| symbol | jezyk |
|---|---|
| 2/1644 | |
| założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Założeniem dydaktycznym przedmiotu głównego, jest wyposażenie studenta w teoretyczne podstawy wiedzy muzycznej oraz praktyczne umiejętności w formie trwałych nawyków w zakresie posługiwania się sztuką wykonawczą takie jak: - wskazanie metod pracy służących samodzielnemu rozwiązywaniu problemów wykonawczych i interpretacyjnych, występujących w literaturze fagotowej przewidzianej dla studiów magisterskich - nabycie umiejętności gry na fagocie, umożliwiających poprawną grę na instrumencie: solo, w zespołach kameralnych i w orkiestrze, na poziomie odpowiadającym ukończeniu studiów magisterskich - rozwijanie wrażliwości muzycznej studenta i umiejętności dokonania prawidłowej samooceny związanej z grą na fagocie - przygotowanie studentów do uczestnictwa w konkursach fagotowych i kameralnych - przygotowanie studentów do podjęcia pracy w zawodowych orkiestrach oraz szkołach muzycznych a także do prowadzenia samodzielnej działalności koncertowej. W ramach zajęć (cztery semestry) wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok wraz z muzyką XX wieku, wykorzystującą niekonwencjonalne techniki instrumentalne. | |
| sposób realizacji | |
| zajęcia stacjonarne | |
| wymagania wstępne i dodatkowe | |
Umiejętności gry na fagocie na poziomie odpowiadającym ukończeniu licencjackich studiów muzycznych, oraz zdanie egzaminu kwalifikacyjnego na studia uzupełniające magisterskie | |
| zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
-praca nad pogłębianiem potencjału intelektualnego studenta, poprzez uaktywnianie wrażliwości na inne dziedziny sztuki - literaturę piękną, sztuki plastyczne, teatr, film. Wskazane jest uczestnictwo w charakterze słuchacza podczas koncertów na profesjonalnych estradach (filharmonia, opera). -poza stałym trybem wykładów indywidualnych studentom stwarza się możliwość uczestniczenia w praktyce estradowej podczas różnego rodzaju koncertów organizowanych przez katedrę. -ważnym elementem w procesie nauczania jest praktyczny kontakt z mikrofonem -uczelnia stwarza również warunki do uczestnictwa w kursach mistrzowskich, a studenci mają ogromny wybór różnego rodzaju warsztatów instrumentalnych zarówno w kraju jak i za granicą. -teoretyczne i praktyczne poznanie technik relaksacyjnych -specjalną mobilizację u studenta stanowią przygotowanie i uczestnictwo w konkursach muzycznych, a efekty pracy nad programem konkursowym procentują w dalszym etapie rozwoju artystycznego. | |
| bibliografia podstawowa | |
Głównym materiałem bibliograficznym służącym podczas kształcenia jest ogromny wybór fagotowej literatury muzycznej. Są to różnego rodzaju Szkoły na fagot, etiudy, sonaty, koncerty i miniatury na fagot solo lub z towarzyszeniem fortepianu. Zakres literatury obejmuje okres od baroku po muzykę współczesną. Materiał ten nie stanowi zamkniętego zbioru utworów, a jest stale uzupełniany innymi propozycjami z dziedziny dydaktyki fagotowej. Doboru utworów realizujących założenia programowe dokonuje pedagog prowadzący klasę fagotu. | |
| bibliografia uzupełniająca | |
Materiałem uzupełniającym w procesie kształcenia są wydane zeszyty naukowe dotyczące technik wykonawczych w śpiewie oraz w grze na innych instrumentach (skrzypce, fortepian). Wskazane jest poznanie biografii kompozytorów, nad których dziełami aktualnie trwa praca, jak również informacje zawarte na wielu wydaniach nutowych - dotyczą one genezy i okoliczności powstania dzieła. -Jopping Gunther Oboe & Fagott, Schott, Mainz 1980 -Wojciech Turek Fagot w duecie instrumentalnym. Historia i specyfika gatunku, Akademia Muzyczna w Krakowie, Kraków 2008 | |
| efekty kształcenia - wiedza | |
Student ma wiedzę o prawidłowym zadęciu, oddechu i higienie związanej z grą na fagocie. Zna podstawowy repertuar. Rozróżnia stylistykę różnych epok twórczych, potrafiąc odnieść ją do wykonywanych utworów. Posiada wiedzę dotyczącą konstrukcji stroika niezbędną do jego budowy. | |
| efekty kształcenia - umiejętności | |
Student dysponuje warsztatem technicznym potrzebnym do profesjonalnej prezentacji muzycznej i jest świadomy specyfiki problemów w grze na fagocie. Potrafi zrealizować własny projekt autorski. Posiada umiejętność wykorzystania własnej muzykalności i wyobraźni w zakresie gry na fagocie. Ma świadomość operowania różnorodną barwą dźwięku związaną z charakterem wykonywanego dzieła. Posiada umiejętność wykonywania reprezentatywnego repertuaru w zakresie gry na fagocie. Umie sprawnie czytać zapis nutowy a`vista. Posiada umiejętność kontrolowania wszelkich struktur rytmicznych z uwzględnieniem każdego rodzaju metrum, oraz aspektów wykonawczych dotyczących frazowania i artykulacji. Potrafi rozpoznawać i zapamiętywać utwory z zakresu literatury na instrument dęty jego specjalności. Umie samodzielnie zbudować stroik. | |
| efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
Student posiada umiejętność profesjonalnego organizowania pracy indywidualnej i zespołowej w ramach realizacji zadań i projektów. Umie zaprezentować swoją działalność artystyczną publicznie. Potrafi poddać krytycznej ocenie własne i innych muzyków dokonania artystyczne. | |
