Instrument główny - wiolonczela

Głównym celem nauczania studentów gry na wiolonczeli jest pełne przygotowanie absolwentów do pracy zawodowej w charakterze solisty, kameralisty, muzyka orkiestrowego czy też nauczyciela przedmiotu. Bardzo ważne jest, aby procesowi temu towarzyszyła praca nad rozwojem artystycznej osobowości wykonawcy.

Zakres treści nauczania obejmuje cztery główne obszary:

• Poszerzenie praktycznej znajomości repertuaru zróżnicowanego pod względem epoki i stylu.
• Wszechstronny rozwój i doskonalenie techniki instrumentalnej polegający na gruntownym poznaniu zagadnień teoretycznych i następnie przeniesieniu ich w praktykę.
• Doskonalenie umiejętności samodzielnego zarządzania procesem realizacji wyznaczonych zadań.
• Przygotowanie do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym - koncertach, konkursach oraz upowszechnianie wartości estetycznych sztuki muzycznej.

Zdany egzamin wstępny i pomyślnie ocenione kolejne etapy kształcenia.

Udział w koncertach, mistrzowskich kursach muzycznych organizowanych przez rodzimą uczelnię oraz poza nią. Zajęcia praktyczne z Techniki Alexandra.

• M.Eisenberg - Współczesna sztuka gry na wiolonczeli
•  R.Suchecki – Wiolonczela od A do Z

• W. Boettcher - Das Violoncello
• G. Piatigorski - Mein Cello und ich
• G. Mantel - Cello uben
• Ruch Muzyczny

student posiada ogólną znajomość literatury wiolonczelowej związanej ze swoją specjalnością
student posiada ogólną znajomość stylów muzycznych i związanych z nimi tradycji wykonawczych
student dysponuje podstawową wiedzą dotyczącą sztuki wykonawczej

student posiada znajomość i umiejętność wykonywania reprezentatywnego repertuaru wiolonczelowego zróżnicowanego stylistycznie
student posiada umiejętność wykorzystywania wiedzy dotyczącej podstawowych kryteriów stylistycznych wykonywanych utworów
student posiada umiejętność właściwego odczytania tekstu nutowego oraz umie wykorzystać informacje z zakresu analizy dzieła muzycznego do odpowiedniej interpretacji formalno-wyrazowej utworu
student posiada umiejętność współpracy z akompaniatorem co przejawiać się powinno poprzez równoczesne słuchanie siebie i współwykonawcy oraz odpowiednie reagowanie na jego działania i intencje
student jest w stanie swobodnie zastosować podstawowe środki techniczne umożliwiające realizację właściwej dynamiki, agogiki i artykulacji
student posiada umiejętność opracowania muzycznego utworu na poziomie pozwalającym na prezentację w ramach występu publicznego

student umie gromadzić, analizować i w świadomy sposób interpretować potrzebne informacje z zakresu wiolonczelowej sztuki wykonawczej
student posiada umiejętności z zakresu organizacji pracy i zarządzania czasem w ramach realizacji zadań i projektów
student posiada umiejętność współpracy i integracji podczas realizacji zadań, w które włączeni zostają współwykonawcy (akompaniator, zespół kameralny, orkiestra, inny współwykonawca)
student posiada umiejętność samooceny, jak też jest zdolny do budowania konstruktywnej krytyki w obrębie działań muzycznych i artystycznych
student realizuje własne koncepcje artystyczne oparte na zróżnicowanej stylistyce, wynikającej z wykorzystania wyobraźni, ekspresji i intuicji

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

kwiecień - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

czerwiec - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie jednego roku nauczania (dwóch semestrów) każdy student powinien opanować: cztery etiudy lub kaprysy, utwór na wiolonczelę solo, formę sonatową, koncert solowy, utwór dowolny o charakterze technicznym i utwór dowolny o charakterze kantylenowym.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

kwiecień - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

czerwiec - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

Wymagania programowe:

w trakcie piątego semestru każdy student powinien opanować: dwie etiudy lub kaprysy oraz program do wyboru: utwór na wiolonczelę solo lub/i formę sonatową lub/i utwór dowolny.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

listopad - egzamin techniczny: dwie etiudy bądź kaprysy;

styczeń/luty - egzamin semestralny: zróżnicowany technicznie program trwający około 30-40 min.

Treści programowe:

• zapoznanie z podstawowymi technikami pracy z ciałem
• wielopłaszczyznowy rozwój techniki wiolonczelowej
• rozwijanie wiedzy na temat różnych stylów wykonawczych dostosowanych do charakteru i okresu pochodzenia konkretnego utworu
• rozszerzenie repertuaru wykonawczego
• przygotowanie do zawodu muzyka solisty, kameralisty,  muzyka orkiestrowego i nuczyciela przedmiotu wiolonczela - w tym rozwój odpowiednich cech interpersonalnych

Wymagania programowe:

w trakcie szóstego semestru każdy student powinien opanować: koncert solowy i utwór dowolny.

Wymagania wobec studentów zależą od ich indywidualnych możliwości ruchowo-manualnych i intelektualnych a także od poziomu zaawansowania w grze na instrumencie.

Główne założenia pracy dydaktycznej to:

• w razie konieczności przeprowadzenie korekty aparatu gry na instrumencie
• doskonalenie możliwości technicznych poprzez odpowiedni dobór programu
• rozwój umiejętność właściwej interpretacji dzieła muzycznego uwzględniającej wymogi formy i stylu kompozytorskiego
• przekazanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem
• rozwijanie wyobraźni muzycznej i umiejętności estradowych

Indywidualne zajęcia praktyczne opierające się na:

• wspólnej analizie prezentacji studenta pod kątem jej pozytywnych i negatywnych aspektów
• wyborze odpowiednich metod dalszej pracy i demonstracji przez prowadzącego zajęcia, poszczególnych etapów wdrażania umiejętności
• niezależne rozmowy ze studentem mające na celu świadomy rozwój cech psychicznych właściwych dla osobowości artysty

Egzamin Dyplomowy Licencjacki składający się z egzaminu praktycznego i obrony pracy licencjackiej.

Program egzaminu praktycznego: koncert solowy oraz utwór dowolny.