symbol | jezyk |
---|---|
2/1636 | |
założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Założeniem dydaktycznym przedmiotu głównego, jest dążenie do wyposażenia studenta w teoretyczne podstawy wiedzy muzycznej oraz praktyczne umiejętności w formie trwałych nawyków w zakresie posługiwania się sztuką wykonawczą. W tym: - nabycie umiejętności gry na fagocie, umożliwiających poprawną grę na instrumencie: solo, w zespołach kameralnych i w orkiestrze, na poziomie odpowiadającym ukończeniu studiów muzycznych I stopnia oraz zdanie egzaminu wstępnego na studia uzupełniające II stopnia.
- rozwijanie wrażliwości muzycznej studenta i umiejętności dokonania prawidłowej samooceny związanej z grą na fagocie.
- wskazanie metod pracy służących samodzielnemu rozwiązywaniu problemów wykonawczych i interpretacyjnych, występujących w literaturze fagotowej przewidzianej dla studiów I stopnia | |
sposób realizacji | |
zajęcia stacjonarne | |
wymagania wstępne i dodatkowe | |
Kandydat na studia winien wykazać się techniką gry na fagocie na poziomie odpowiadającym ukończeniu szkoły muzycznej II stopnia, zdolnościami ogólno-muzycznymi, wrażliwością, inteligencją i zdrowiem umożliwiającymi jego dalszy rozwój. | |
zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
Występy publiczne, udział studenta w koncertach Katedry, Rozwijanie uzdolnień, wyobraźni muzycznej i wrażliwości na różnorodne środki wyrazu artystycznego. Praca nad pogłębianiem potencjału intelektualnego studenta, poprzez uaktywnianie wrażliwości na inne dziedziny sztuki / literaturę piękną, sztuki plastyczne, teatr, film/. | |
bibliografia podstawowa | |
Jopping Gunther Oboe & Fagott, Schott, Mainz 1980 | |
bibliografia uzupełniająca | |
Wojciech Turek Fagot w duecie instrumentalnym. Historia i specyfika gatunku, Akademia Muzyczna w Krakowie, Kraków 2008 | |
efekty kształcenia - wiedza | |
Student posiada wiedzę o prawidłowym zadęciu, oddechu i higienie związanej z grą na fagocie. Zna podstawowy repertuar swojej specjalności. Rozróżnia stylistykę języka muzycznego różnych epok, potrafiąc odnieść ją do wykonywanych utworów. Posiada wiedzę dotyczącą konstrukcji stroika niezbędną do jego budowy. | |
efekty kształcenia - umiejętności | |
Student dysponuje warsztatem technicznym potrzebnym do profesjonalnej prezentacji muzycznej i jest świadomy specyfiki problemów w grze na fagocie. Posiada umiejętność wykorzystania własnej muzykalności i wyobraźni. Posiada umiejętność wykonywania części reprezentatywnego repertuaru w zakresie gry na fagocie. Umie sprawnie czytać zapis nutowy a`Vista. Potrafi kontrolować struktury rytmiczne z uwzględnieniem rodzajów metrum oraz aspektów wykonawczych dotyczących frazowania i artykulacji. Potrafi samodzielnie zbudować stroik. | |
efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
Student posiada umiejętność organizowania pracy indywidualnej i zespołowej w ramach realizacji zadań i projektów. Umie zaprezentować swoją działalność artystyczną publicznie. Potrafi poddać krytycznej ocenie dokonania artystyczne własne i innych muzyków. Umie w sposób analityczny i krytyczny słuchać wzorcowych nagrań. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 30.00 | 12.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4674 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. 1) egzamin praktyczny - stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci 2) zaliczenie wewnętrznego egzaminu technicznego (gamy i etiudy) – dotyczy semestrów I-V. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2 | 30.00 | 11.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4675 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. 1) egzamin praktyczny - stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci 2) zaliczenie wewnętrznego egzaminu technicznego (gamy i etiudy) – dotyczy semestrów I-V. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 | 15.00 | 8.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4676 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. 