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 30.00 | 11.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1644/4716 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych treści programowych należy zaliczyć: - doskonalenie warsztatu technicznego, poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato, pojedyncze, podwójne, potrójne, frullato, wielodźwięki, itp.) - pracę nad techniką manualną, czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych, - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów z towarzyszeniem fortepianu lub bez - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją prezentowanego dzieła (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywny i właściwy stylistycznie dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy semestralnej - umiejętność budowy i samodzielnej obróbki stroika fagotowego, a także dostosowania go do estetycznych wymagań wykonywanej muzyki oraz własnych preferencji wykonawczych - możliwość zapoznania się w stopniu elementarnym z grą na kontrafagocie | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. Na roku dyplomowym student ma możliwość ubiegania się o występ solowy z orkiestrą zgłaszając swój udział w przesłuchaniach wyznaczonych przez prorektora do spraw artystycznych. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok wraz z muzyką XX wieku, wykorzystującą niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
Obowiązuje egzamin techniczny na zaliczenie miesiąc po rozpoczęciu semestru oraz egzamin w sesji w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry oceniany przez komisję w systemie punktowym( od 1 do 25 punktów).
egzamin techniczny Program: gamy durowe molowe, wszystkie interwały i pasaże w różnych odmianach artykulacyjnych. 5 etiud – jedna pamięciowa
egzamin w sesji Program: 3 utwory z różnych epok – sonata z klawesynem, forma koncertu brillante, miniatura instrumentalna z fortepianem lub solowa | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 30.00 | 11.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1644/4728 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych treści programowych należy zaliczyć: - doskonalenie warsztatu technicznego, poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato, pojedyncze, podwójne, potrójne, frullato, wielodźwięki, itp.) - pracę nad techniką manualną, czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych, - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów z towarzyszeniem fortepianu lub bez - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją prezentowanego dzieła (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywny i właściwy stylistycznie dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy semestralnej - umiejętność budowy i samodzielnej obróbki stroika fagotowego, a także dostosowania go do estetycznych wymagań wykonywanej muzyki oraz własnych preferencji wykonawczych - możliwość zapoznania się w stopniu elementarnym z grą na kontrafagocie | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. Na roku dyplomowym student ma możliwość ubiegania się o występ solowy z orkiestrą zgłaszając swój udział w przesłuchaniach wyznaczonych przez prorektora do spraw artystycznych.
| |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok wraz z muzyką XX wieku, wykorzystującą niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
Obowiązuje egzamin techniczny na zaliczenie miesiąc po rozpoczęciu semestru oraz egzamin w sesji w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry oceniany przez komisję w systemie punktowym( od 1 do 25 punktów).
egzamin techniczny Program: gamy wszystkie, interwały i pasaże w szybkich tempach, 5 wybranych, zróżnicowanych etiud – w tym jedna pamięciowa egzamin w sesjo
Program: 3 utwory ze światowej literatury – sonata, koncert wirtuozowski i miniatura instrumentalna | |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 3 | 15.00 | 15.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1644/4741 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych treści programowych należy zaliczyć: - doskonalenie warsztatu technicznego, poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato, pojedyncze, podwójne, potrójne, frullato, wielodźwięki, itp.) - pracę nad techniką manualną, czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych, - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów z towarzyszeniem fortepianu lub bez - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją prezentowanego dzieła (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywny i właściwy stylistycznie dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy semestralnej - umiejętność budowy i samodzielnej obróbki stroika fagotowego, a także dostosowania go do estetycznych wymagań wykonywanej muzyki oraz własnych preferencji wykonawczych - możliwość zapoznania się w stopniu elementarnym z grą na kontrafagocie | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. Na roku dyplomowym student ma możliwość ubiegania się o występ solowy z orkiestrą zgłaszając swój udział w przesłuchaniach wyznaczonych przez prorektora do spraw artystycznych. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok wraz z muzyką XX wieku, wykorzystującą niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
Studia kończy egzamin dyplomowy realizowany w formie dwóch recitali oraz pracy pisemnej. Temat pracy pisemnej i sposób prezentacji pracy dyplomowej ustala, po konsultacji z pedagogiem – kierownik katedry.
