| symbol | jezyk |
|---|---|
| 2/1253 | |
| założenia, cele oraz charakterystyka przedmiotu | |
Opanowanie przez studenta zagadnień kursu ma na celu uzyskanie swobody w: - budowaniu i łączeniu akordów, - tworzeniu i uzupełnianiu brakującej treści harmonicznej utworu, - harmonizowaniu linii melodycznej, - biegłym tworzeniu kadencji, modulacji i progresji, - praktyki w realizacji basso continuo utworów barokowych, - analizie harmonicznej utworu, - samodzielnym tworzeniu konstrukcji harmonicznej.
Przedmiot prowadzony jest przez okres jednego roku, tj. dwóch semestrów w wymiarze 2 godzin co dwa tygodnie. Z uwagi na specyfikę specjalności pierwszoplanowym aspektem pracy studenta jest realizacja ćwiczeń przy instrumencie, a zwłaszcza nabywanie umiejętności improwizacji harmonicznej, niezbędnej w przyszłej pracy jako pedagoga.
| |
| sposób realizacji | |
| zajęcia stacjonarne | |
| wymagania wstępne i dodatkowe | |
znajomość zasad muzyki, podstaw harmonii tonalnej oraz umiejętność analizy zjawisk harmonicznych | |
| zalecane fakultatywne komponenty przedmiotu | |
harmonia, praktyka improwizacji i basso continuo | |
| bibliografia podstawowa | |
Materiały do analizy harmonicznej (wybór). Poszowski A., Harmonia systemu tonalnego dur-moll, Gdańsk 2001. Sikorski K., Harmonia. Zbiór zadań i przykładów, Kraków 1984. Wesołowski F., Materiały do ćwiczeń harmonicznych, Kraków 1996. | |
| bibliografia uzupełniająca | |
Dobrowolski A., Metodyka nauczania harmonii w szkołach muzycznych II stopnia, Kraków 1967. Frączkiewicz A., Fieldorf M., Zasady modulacji, Kraków 1996. Gawlas J., Harmonia funkcyjna, Katowice 1962. Niziurski M., Harmonia, Kraków 1984. Niziurski M., Zadania z harmonii, Kraków 1984. Olszewski W. K., Podstawy harmonii we współczesnej muzyce jazzowej i rozrywkowej, Kraków 2009. Pokrzywińska M., Progresje. Zbiór ćwiczeń harmonicznych, CEA 2004. Sikorski K., Harmonia. cz. I i II, Kraków 2003, 2001. Targosz J., Podstawy harmonii funkcyjnej, Kraków 1993. Wesołowski F., Nauka harmonii, Łódź 1997. Zalewski M., Harmonia teoretyczna, Warszawa 1972. Zieliński T. A., Problemy harmoniki nowoczesnej. Kraków 1983.
| |
| efekty kształcenia - wiedza | |
| efekty kształcenia - umiejętności | |
| efekty kształcenia - kompetencje społeczne | |
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 4 | 15.00 | 2.0 | wykład | zaliczenie | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1253/3420 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- ścisłe i swobodne łączenie trójdźwięków triady harmonicznej w układzie 4-głosowym bez przewrotu i w przewrotach w stosunku kwinty i sekundy (skale głosów, odległości między głosami, zdwojenia, pojęcie przewrotu i pozycji, ruchy głosów), - odmiany kadencji, - harmonizowanie melodii z użyciem trójdźwięków triady harmonicznej (m.in. aranżacja kolędy), - trójdźwięki poboczne i ich użycie w konstrukcji harmonicznej, - łączenie i rozwiązania czterodźwięków septymowych i pięciodźwięków nonowych na wszystkich stopniach gamy, - trójdźwięki z dodaną sekstą, - harmonizowanie gamy dur i moll w odmianach.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu studenta. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki oraz ćwiczenia realizowane przy fortepianie. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studentów do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od stopnia zrealizowanych treści programowych i przyswojonej wiedzy. Ponadto na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Na zakończenie każdego semestru przewidziane jest kolokwium wewnętrzne obejmujące materiał semestralny, jak i analizę harmoniczną czytanego a’vista utworu.
| |||||||||
| semestr | wymiar godzin | wycena ects | forma | zaliczenie | pedagog | symbol | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 5 | 15.00 | 2.0 | wykład | zaliczenie | as. mgr Dagmara Dopierała, | 2/1253/3421 | |||
| treści programowe wraz z opisem efektów kształcenia | |||||||||
- progresja niemodulująca i modulująca, zboczenie modulacyjne, - modulacja diatoniczna, chromatyczna, enharmoniczna, - dźwięki obce i figuracja (melodyczna i akordowa), - alteracje, - realizacja basu cyfrowanego (praktyka barokowego basso contunuo), - podstawy harmoniki jazzowej (aranżacja piosenki), - analiza harmoniczna czytanych a’vista utworów literatury romantycznej, postromantycznej i współczesnej.
Powyższy cel i zakres nauczania może ulec modyfikacji i zostać dostosowany stopniem trudności do aktualnego poziomu studenta. | |||||||||
| metody dydaktyczne | |||||||||
Na zajęcia składają się wykłady z objaśnieniem danej problematyki oraz ćwiczenia realizowane przy fortepianie. Ćwiczenia są elementem dominującym prowadzonych zajęć. Ponadto każdorazowo sprawdzane jest przygotowanie studenta do zajęć, weryfikujące stopień przyswojonego materiału. | |||||||||
| warunek zaliczenia kursu wraz z metodami i kryteriami oceniania | |||||||||
Sposób oceny studenta uzależniony będzie od stopnia zrealizowanych treści programowych i przyswojonej wiedzy. Ponadto na ocenę semestralną jak i końcową może wpłynąć frekwencja. Na zakończenie każdego semestru przewidziane jest kolokwium wewnętrzne obejmujące materiał semestralny, jak i analizę harmoniczną czytanego a’vista utworu.
| |||||||||