu; - uporządkowanie i rozszerzenie wiedzy o gatunkach i formach muzycznych w rozwoju historycznym. Charakter przedmiotu determinuje – z jednej strony - metodologię analizy dzieła muzycznego, z drugiej zaś – przygotowuje studentów do percepcji i recepcji dzieła muzycznego pod względem własności konstrukcyjnych, formalnych, stylistycznych i estetycznych. | |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Znajomość podstawowych własności form muzycznych (instrumentalnych) na poziomie szkoły muzycznej II stopnia oraz obecność i aktywny udział w zajęciach. | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
- | |
bibliografia podstawowa | |
-Analiza i interpretacja dzieła muzycznego. Wybór metod. Skrypt dla studentów Akademii Muzycznych, Kraków-Gdańsk, 1990. -Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne, t. I, Teoria formy. Małe formy instrumentalne, Kraków, 1983, ISBN 83-224-0224-4. -Chomiński Józef M., Wilkowska-Chomińska Krystyna, Formy muzyczne, t. II, Wielkie formy instrumentalne, Kraków, 1987, ISBN 83-224-0293-7. -Kozłowska-Lewna Alicja, Polska sonata fortepianowa 1845-1910 na tle sonaty europejskiej, Gdańsk, 1994. Seria: Prace Specjalne 51, ISSN 0239-7080. -Nowak Anna, Współczesny koncert polski. Przemiany gatunku, Bydgoszcz, 1997, ISBN 83-900496-9-4. -Podhajski Marek, Cechy formy sonatowej, w: Muzyka fortepianowa II, Gdańsk, 1977, s. 175-198. Seria: Prace Specjalne 12. -Podhajski Marek, Formy muzyczne. Skrypt dla studentów, Warszawa, 1991, s. 1-175. -Podhajski Marek, Zasady analizy relacji przeciwstawności w formie sonatowej, w: Muzyka fortepianowa IV, Gdańsk, 1981, s. 235-247. Seria: Prace Specjalne 25. | |
bibliografia uzupełniająca | |
-Bukofzer Manfred, Muzyka w okresie baroku. Od Monteverdiego do Bacha, tłum. Elżbieta Dziębowska, Warszawa, 1970. -Einstein Alfred, Muzyka w epoce romantyzmu, przełożyli Michalina i Stefan Jarocińscy, Warszawa, 1965. -Helman Zofia, Neoklasycyzm w muzyce polskiej, Kraków, 1985, ISBN 83-224-0264-3. -Poniatowska Irena, Muzyka fortepianowa i pianistyka w wieku XIX. Aspekty artystyczne i społeczne, Warszawa, 1991. -Hasła rzeczowe i biograficzne z encyklopedii muzycznych i leksykonów; artykuły z czasopism muzycznych i wydawnictw seryjnych (zeszyty naukowe uczelni, prace specjalne, itp.); również z Internetu. | |
efekty kształcenia - wiedza | |
1. Posiada ogólną znajomość podstaw i interpretacji dzieła muzycznego z uwzględnieniem różnych metod. 2. Rozpoznaje i definiuje modele formalne, techniki kompozytorskie, cechy stylu dzieła muzycznego z literatury instrumentu głównego. 3. Dysponuje wiedzą w zakresie praktycznego zastosowania analizy i interpretacji dzieła muzycznego pozwalającą na realizację zadań zespołowych (kameralistyka, orkiestra). | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
1. Posiada umiejętność doboru metod analitycznych odpowiednich do przedmiotu i celu analizy dzieła muzycznego. 2. Dysponuje umiejętnością właściwego odczytania i rozumienia istoty formy dzieła muzycznego w opracowywanych utworach z repertuaru instrumentu głównego. 3. Posiada umiejętność ustnej i pisemnej wypowiedzi związanej z analizą i interpretacją dzieła muzycznego. | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
1. Wykazuje dbałość w posługiwaniu się zdobytą wiedzą w praktyce analitycznej i samodzielnie rozszerza ją poprzez lekturę specjalistycznych publikacji. 2. Jest przygotowany do efektywnego wykorzystania wiedzy z zakresu analizy i interpretacji dzieła muzycznego w rozwiązywaniu problemów własnych i grupowych jako członek zespołu i jako pedagog. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 16.00 | 2.0 | seminarium/ćwiczenia | zaliczenie | mgr Barbara Długońska, | 2/1761/5109 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Pojęcia wstępne. Metody analizy i syntezy. Forma muzyczna, dzieło muzyczne. Tworzywo muzyczne i zasady jego organizacji. Faktura - seminarium. 2. Zasady kształtowania form muzycznych (poziom mikro- i makroformy). Ustroje formalne - seminarium i ćwiczenia. 