Formą zaliczenia semestru, a tym samym składową częścią oceny ukończenia całego toku studiów jest I recital dyplomowy w sesji zimowej z oceną wyznaczoną przez komisję w skali od 0 do 25 punktów.
I recital dyplomowy Program: minimum 3 pozycje repertuaru fagotowego – sonata, koncert i miniatura instrumentalna z zaleceniem umieszczenia w programie recitalu przynajmniej jednej pozycji XX wiecznej.
Recital jest formą publicznego koncertu, podsumowującego całokształt pracy studenta na studiach. Dopuszcza się powtórzenie tylko 2 pozycji repertuarowych z ubiegłych lat, w obydwu recitalach. W programie prócz utworów solowych i z akompaniamentem fortepianu, mogą znaleźć się pozycje muzyki kameralnej. W ocenie recitalu uwzględnia się: jakość dźwięku, precyzję techniczną i intonacyjną, stylistyczną wierność co do formy i charakteru wykonywanej muzyki a także ogólne artystyczne wrażenie. Skala ocen
I recital dyplomowy Program: minimum 3 pozycje repertuaru fagotowego – sonata, koncert i miniatura instrumentalna z zaleceniem umieszczenia w programie recitalu przynajmniej jednej pozycji XX wiecznej.
| |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | 15.00 | 16.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1644/4754 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych treści programowych należy zaliczyć: - doskonalenie warsztatu technicznego, poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku ( kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, staccato, pojedyncze, podwójne, potrójne, frullato, wielodźwięki, itp.) - pracę nad techniką manualną, czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych, - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów z towarzyszeniem fortepianu lub bez - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją wykonywanego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją prezentowanego dzieła (zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywny i właściwy stylistycznie dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także przerwy semestralnej - umiejętność budowy i samodzielnej obróbki stroika fagotowego, a także dostosowania go do estetycznych wymagań wykonywanej muzyki oraz własnych preferencji wykonawczych - możliwość zapoznania się w stopniu elementarnym z grą na kontrafagocie | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. Na roku dyplomowym student ma możliwość ubiegania się o występ solowy z orkiestrą zgłaszając swój udział w przesłuchaniach wyznaczonych przez prorektora do spraw artystycznych. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok wraz z muzyką XX wieku, wykorzystującą niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
Formą zaliczenia semestru, a tym samym ukończenia całego toku studiów jest II recital dyplomowy w sesji letniej z oceną wyznaczoną przez komisję w skali od 0 do 25 punktów.
Studia kończy egzamin dyplomowy realizowany w formie dwóch recitali oraz pracy pisemnej. Temat pracy pisemnej i sposób prezentacji pracy dyplomowej ustala, po konsultacji z pedagogiem – kierownik katedry.
II recital dyplomowy – publiczny i afiszowany Program: minimum 3 pozycje ze światowego repertuaru fagotowego – sonata, koncert i miniatura instrumentalna z zaleceniem umieszczenia w programie recitalu przynajmniej jednej pozycji XX wiecznej.
Recital jest formą publicznego koncertu, podsumowującego całokształt pracy studenta na studiach. Dopuszcza się powtórzenie tylko 2 pozycji repertuarowych z ubiegłych lat, w obydwu recitalach. W programie prócz utworów solowych i z akompaniamentem fortepianu, mogą znaleźć się pozycje muzyki kameralnej. W ocenie recitalu uwzględnia się: jakość dźwięku, precyzję techniczną i intonacyjną, stylistyczną wierność co do formy i charakteru wykonywanej muzyki a także ogólne artystyczne wrażenie.
Ocena końcowa jest łączną oceną dotyczącą przebiegu studiów, oceną obu recitali i pracy pisemnej a także jej obrony. Przewodniczący komisji ogłasza publicznie wynik egzaminu wraz z podaniem informacji o uzyskaniu tytułu magistra sztuki. | |||||||||