1) egzamin praktyczny - stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci 2) zaliczenie wewnętrznego egzaminu technicznego (gamy i etiudy) – dotyczy semestrów I-V. |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4 | 15.00 | 8.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4677 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. 1) egzamin praktyczny - stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci 2) zaliczenie wewnętrznego egzaminu technicznego (gamy i etiudy) – dotyczy semestrów I-V |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5 | 15.00 | 7.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4678 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. 1) egzamin praktyczny - stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci 2) zaliczenie wewnętrznego egzaminu technicznego (gamy i etiudy) – dotyczy semestrów I-V |
semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6 | 15.00 | 11.0 | wykład | egzamin | prof. dr hab. Wojciech Orawiec, | 2/1636/4679 | |||
treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
Do głównych zadań programowych należy zaliczyć: - w uzasadnionym przypadku przeprowadzenie korekty aparatu gry studenta. W dużej części, studenci rozpoczynający naukę na I roku wymagają konkretnych działań korekcyjnych ze względu na rozmaite zaniedbania dotyczące aparatu gry wyniesione ze szkoły średniej. - doskonalenie warsztatu technicznego poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń, etiud czy też inny materiał dydaktyczny. - pracę nad jakością dźwięku (kontrola emisji strumienia powietrza, jego skupienia i formowanie gęstego, otwartego i pełnego dźwięku) poprzez świadomą pracę aparatu oddechowego a skończywszy na prawidłowym zadęciu (układ szczęki, gardła, ust, języka, warg) - pracę nad prawidłowym kształceniem artykulacji, (legato, stacc. pojedyncze, podwójne,) - pracę nad techniką manualną czyli aplikaturą stosowną dla fagotu, a także znajomość chwytów alternatywnych,. - doskonalenie realizacji zróżnicowanych struktur metryczno – rytmicznych, w żądanych tempach - świadome kształcenie intonacji (sposoby realizacji, ćwiczenia, i stała uwaga nad treningiem słuchowym – kontrola interwałów, z i bez fortepianu. - umiejętność analizy prezentowanego dzieła, skutkuje świadomą realizacją granego utworu (konstrukcja napięć, budowa kulminacji, frazowanie, itp.) - praca nad interpretacją dzieła prezentowanego ( zrozumienie tempa, odczytanie intencji kompozytora, kreatywność, właściwy dobór środków wyrazu) - samodzielna praca nad zadanymi utworami (etiudy, ćwiczenia, utwory z zakresu lit. fagotowej) w okresie przerwy wakacyjnej a także po kolokwium w sesji zimowej. - umiejętność samodzielnej budowy i obróbki stroika fagotowego oraz dostosowania go do własnych potrzeb wykonawczych | |||||||||
metody dydaktyczne | |||||||||
Wykłady – prowadzenie indywidualne z poszczególnymi studentami oraz z udziałem akompaniatora. Lekcje zbiorowe – możliwość poglądowej dyskusji nt. wykonań innych osób. Ćwiczenia – praca nad konkretnymi elementami muzyki, środkami wyrazu oraz ich syntezą, dostosowana do indywidualnych możliwości i potrzeb studenta. | |||||||||
warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Zaliczenie na podstawie: Ocena ciągła - bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność, Kontrola obecności. Podczas każdego semestru odbywa się w początkowej fazie egzamin techniczny wobec komisji, w wyniku którego następuje wpis do indeksu informujący o zaliczeniu, a w sesji egzaminacyjnej w terminie wyznaczonym przez kierownika Katedry występ przed komisją oceniany w punktacji od 1 do 25.
Egzamin praktyczny - komisyjne stwierdzenie opanowania repertuaru (przewidzianego w danym semestrze) w stopniu umożliwiającym występ publiczny, w tym umiejętności wykonania przynajmniej jednego utworu z pamięci. W ramach zajęć wymagane jest opanowanie podstawowego repertuaru literatury fagotowej różnych epok od baroku do muzyki XX wieku, wykorzystującej niekonwencjonalne techniki instrumentalne.
- egzamin w sesji w formie recitalu, praca pisemna licencjacka Program: minimum 3 pozycje z różnych epok z uwzględnieniem formy XX wiecznej. |