3. Okres muzyczny. Budowa okresowa. Miniatura instrumentalna z literatury muzycznej studentów (wg specjalizacji instrumentalnej) - ćwiczenia. Do podstawowych efektów kształcenia należą: - umiejętność doboru metod analitycznych odpowiednich do przedmiotu i celu analizy; - opanowanie warsztatu analitycznego; - umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Zajęcia mają charakter seminaryjny i ćwiczeniowy. Teorię form i podstawy metod analizy studenci poznają w oparciu o materiały przygotowane przez prowadzącego oraz wskazane pozycje z literatury podstawowej. Zajęcia poświęcone są przede wszystkim praktyce analizy dzieł muzycznych - ćwiczenia w zakresie ustalonego kanonu analitycznego z uwzględnieniem utworów z repertuaru instrumentu głównego studentów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjno-ćwiczeniowy. Zaliczenie ze stopniem (punktacja od 11-25 pkt.) na podstawie: (1) aktywnego udziału w seminariach; (2) zaliczenia ćwiczeń; (3) przedstawienia pracy semestralnej (pisemnej) n.t. formy dzieła muzycznego z repertuaru instrumentu głównego studentów (forma okresowa). |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | 14.00 | 2.0 | seminarium/ćwiczenia | zaliczenie | mgr Barbara Długońska, | 2/1761/5118 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Formy wariacyjne. Środki techniki wariacyjnej - seminarium i ćwiczenia. 2. Polifonia. Techniki Polifoniczne. Fuga i kanon. Swobodne formy polifoniczne (preludium, przygrywka chorałowa, toccata, capriccio, fantazja, inwencja) – seminarium i ćwiczenia. Do podstawowych efektów kształcenia należą: - umiejętność doboru metod analitycznych odpowiednich do przedmiotu i celu analizy; - opanowanie warsztatu analitycznego; - umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Zajęcia mają charakter seminaryjny i ćwiczeniowy. Teorię form i podstawy metod analizy studenci poznają w oparciu o materiały przygotowane przez prowadzącego oraz wskazane pozycje z literatury podstawowej. Zajęcia poświęcone są przede wszystkim praktyce analizy dzieł muzycznych - ćwiczenia w zakresie ustalonego kanonu analitycznego z uwzględnieniem utworów z repertuaru instrumentu głównego studentów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjno-ćwiczeniowy. Zaliczenie ze stopniem (punktacja od 11-25 pkt.) na podstawie: (1) aktywnego udziału w seminariach; (2) zaliczenia ćwiczeń; (3) przedstawienia pracy semestralnej (pisemnej) n.t. formy dzieła muzycznego z repertuaru instrumentu głównego studentów (fuga lub wariacje). |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | 16.00 | 2.0 | seminarium/ćwiczenia | zaliczenie | mgr Barbara Długońska, | 2/1761/5127 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Cykl sonatowy: sonata solowa/sonata na fortepian i instrument solowy, trio, kwartet, kwintet (od XVIII do przełomu XIX/XX w.) – seminarium. 2. Forma sonatowa („allegro sonatowe") i rondo w cyklu sonatowym (XVIII-XIX/XX w.) – seminarium i ćwiczenia. Do podstawowych efektów kształcenia należą: - umiejętność doboru metod analitycznych odpowiednich do przedmiotu i celu analizy; - opanowanie warsztatu analitycznego; - umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Zajęcia mają charakter seminaryjny i ćwiczeniowy. Teorię form i podstawy metod analizy studenci poznają w oparciu o materiały przygotowane przez prowadzącego oraz wskazane pozycje z literatury podstawowej i uzupełniającej. Zajęcia poświęcone są przede wszystkim praktyce analizy dzieł muzycznych - ćwiczenia w zakresie ustalonego kanonu analitycznego z uwzględnieniem repertuaru instrumentu głównego studentów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjno-ćwiczeniowy. Zaliczenie ze stopniem (punktacja od 11-25 pkt.) na podstawie: (1) aktywnego udziału w seminariach; (2) zaliczenia ćwiczeń; (3) przedstawienia pracy semestralnej (pisemnej) n.t. formy dzieła/gatunku muzycznego z własnego repertuaru (cykl sonatowy ze szczególnym uwzględnieniem „allegra sonatowego" lub ronda). |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | 14.00 | 2.0 | seminarium/ćwiczenia | zaliczenie | mgr Barbara Długońska, | 2/1761/5136 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
1. Koncert solowy: barokowy koncert solowy i concerto grosso, koncert klasyczny, koncert romantyczny i neoklasyczny – seminarium i ćwiczenia. Do podstawowych efektów kształcenia należą: - umiejętność doboru metod analitycznych odpowiednich do przedmiotu i celu analizy; - opanowanie warsztatu analitycznego; - umiejętność prezentacji wyników analizy i interpretacji dzieła muzycznego. | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Zajęcia mają charakter seminaryjny i ćwiczeniowy. Teorię form i podstawy metod analizy studenci poznają w oparciu o materiały przygotowane przez prowadzącego oraz wskazane pozycje z literatury podstawowej i uzupełniającej. Zajęcia poświęcone są przede wszystkim praktyce analizy dzieł muzycznych - ćwiczenia w zakresie ustalonego kanonu analitycznego z uwzględnieniem repertuaru instrumentu głównego studentów. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Przedmiot ma charakter seminaryjno-ćwiczeniowy. Zaliczenie ze stopniem (punktacja od 11-25 pkt.) na podstawie: (1) aktywnego udziału w seminariach; (2) zaliczenia ćwiczeń; (3) przedstawienia pracy semestralnej (pisemnej) – koncert ( własności konstrukcyjne i formalne). |